بیانیه جبهه آزادی و نجات ایران (جان ایران) به مناسب اول ماه مه
بیانیه جبهه آزادی و نجات ایران (جان ایران) به مناسب اول ماه مه؛ روز جهانی کارگر
در آستانه‌ی اول ماه مه، روزی که یادآور مبارزات تاریخی و جهانی طبقه کارگر برای حقوق انسانی، کرامت و رهایی از ستم و استثمار است، کارگران، مزدبگیران، معلمان، پرستاران، رانندگان، زنان خانه‌دار، بیکاران، بازنشستگان و همه‌ي کسانی که زیر چرخ‌های نظام اقتصادی رانتی و سرکوبگر دینی له شده‌اند، بار دیگر صدای اعتراض خود را بلند می‌کنند.
در سرزمینی که کارگرانش گرسنه‌اند و نهادهای مالی‌اش فربه از غارت!
امروز ایران، نمونه‌ای تلخ از پیوند قدرت، ثروت و مذهب در قالب نهادهایی چون آستان قدس رضوی، ستاد اجرایی فرمان امام، بنیاد مستضعفان، بنیاد شهید، قرارگاه خاتم‌الانبیاء و کمیته امداد... است؛ نهادهایی که نه تنها پاسخگوی هیچ مرجع عمومی و قانونی نیستند، بلکه با مکیدن شیره جان جامعه، سهم اصلی در فساد ساختاری و نابودی اقتصاد کشور را دارند. در حالی که میلیون‌ها کارگر زیر خط فقر زندگی می‌کنند، این شش بازوی اقتصادی-امنیتی، سرمایه‌های ملی را به انحصار خود درآورده و آینده کارگران را به گروگان گرفته‌اند.
بیکاری، فقر و مسکنت؛ تصویر امروز جامعه‌ی ماست!
امروز با تورم افسارگسیخته، دستمزدهایی که کفاف یک هفته‌ی زندگی را نمی‌دهد و نرخ بیکاری واقعی که چندین برابر آمار رسمی‌ست، زندگی برای کارگران چیزی جز بقا نیست. طبقه‌ی کارگر ایران نه فقط با فقر مالی، بلکه با فقر امنیت، فقر منزلت و فقر امکان زیستن مواجه است. شکم‌های گرسنه، سفره‌های خالی، کودکان بازمانده از تحصیل و هزاران خانواده‌ی درگیر با اعتیاد، خودکشی و فروپاشی اجتماعی، نتایج مستقیم این وضعیت‌اند.
اما سرکوب، تنها پاسخ حاکمیت به مطالبه‌ی عدالت است!
در سال‌های گذشته، هر صدای کارگری که به فقر و تبعیض اعتراض کرد، با شلاق، زندان، تبعید و حتی حکم اعدام روبه‌رو شد. فعالان صنفی از محیط کار اخراج شدند، پرونده‌سازی‌های امنیتی، اتهام‌های واهی و احکام انتقامجویانه، به ابزار سرکوب اعتراض بدل شده‌اند. نیروهای امنیتی با نفوذ در صفوف فعالان، جنبش‌های مستقل کارگری را منحرف و دچار انشقاق کرده‌اند تا اتحاد و آگاهی کارگران را نابود کنند.
کار کودکان، برده‌داری نوین در زندان‌ها و چهره‌ی واقعی نظام بهره‌کِش!
وقتی کودکان زباله گرد، کارگران بی نام خیابانی و زنان سرپرست خانوار، ستون‌های اقتصاد غیررسمی این کشور می‌شوند، می‌دانیم که از عدالت خبری نیست. زندان‌ها، نه‌تنها محل سلب آزادی‌اند، بلکه بدل به اردوگاه‌های کار اجباری شده‌اند. زندانیان، به‌ویژه زندانیان سیاسی و معترضان، مجبور به انجام کارهای بی‌مزد یا کم‌مزدند. کار کودک و کار اجباری، لکه‌ی ننگی بر پیشانی جامعه‌ای‌ست که نام «جمهوری اسلامی» را یدک می‌کشد.
ما، در این روز جهانی، نه تنها برای بزرگداشت بلکه خواهان آزادی فوری همه‌ی زندانیان سیاسی و کارگری، لغو کار اجباری، برخورداری از تشکل‌های مستقل، پایان دادن به فساد نهادهای مذهبی و پاسخگویی‌شان به مردم و پایان دادن به وضعیت اسفناک اقتصادی هستیم. ما فرزندان رنج‌ایم، اما نه فراموش شدگان تاریخ. ما صدای زمین‌خورده‌هاییم، اما هنوز ایستاده‌ایم.
یازدهم اردیبهشت ۱۴۰۴
هیئت دبیران جبهه آزادی و نجات ایران (جان ایران)
