کلمه: پنج سال از روزهایی که مادر سهراب اعرابی برای پیدا کردن نشانی از پسرش به هر دری می زد گذشته است. او پس از ۲۶ روز که از ناپدید شدن پسرش در اعتراض های سال ۸۸ می گذشت سهراب را پیدا کرد، خوابیده بر تخت سردخانه.

پروین فهیمی در همان روزهای آخر تیرماه شد مادر سهراب که دیگر حالا شهرت جهانی دارد. وقتی نام شهدای جنبش سبز به میان می آید، اولین اسامی که به ذهن می رسند نام ندا است و سهراب. سالگرد پنجمین سال شهادت سهراب، با ماه رمضان همزمان شده است.

به گزارش کلمه، شب گذشته در آستانه سالگرد شهادت این شهید جنبش سبز، پنجمین سالگرد وی طی مراسم افطاری در منزل آن شهید برگزار شد. مراسمی که با استقبال بی نظیر خانواده های شهدای سبز، خانواده زندانیان سیاسی، فعالان سیاسی و برخی از روزنامه نگاران، مادران صلح، مادران پارک لاله، اقوام و نزدیکان و همسایگان وی و همچنین دختران مهندس موسوی و خانم زهرا رهنورد همراه بود.

پروین فهیمی، مادر سهراب اعرابی، در ابتدای این مراسم طی سخنانی ضمن تشکر از همه حاضران خطاب به خانواده های شهدا گفت: از خانواده های شهدا و خانواده زندانیان سیاسی و دوستان و اقوام و تمامی مردم تشکر می کنم که ما خانواده ها را تنها نگذاشتند.

وی تاکید کرد: این درد به قدری سنگین است که مرور زمان هم از سختی آن نمی کاهد.

این مراسم با سکوتی با ادای احترام به شهدای راه آزادی همراه بود و پس از آن با قرائت اشعار و سرود ادامه یافت.

پس از آن مادر سهراب اعرابی دلنوشته ای به مناسبت پنجمین سالگرد فرزندش قرائت کرد که متن آن دیروز در کلمه منتشر شد. در بخشی از این نوشته آمده است: خونهایی که در سال ۸۸ در خیابانها ریخته شد و با تاسف باید بگویم به مرور به دست فراموشی سپرده می شود یک اخطار و یک اولتیماتوم بود برای ما مردم عادی. اگر تا آن روز کسانی که کشته و یا زندانی می شدند،‌ از افراد سیاسی بودند،‌ اما بعد از اعتراضات مردمی در سال ۸۸ مسوولین به این نتیجه رسیدند که باید اعتراضات مردم را در کوچه و خیابانها سرکوب کنند و مقابل شما جوانان آزادیخواه بایستند.

مراسم پنجمین سالگرد سهراب اعرابی با پخش کلیپی از پنج سال جنبش سبز و شهدای آن ادامه یافت که همزمان با پخش سخنان و فیلم مهندس میرحسین موسوی حاضران با گفتن یا حسین میرحسین تداوم همراهی خود با وی را اعلام کردند.

در این مراسم همچنین با یادآوری ۴۴ ماه روزه داری سید مصطفی تاجزاده، فخرالسادات محتشمی پور همسر وی گزارشی از آخرین وضعیت وی را بیان کرد.

همسر مصطفی تاجزاده با تشکر از پروین فهیمی گفت: همه ما در این ۵ سال شاهد ایستادگی‌ها و مقاومت‌ها و پایداری‌های خانم فهیمی و همه خانواده شهدا بودیم، ما شهادت می‌دهیم که اگر این حماسه‌های آفرینی‌های مادران نبود چه بسا خون شهیدشان پایمال می‌شد.

وی افزود: شاهد این بودیم که اجازه ندادند یاد و خون شهیدشان پایمال و فراموش شود. اگر چه این جمع‌ها کوچک است اما همه می‌دانیم که دل‌ها و قلب‌های زیادی همراه این جریان است و اصالت و حقانیت همین جریان باعث شده است تا بتوانیم در فضای امن‌تر و راحت‌تری حرف بزنیم. یادمان نمی‌رود که در سال‌های کودتا هیچ کس حاضر نبود بشنود. به نظر من اقدامات و روشنگری‌هایی که از داخل نظام شد، باعث ریزش بسیاری از نیروهایی از آنان شد.

محتشمی پور ادامه داد: الان مادر شهید می‌گوید که با آزادی زندانیان سیاسی او هم می‌بخشد، فراموش نمی‌کند اما می‌بخشد. در حالی که آقایان حتی حاضر نشدند یک قدم جلو بیایند. طبیعی هم هست، ظلم و جنایاتی انجام شده و حاضر نیستند اقرار کنند که جنایت کرده‌اند. این مهم است که روز به روز آگاهی مردم بیشتر می‌شود از آن مهم‌تر ریزش از جریان تمامیت‌خواه و رویش به سمت جریان اصلاح‌طلبی و جنبش سبز است.

همسر تاجزاده ادامه داد: این‌ها حاصل مقاومت‌ها و ایستادگی‌ها است. خانواده شهدا ایستادگی کردند، زندانیان سیاسی حاضر نشدند از مسیر حق خود عقب‌نشینی کنند و همچنان بر رهبری رهبران جنبش سبز تاکید می‌کنند. رهبران پشت سر مردم ایستادند و ۵ سال است که کوچک‌ترین خدشه‌ای به این همبستگی ایجاد نشده است. امیدوارم این همبستگی ادامه داشته باشد، همین که این خس و خاشاک آنچنان چشم آنان را کور کرد که نتیجه انتخابات آن شد که آنها نمی‌خواستند، نشان از پایداری‌های ما دارد.

فخرالسادات محتشمی پور گفت: من به خانواده محترم شهدا و خانواده زندانیان به ویژه جوانان تبریک می‌گویم. ما شرمنده این جوانان هستیم که اینقدر اذیت شدند. آن هم برای شهوت قدرت‌پرستی عد‌ه‌ای که به نام اسلام کار می‌کنند. عده‌ای اصرار دارند که اسلام رحمانی را خشن معرفی کنند و این افراد هیچ فرقی با داعش ندارند.

او در ادامه یادی از مرحوم فریده ماشینی کرد و گفت: بار اول با او به خانه خانم فهیمی آمدم، و چقدر رنج می‌کشید از اینکه اسلام اینگونه معرفی می‌شود.

محتشمی‌پور درباره آخرین وضعیت مصطفی تاجزاده گفت: همه وصف حال ایشان را می‌دانند. همه حرفش این بود که منتقد باشد و در جمهوری اسلامی بتواند حرفش را بزند. بنای انقلاب این بود. این راه غلط باید اصلاح شود. آقای تاجزاده می‌گوید تا زمانی که یک زندانی سیاسی و عقیدتی باشد من ادامه می‌دهم و می‌گوید من می‌پذیرم به نسبت آن سهمی که در انقلاب داشتم تاوان و هزینه خود را بدهم. هیچ وقت هم از اینها چیزی نخواسته و دائم می‌گوید مبادا خانواده از آنها تقاضایی داشته باشد. روزه‌داری آسیب‌های جسمی می‌زند اما روحش را صیقل داده است.