نیایش / اردلان سرفراز

خـدایــم
آه... ای خـدایـم
صدایت میزنم بشنو صدایـم
شکنجه گاه این دنیاست جایم
به جرم زندگی این شد سـزایم
آه ای خدایم بشنو صدایم
مرا بگذار با این ماجرایم
نمی پـرسم چرا این شد سزایم
آه ...ای خدایم بشنو صدایـم
گلویم مانده از فریاد و فریاد
ندارد کس غم مرگ صدا را
به بغض در نفس پیچیده سوگند
به گلهای به خون غلطیده سوگند
به مادر سـوگوار جاودانه
که داغ نوجوانان دیده سوگند
خدایا حادثه در انتظار است
به هر سو باد وحشی در گذار است
به فکر قتل عام لالـه ها باش
که خواب گل به گل کابـوس خار است
خدایم ای پناه لحظه هایـم
صدایت می زنـم با گریه هایم
صدایت میزنم بشنو صدایم
الهی در شب فقرم بسوزان
ولـی محتاج نامردان مگردان
عطا کن دست بخشش همتم را
خجل از روی محتاج مگردان
الهی کـیفرم را می پذیرم که
از تو ذات خود را پس بگیـرم
کمک کن تا که با ناحق نسازم
برای عشق و آزادی بمیـرم
خدایـم ای پناه لحظه هایم
صـدایت میـزنم با گریه هایـم
صـدایت می زنم بشنو صدایــم.

اردلان سرفراز / کرفلد آلمان ۱۹۸۴