رنگ‌های ابراهیم

ترجمە: باست مرادى

(١)
دلم برای خیلی چیزها تنگ شده
دلم برای...
چتر و...
باران و
... تو تنگ شده،
یادت هست،
زندگی چه منظر زیبایی داشت!؟

*
(٢)
تعجب نکن اگر
... با جامه‌ی پاره‌ی کارگری‌ام
از نردبانی چوبی
به آسمان بروم و
... رنگ‌های خاکستری‌اش را بزدایم و
به رنگ آبی روشن چشمانت
درآرم.
تعجب نکن!
من...
همانم
که هستی.

*
(٣)
به هر سوی که می‌روی
گاه گاهی،
سایه‌ات را نگاهی کن
خواهی دید مرا،
که چقدر دل‌تنگم.

* 
(٤)
زندگی طعم شیرینی دارد!
چون نارنگی،
اگر کنار هم باشیم.

*
(٥)
من
گل سرخی
به تو خواهم داد،
تو نیز
از تنهایی‌ام درآر،
فصل پاییز،
تنهایی،
زکام کشنده‌ای ایست!

*
(٦)
ای باران
تو گواه باش...
که چقدر دوستش دارم!

*
(٧)
باران
هر چه می‌گذرد،
به شدت،
به رگبار می‌بارد
من بدون پالتو!
می‌پرسی: چطوری؟
می‌گویم که: خوبم.
اما تو
باور نکن.

*
(٨)
چه زیبا خواهد بود...!
قلبم،
در سینه‌ات.

* 
(٩)
از وقتی که
کوچه‌مان را ترک کردی،
دگر خواب نمی‌بینم،
رویا،
هر چه داشتم را
با خودت بردی.

* 
(١٠)
در این فکرم
که چگونه بتوانم
کره‌ی زمین را
به باغی بزرگ تبدیل کنم،
بزرگ... بزرگ
فقط برای اینکه همه بدانند
که چقدر
دوستت دارم!