اعتراض جمعی ازدانشجویان به اخراج مهدی خویی

بیانیه‌ جمعی از دانشجویان دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه علامه در اعتراض به اخراج مهدی خویی

این روزها بر همگان آشکار است که دانشگاه و به خصوص دانشکده علوم اجتماعی، قلب تپنده‌ی ایستادگی و مقاومت بر علیه ظلمی است که بر پیکر زخم‌خورده‌ی علم و حقیقت روا داشته می‌شود. از این رو است که تیر صد شعبه‌ی سرکوب و ستم نیز همواره این قلب رنجور اما تپنده را نشانه می‌رود. از تعلیق دانشجو گرفته تا تهدید و اخراج معدود اساتید جان به در برده از خفقان کشنده موجود، همه و همه تلاش‌های مذبوحانه سرسپردگان استبداد برای از میان بردن این سنگر بر جای مانده است.

استاد مهدی خویی از معدود اساتیدی است که گفتگو با او و یا نشستن بر سر کلاس‌هایش، نجاست حضور انبوه کارمندان به اصصلاح استاد را می‌شوید. همان خودفروختگانی که به مدد همسویی با ایدئولوژی حاکم، نسبت‌های خانوادگی و یا فروش شرافت به نرخ بازار کرسی استادی و هیئت علمی را از آن خود کرده‌اند. همان‌هایی که امروز نیز سکوت اختیار می‌کنند و از تماشای عرصه‌ای که بیشتر از پیش برای هم‌مسلکانشان فراهم شده است، لذت می‌برند.

استاد خویی محبوب است. همراه دانشجو است. متعهد است و همانگونه که خودش می‌گوید «به کسی باج نداده است.» چه جرمی از این سنگین‌تر که در این معرکه طرفدار شاگردانت باشی؟ این جرمی است که به بهانه آن پیش‌تر اساتید باشرافتی چون آرمین امیر را نیز از ما گرفتند.

آیا باید بنشینیم و تماشا کنیم که مهدی خویی نیز به سرنوشت دیگران گرفتار شود؟ آیا باید انقدر ساکت بمانیم که روزی کار از خویی‌ها و امیرها بگذرد و نوبت به ما برسد که ستاره‌دار می‌شویم و از تحصیل محروم تا صندلی دانشجو نیز مانند کرسی استادی، امتیازی انحصاری در اختیار هم‌فکران و کاسه‌لیسان حاکمیت باشد؟ آشکاراست که اجازه نخواهیم داد چنین شود.

ما جمعی از دانشجویان دانشکده‌ی علوم اجتماعی دانشگاه علامه، با تمام توان از معلم عزیز خود استاد مهدی خویی حمایت کرده و اعلام می‌داریم که در صورت ملغی نشدن این فرایند در سریع‌ترین زمان ممکن و پایان نیافتن دخالت‌های بی‌جا و امنیتی در زمینه فعالیت اساتید و دانشجویان، از حضور در کلاس‌های درس خودداری خواهیم کرد.

همچنین از رئیس همواره خاموش و همواره مطیع دانشکده، اردشیر انتظاری می‌خواهیم در این مورد هر چه سریع‌تر پاسخگو باشد و در غیر این صورت استعفای او را مطالبه خواهیم نمود. دانشگاه خانه‌ی ماست، نه پادگانی برای قلدری‌های خودسرانه و فراقانونی آقایان. اگر می‌خواهید این خانه را از ما بگیرید، باید بر سرش با صاحبان حقیقی آن زورآزمایی کنید.

***

مهدی خویی، استاد دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه علامه طباطبایی شامگاه پنج‌شنبه ۲۶ مرداد ۱۴۰۲، در توییتر  نوشت: «من، معلم جامعه‌شناسی در‌ دانشگاه علامه که به کسی باجی نداد و خدایش می‌داند که خود را تنها و فقط به مردم و دانشجو متعهد می‌دید، بعد از هفت سال تدریس، نامه قطع همکاری (اخراج) گرفته‌ام. از خانه‌‌ام یعنی دانشگاه در حال رانده شدن هستم و مستاصلم که از این ظلم شکایت به کجا بَرَم.»