با برف

.(JavaScript must be enabled to view this email address)

در روزهای برفی ِخاموش
در من کسی دلواپس چیزی ست
در روزهای برفی ِخاموش
گوئی کسی را چشم در راهم که می‌آید
باری نمی‌دانم که او خود کیست

اما دلم گوید که می‌باید،
هر لحظه پیدایش شود از دور:
پروانه‌های برف بنشسته به روی چهره و گیسوش
بر روی لب‌هایش شکفته با بخار هر نفس انگار،
گُلواژۀ آری میان دانه های برف
من گرم برخیزم زجا بگشایمش آغوش...!


نعمت آزرم پاریس ۱۶ آذر ۱۳۸۹ خورشیری