برای آزادی

بردگی، خواه به اشتیاق خواه به اراده دیگری
هیچ نمیزاید بجز نازایی،
خشم وطغیان.
درعشق، ایثار و حقیقت را پنهان می سازد،
و فریب و بدکرداری را تشویق میکند.
در کار از فزون خواهی یا ضرورت،
رضایت و اشتیاق را نادیده می گیرد
زندگی و واقعیت را پریشان می کند
و روح حظ زندگی را از درون تهی می سازد.
در دین، کوهی از درد را می پرورد
وبه جرم انکار وگناه به صلیب می کشاند،
و به آرامی از سرسراهای نفرین و لعنت می گذراند.

آشتی بدون گذشت
دلتنگی بنشسته بر پیشانی است،
زندگی تنها در پی زندگی و آزادی می گردد
ودرون قفسهای ضعیف را بر نمی تابد
قفس های جبر دیگران برای قبولاندن
آن چیزی که تنها جرمش متفاوت بودن است.
باید که ازادی را سامان داد
خاصه که طعم آن را چشیده باشی
هیچگاه نمی توان به گذشته بازگشت
ونمی توان از نو آزادی را در قفس کرد
آزادی نیازمند رهایی از دیروز است
گذشته ای که امروز را به گروگان می گیرد
و آينده غیر قابل خرید را!

ترجمه: علي طايفي http://sociology.mihanblog.com/
شعر از رودنی کوئتس،
منبع: سايت جامعه شناسان بدون مرز
http://www.sociologistswithoutborders.org/poet.html