الویری: قانون عفاف و حجاب فاجعه در کشور بوجود می‌آورد

مسعود پزشکیان در انتخابات ریاست جمهوری بارها در نقد فیلترینگ صحبت کرد، با رسیدن به کرسی ریاست جمهوری بازهم وعده رفع فیلترینگ داد اما 4 ماه از حضورش در پاستور گذشته و رفع فیلترینگ رخ نداده است، خبرها نیز حکایت از آن دارد که برخی اعضای شورایعالی فضای مجازی سد راه تحقق این وعده رئیس جمهور هستند.

به گزارش خبرآنلاین؛ این اما تنها چالش پزشکیان نیست و رئیس جمهور این روزها با قانون عفاف و حجاب هم چالشی دیگر را تجربه می کند، قانونی که باید روز گذشته بنا بر وعده قالیباف ابلاغ می شد تا به مرحله اجرا نزدیکتر شود.

مرتضی الویری از جمله چهره های سیاسی اصلاح طلب است که تاکنون در پست هایی نظیر نمایندگی مجلس و شورای شهر، شهرداری تهران، ریاست شورای عالی استان ها را تجربه کرده و البته تجربه سفیر بودن را نیز دارد. او  تاکید می کند؛«طرح مسائل مرتبط با قانون جدید عفاف و حجاب در شورای عالی امنیت ملی و مجمع تشخیص مصلحت نظام از جمله راهکارهای پیش پای مسعود پزشکیان است.»الویری معتقد است؛«آنچه تحت عنوان قانون عفاف و حجاب نام گرفته به نظر من یک فاجعه در کشور به وجود خواهد آورد»در ادامه گفتگوی خبرآنلاین با مرتضی الویری، نماینده ادوار مجلس شورای اسلامی را می خوانید:

* آقای الویری! پزشکیان در انتخابات ریاست جمهوری چند وعده مهم داده بود که از جمله آنها فیلترینگ و دیگری درباره حجاب بود، در مورد فیلترینگ به نظر می رسد برخی اعضای شورای عالی فضای مجازی به دنبال به چالش کشیدن دولت هستند و از طرفی قانون عفاف و حجاب بنا بر آنچه اعلام شده همین روزها باید ابلاغ شود، ارزیابی شما از این دو مانع تراشی در مسیر حرکت دولت چیست؟

بنده فقط می دانم که برداشتن فیلترینگ فضای مجازی یکی از پیش نیازهای حل مشکلات اقتصادی و رونق اقتصادی است، حتی نمی دانم مخالفین  با چه انگیزه ای در حال جلوگیری از تحقق این مسئله بدیهی هستند، مسئله ای که در دنیا پذیرفته شده و حتی کشورهای بسیار عقب مانده هم از فضای مجازی باز برخوردار هستند.باید این را بگویم که کشور در وضعیت بسیار حساسی به سر می برد اگر پزشکیان اقدامات جدی انجام ندهد، او آخرین امیدی است که به ناامیدی می رسد و می تواند آینده وخیمی را برای کشور داشته باشد.

* با توجه به اینکه رئیس جمهوری در مورد حجاب نیز وعده هایی در ایام انتخابات داشته اما با مطرح شدن قانون عفاف و حجاب به نظر می رسد که آن وعده هم به چالش کشیده شده، به نظر شما آیا پزشکیان راهی برای برون رفت از این شرایط دارد؟

آنچه تحت عنوان قانون عفاف و حجاب نام گرفته به نظر من یک فاجعه در کشور به وجود خواهد آورد، هر اقدامی که لازم است باید انجام شود، اما راهی که وجود دارد این است که پزشکیان در شورای عالی امنیت ملی مسئله را مطرح کند یا از این پتانسیل استفاده کند که این قانون در دستور مجمع تشخیص مصلحت نظام قرار بگیرد. در هر صورت این قانون آفات فراوانی دارد.

* چه آفاتی؟

به نظر بنده این قانون عفاف و حجاب هم ضد اسلامی، ضدانسانی، ضداخلاقی و ضداقتصادی است، البته من این موارد را با آگاهی فهرست می کنم و توضیح می دهم. اولاً این قانون ضداسلامی است به این دلیل که حتی اگر  ما این پیش فرض را قطعی تلقی کنیم که حجاب جزو ضروریات اسلامی است، در اسلام هیچ گونه مجازاتی برای کسی که حجاب اسلامی را رعایت نمی کند، مشاهده نمی شود، این مورد نه در قرآن وجود دارد و نه در سیره نبوی و نه در سیره ائمه.

گذاشتن مجازات های مالی سنگین و زندان برای فردی که حجاب اسلامی را رعایت نکرده، با ضوابط شرعی، قرآن و سنت مغایرت دارد تازه در همین زمینه صراحت های دیگری وجود دارد که این ضدیت را بیشتر نشان می دهد. همان فقهایی که معتقد به حجاب اسلامی هستند، اتفاق نظر دارند که اقلیت های مذهبی احتیاج به رعایت کردن حجاب اسلامی را ندارند، همان فقها اتفاق نظر دارند که زنان کهنسال احتیاج به رعایت حجاب اسلامی ندارند، در حالی که در این قانونی که در مجلس تصویب شده، یک زن مسیحی، یهودی و یا زرتشتی باید حجاب داشته باشد، این مورد در کجای شرع آمده است؟ این دقیقاً مغایر ضوابط شرعی است که فقها در مورد آن اتفاق نظر دارند.

به موجب قانون عفاف و حجاب اگر زن کهنسالی در شهر بدون حجاب راه برود، باید جریمه شود و حتی به زندان برود، این دقیقآ نظر صریح مراجع تقلید است که گفته شده زنان سن بالا احتیاجی به رعایت کردن حجاب ندارند. بنابراین این قانون ضد اسلامی است، به این معنی که با ضوابط اسلامی سازگار نیست.

مورد دیگر اینکه قانون عفاف و حجاب ضدانسانی است، به این دلیل که حقوق افراد را به چالش می کشد و اختیار پوشش را از انسان ها سلب می کند. به نظر می رسد در کره زمین فقط ما و افغانستان هستیم که در این حقوق طبیعی انسان ها برای انتخاب نوع پوشش دخالت می کینم و یک انسان را از حق خودش محروم می کنیم.

همانطور که گفتم قانون عفاف و حجاب ضداخلاقی است، به این معنی که با این قانون افراد به جاسوسی و آدم فروشی وا می داریم. در حقیقت دخالت در زندگی افراد و سرک کشی در ظاهر و نوع پوشش افراد و در نتیجه گزارش دهی و جاسوسی، تحقیق و تفحص در احوال شخصی افراد است و این حرکت ضداخلاقی است.

چهارم اینکه قانون عفاف و حجاب ضد اقتصادی است چراکه وقتی در قانون آمده که می توانند از حساب های افراد هم به عنوان جریمه برداشت کنند مردم اندوخته های خود را از بانک ها خارج می کنند، از طرفی بانک های ما به اندازه کافی ورشکسته هستند، لذا با این قانون میخی بر تابوت بانک های ورشکسته ای می زنیم که احتیاج به احیا دارند.

همچنین این قانون لطمه بزرگی به صنعت گردشگری و توریسم وارد می کند. به عبارت دیگر وقتی گردشگر خارجی متوجه شود که در بدو ورود یه کشور با قانونی روبرو می شود که ابعاد ناشناخته ای دارد و باید با هنجار و پوشش خاصی که به او دیکته می شود، وارد ایران شود، طبیعتاً منصرف خواهد شد. در حالی که ایران از نظر جاذبه های گردشگری و توریستی در رده ۱۰ کشور برتر دنیا قرار دارد اما به لحاظ سازوکارهای غلط و نداشتن هنجارهای مناسب نتوانستیم از این امکان بالقوه استفاده کنیم، والا درآمدهای گردشگری به راحتی می تواند جایگزین درآمد نفتی شود و به مراتب بیشتر از درآمدهای نفتی برای ما درآمد ارزی سالم داشته باشد. اما به موجب این قانون چنین فرصتی از کشور سلب شد.بنابراین من هیچ خیری در این قانون مشاهده نمی کنم و آن را شر مطلق می دانم چراکه ضد اسلام، انسان، اخلاق و اقتصاد است و برای منافع ملی کشور مضر است.

* با توجه به اینکه شرایط کشورهای منطقه اعم از لبنان، سوریه، عراق و افغانستان منسجم نیست، فکر می کنید این فضا تا چه اندازه لزوم حفظ وحدت داخلی را می رساند؟ با توجه به اینکه با وجود انتقادات فراوان نسبت به قانون عفاف و حجاب اما برخی بر اجرایی شدن آن تاکید دارند.

نتیجه این کار این است که  در داخل کشوری که وضعیت اقتصادی نابه سامانی دارد، با بحران های مختلفی مواجه است و شکاف اجتماعی و انشقاق میان ملت و دولت وجود دارد، اگر یک عامل اسرائیل می خواست با خرج میلیون ها دلار عوامل نفوذی را برای آسیب وارد کردن، به کار بگیرد، بیشتر از این نمی توانست کار کند.

البته من نمی خواهم کسی را متهم کند چراکه امکان دارد افرادی با نیت خیر این کار را جلو می برند اما من از آن طرف به معامله نگاه می کنم و می گویم اگر عامل خارجی می خواست به وحدت ملی و اقتصاد کشور آسیب وارد کند، مردم را از دین، باور و اعتقاد مذهبی منصرف کند و نفرت به وجود بیاورد، به این اندازه نمی توانست موفق شود.