بی مقدمه

چه بی‌مقدمه در من شروع ِ تو پیدا ست
و صادقانه بگویم که در دلم غوغا ست
چه دیر دیدمت اما چه زود دل بستم
به لحن شرقی چشمت که این چنین گویا ست
هزار شعر نگفته به گوش من خواندی
و شاعرانه شنیدم که لهجه ات شیداست
رسیده ای ز "ندانم کجا" ی کشور عشق
که ماورای مدار کبود غربت ها ست
چه کودکانه ترا بیقرار می خواهم
اگر چه گفتن ِ خواهش خلاف عادت ما ست
شگفت آوَرَدَ ت این صراحتم اما
نمانده فرصت کتمان و شعر بی پروا ست
و بی مقدمه آن سان که خوب می دانی
ز واژه واژه ی سرخش، نهفته ها پیدا ست



ویدا فرهودی