سده

آنک چهار لالۀ روشن
در دست چار موبد زیبندۀ سپیدپوش
آیان زچارسوی به نزدیک کوهوارۀ هیزم میان دایرۀ میدان
تا کُنده‌های چیده فرا روی هم برافروزند
با شعله‌های سرکش بالا بلند با تنورۀ پیچان
+ انبوه مردمان: زن و مرد جوان و پیر
دستان به هم گرفته و برکِرد برفروخته آتش چمان
شادان سرود خوان و نیایش کنان و پا کوبان
+ جشن سده
فرخنده بزم چهل روزگیِ باز زادنِ خورشید:
چل روز بر گذشته از شب یلدا
آن شب که  باز روشنی بامدادش از نفَسِ گرم میترای نوزاد است
آن شب که پیش لرزِ ریزش اندام سرد تاریکی ست
آن شب که مژدگانیِ آغاز بیش روشنی مهرِ داد  بر شب بیداد است
+ جشن سده
ده روز برگذشته زبهمن ماه
جشن بزرگ روشنائی و گرما
یک جلوه از نمایۀ فرهنگ شادمانی ِ ایران زمین
چون پادزهر تیرگی وسرما
+ جشن سده
جشن پدید آمدن آتش
از کوبش دو سنگپاره به همدیگر:
آن پاره سنگ که هوشنگ کرد پرتابش
برفرق اژدها و بجَست اژدها و خورد به دیگر سنگ
وز سایش دو سنگ درخشید اخگری
شد فاش راز آتش و خرسند و بهره‌مند از آن هوشنگ
+ بادا  درود به خورشید و روشنائی و شادانی
شادا شب از درخشش آتش چو روز ویژه آتش جشنِ سده
تا من فروغ شعلۀ جاوید را در آینۀ چشم‌های تو تا واپسین شراره، سیر ببینم
وان گاه تا به سینه‌ام آتش دوباره بفروزد،
از روی گونه‌های سرخ تو گل نقش‌های آتش سده را،
با بوسه‌ای بلند بچینم..!
——————————
نعمت آزرم . پاریس ۲۹ ژانویه ۲۰۱۶ میلادی