با ستارخان

.(JavaScript must be enabled to view this email address)

جُنبش مشروطیت ایران و قانون اساسی دستاوردش مهم‌ترین و ارزنده‌ترین سند تاریخی-ملی در پیوند با حقوق شهروندی انسان ایرانی در درازنای تاریخ چند هزارۀ ماست... و در ۱۴ امرداد ۱۳۹۲  خورشیدی صد و هفت ساله شده است.

می‌دانیم که هنوز مشروطیت یک ساله بود که مجلس شورای ملی ایران - با همکاری شیخ فضل‌الله نوری - به فرمان محمدعلی شاه توپ باران شد. میرزا جهانگیرخان‌ها کشته و دهخداها تبعید و سرکوب شدند... اما قلب آزادی در تبریز - بیش از دیگر شهر ها- می‌تپید و از تفنگ ستّارخان و یارانش آزادی را می‌خواند... تا سرانجام نزدیک به سالی بعد تهران به همت رزمندگان بختیاری ِ سردار اسعد و اردوی شمال سپهدار رشتی و یپرم خان ارمنی، فتح شد، محمدعلی شاه عزل و شیخ فضل‌الله نوری اعدام شدند...

اما چه کسی می‌دانست که هفتاد و اندی سال بعد، شیخ فضل‌الله نوری در هیئت آیت‌الله خمینی زنده می‌شود تا مشروطیت را دوباره تیر باران کند و دستاورد های چند نسل کوشندۀ آزادی و مدنیت را زنده به گور...

شعر (با ستار خان) نخستین بار در بازپسین شمارۀ روزنامۀ آیندگان: ۱۴ امرداد ۱۳۵۸ خورشیدی وسپس در مجموعۀ (گّلخشم) - تابستان ۱۳۵۸ - چاپ شده است. مجموعۀ گلخشم در آستانۀ خروج از چاپ خانۀ زر تهران، با مصادرۀ پاسداران مواجه شد... همچنان که خانۀ ما در امیرآباد شمالی کوچۀ سوم شمارۀ ۱۰ همراه با کتابخانۀ بزرگ و همۀ دستنوشته‌ها و پژوهش‌هایم همراه با بودونبودمان به غارت رفت...

اگرچه این مصادره‌ها در برابر از دست دادن همسر همراه و نویسنده‌ام: رویا و سپس نوجوانم نیما، کمترین صدمه‌ای بود که برمن رسید ....

برای موسیقی متن وامدار لطف دوست ارجمند اسفدیار منفردزاده آهنگسار بزرگ هستم و برای تصویرگذاری مدیون هنرمند گرامی کامیار.

متن شعر «با ستارخان»