موج می‌زند آسمان

موج می‌زند آسمان
در شعله‌های تاریکی وُ ‏
سرد نمی‌شود این آتش
بر خرده‌های پلیدِ خُدعه
در خون و خاکریزی
که ویران می‌شود در بصیرتِ متن و تن، هر بار، وُ
ما  ‏
که سوگوار نام‌ها وُ خنده‌های بسیاریم وُ
گوشه‌های بغض‌هامان ‏
خراش می‌دهد
‏این غبار خشکیده بر زمین وُ زمان را
برگ، گُل، باغ می‌شود
حافظه‌مان ‏
بر گورهای بی‌نشان در آب‌ها وُ دشت‌های سرزمینی
که آن‌قدر در گلویمان سقوط کرده
که ریشه‌هایش به صدایمان نفس می‌دهد
تا قلب‌هامان سُرب را بشکافد
بگذرد از مرگ
برای تو
که گلستانِ آن سوی آتشی
آزادی!‏

 

دی ۹۸‏

نظر خوانندگان:

---

■ با درود به ماندانا زندیان شاعر،
شعر خوبی ست از اتفاقات و حوادثی که در این چهل سال بر سرمان آوار شده است، ولی بسامد یا دایره واژه گانش چاق یا پربارنیست، از ترکیبات و واژه‌های جدید خبری نیست ولی خوشخوان و گیراست. راستی زندیان گرامی در تلگرام یا اینستاگرام یا فیس بوک هستند؟
با احترام

---

■ دوست ارجمند، سپاسگزارم وقت گذاشتید، شعر را خواندید و نظرتان را نوشتید. من عضو هیچ‌کدام از شبکه‌های اجتماعی نیستم. نشانی ای‌میلم را خدمتتان می‌گذارم و برای هر پرسش یا تبادل نظر در خدمتتان خواهم بود: .(JavaScript must be enabled to view this email address)
با احترام، ماندانا زندیان

---