بر آی ای آفتاب صبح امید.../ زهرا و نرگس موسوی
حصر ظالمانه زهرا رهنورد، مهدی کروبی و میرحسین موسوی ۵۰۰۰ روز شد که حتی ۵ ساعت از آن هم در این بی عدالتی محض و بیقانونی و انفصال کامل از اجتماع (چنانکه گوشهای از آن در ایام قرنطینه حس شد) واقعا سخت و سنگین بوده است. سرکار خانم کروبی، بانوی شجاع و مدبر نیز بعد از سالهای حصر همچنان در رنجهای پرشمار نه فقط شریک، بلکه گرفتار است.
خانه فرسوده اختر نزدیک ۱۴ سال است از هویت اصلی آن که حریم شخصی و مسکن و مأوی بودن میباشد، خارج شده و به زندانی امنیتی و دور از نظارت تبدیل شده است. درها همچنان به دست زندانبانان قفل میشود، مأموران تغییر میکنند و اتفاقهای گاهگاه و بیتوضیح، تنها هیجان آن فضاست. پشت بام به دست آنان و دوربین و شنود و پارازیت هم که برقرار است.
دو ساکن آن، حق و گزینه انتخابی ندارند تا که در شرایط مختلف برای خود تصمیمی بدون دخالت غیر گرفته و جایی امنتر ساکن باشند؛ اما با اینهمه به عهدشان که با مردم بودن است وفادار مانده و بر سر حق مردم معاملهای نکردهاند که این انتخاب اصلی همه سالهای عمر سیاسی آنان بوده است؛ اگرچه بدخواهان هرچه توانستند کرده و بدگویان از هیچ زهری فروگذار نکرده و نمیکنند.
امید که روزی درهای همه زندانها گشوده گردد و هیچ انسان وطندوست آزادیطلبی در زندان نباشد. صلح و شادی و امنیت نصیب همه ایرانیان باشد. بر آی ای آفتاب صبح امید...
حصر ۵۰۰۰روز
تلگرام کلمه
