زندانیان سیاسی و عقیدتی بیمار در بند زنان اوین چه کسانی هستند؟

این افراد تنها بخش کوچکی از اشخاصی هستند که با شرایط سخت زندان به بیماری های متعددی دچار شدند.

۱- خانم ‎مهوش ثابت ۷۲ ساله، مبتلا به پوکی استخوان با توموری در ریه و بیماری قلبی که منجر به عمل قلب باز شد و باید یکسال و نیم پیش جراحی میشد.

۲- خانم ‎راحله راحمی‌پور، با بیش از ۷۰ سال سن، مبتلا به تومور مغزی است. با توجه به سن بالا و بیماری جدی، نیازمند مراقبت‌های فوری پزشکی است که در زندان فراهم نیست.

۳- خانم ‎فاطمه ضیائیآزاد ، ۶۵ ساله مبتلا به ام‌اس و عفونت شدید ریوی است که درمان بیماری‌هایش را پیچیده کرده است. وی مشکلات حرکتی شدیدی دارد.

۴- خانم ‎اعظم خضریجوادی ، با بیش از ۶۵ سال سن، سکته در زندان، آرتریت روماتوئید، دیسک کمر و سیاتیک شرایط او را بحرانی کرده است. وی به سختی قادر به حرکت بوده و دردهای مزمن زندگی او را در زندان مختل کرده است.

۵- خانم ‎مریم بانو نصیری ، ۶۴ ساله، آپنه خواب، بیماری‌های ریوی و زخم معده او را در شرایط بحرانی قرار داده است. وی به درمان‌های تخصصی نیاز فوری دارد.

۶- خانم ‎زهرا صفایی، ۶۳ ساله، با بیماری قلبی شدید(نیاز به جراحی) فشار خون بالا و مشکلات آرتروز، شرایط دشواری را در زندان تحمل می‌کند.

۷- خانم ‎آذر کوروندی ، ۶۱ ساله، مبتلا به دیابت، دیسک شدید کمر(قادر به حرکت نیست) و چربی خون شرایط او به‌خصوص در زندان بسیار حاد شده است.

۸- خانم ‎مرضیه فارسی، ۶۰ ساله،مبتلا به سرطان سینه که به تازگی جراحی شده و پس از درمان سرطان سینه، نیاز به چکاب دارد.بعد از جراحی بخاطر ضعف شدید جسمانی از سردردهای شدید رنج میبرد.

۹- خانم ‎پریوش مسلمی، ۴۶ ساله، با مشکلات قلبی و آرتروز شدید در لگن، کمر و زانو، به سختی قادر به حرکت است. او نیاز به نظارت پزشکی مستمر دارد.

۱۰- خانم ‎معصومه عسگری ، ۵۵ ساله، دیسک شدید کمر، آرتروز پیشرفته و مشکلات اعصاب او را زمین‌گیر کرده است. وی از نظر جسمی و روحی در وضعیت بحرانی قرار دارد. خانم عسگری پیش از این در تصادفی شدید دچار صدمات جدی در دو پا شده که هنوز بهبود نیافته است.

هر نوع درمان تخصصی مانند MRA، سونوگرافی یا مراجعه به پزشکان متخصص، نیازمند اعزام زندانیان به بیمارستان‌های دولتی شلوغ و با کیفیت پایین مانند بیمارستان‌های طالقانی، شهدای تجریش، رسول اکرم یا فارابی است. این اعزام‌ها نیز تنها با هزینه شخصی زندانی انجام می‌شود و اگر زندانی توان پرداخت نداشته باشد، از درمان محروم می‌شود.

برای تهیه دارو، زندانیان اغلب به خانواده‌هایشان وابسته‌اند. خانواده‌ها باید با مشکلات و دشواری‌های فراوان، داروهای مورد نیاز را از خارج زندان تهیه و به زندان برسانند.

اگر مشکل دندان جدی‌ باشد، زندانیان باید به دندانپزشکی خارج از زندان اوین، مانند دندانپزشکی سعادت‌آباد مراجعه کنند که هزینه‌های درمان در آنجا بسیار زیاد است.

به عنوان نمونه، یکی از زندانیان برای عصب‌کشی یک دندان کرسی، مجبور به پرداخت ۱۰ میلیون تومان شده است. این مبلغ جدا از هزینه عکس‌برداری و سایر هزینه‌های جانبی است.

برای مشکلات بینایی نیز، شرایط مشابهی وجود دارد. هر دو ماه یا سه ماه یک‌بار، یک اپتومتریست به زندان اوین مراجعه می‌کند و زندانیان با نوبت‌های طولانی مدت می‌توانند معاینه شوند. اگر عینک نیاز باشد، با هزینه شخصی زندانی و کیفیت پایین توسط همان اپتومتریست تهیه می‌شود. گاهی تحویل یک عینک یکسال طول می‌کشد و حتی پس از این مدت، شماره عینک‌ها اشتباه است و زندانیان از آن ناراضی هستند.

از توییتر آرش صادقی