سال دوهزار

سال سقوط سال فرار سال گریز و انتظار
فصل شکفتن فلز سال سیاه دوهزار
سال سقوط عاطفه تا بی‌‌‌نهایت زیر صفر
‌‌نهایت معراج ذهن اندیشه تفسیر صفر
تو ذهن ماشین‌های سرد معنای عشق و احتیاج
روی نوار حافظه یعنی یه درد بی‌علاج

سال به بن‌بست رسیدن، پنجه به دیوار کشیدن
از معنویت گم شدن ، تن به غریزه بخشیدن
قبیله یعنی یه نفر ، همخونی معنا نداره
همبستگی خوابیه که تعبیر فردا نداره

سال سقوط سال فرار ، سال گریز و انتظار
پاییز تلخ و بی‌بهار سال سیاه دوهزار
سالی که خون تو رگ‌ها نیست ، قلب فلزی تو سینه است
وقتی که تصویر زمان شکستگی آینه است

قبیله یعنی یه نفرهمخونی معنا نداره
همبستگی خوابیه که تعبیر فردا نداره

تو اون روزایی که میاد ، کسی به فکر کسی نیست
هرکی به فکر خودشه به فکر فریادرسی نیست
همه به هم بی‌اعتنا حتا به مرگ همدیگه
کسی اگه کمک بخواد کی می‌دونه اون چی می‌گه
توی کتاب‌های لغت سفیده برگ‌ها همیشه
نه دشمنی نه دوستی هیچی نوشته نمی‌شه

این ناگزیره واسه ما سیر صعودی تا سقوط
همیشه قصه صدا تمومه با حرف سکوت
وقتی که آیینه عشق سیاه بشه زیر غبار
وقت طلوع فاجعه است می‌رسه سال دوهزار

کابوسی که نه تنها خواب مرا که خواب دنیایی را برمی‌آشفت، امروز به تعبیر رسیده است و من جایی میان خواب و بیداری رویا و واقعیت این تصویر را رویارو دیدم و در این شعر نقاشی کردم. درست مثل تصویرگری که منظره‌ای را می‌ببیند و به آن بر سپیدی بوم جان می‌بخشد. آن کابوس اما از سال ۱۹۷۲ همسفر خواب‌های من شده بود گویی در طول آن سال‌ها تکه تکه‌های آن تصویر در ذهن من قطره قطره انباشته می‌شد تا به انفجاری تاریخی برسد که سرانجام رسید. به نقل از کتاب : از ریشه تا همیشه اثر اردلان سرفراز

برای شنیدن ترانه سال دوهزار اینجا را کلیک کنید

ترانه سرا: اردلان سرفراز
آهنگساز و تنظیم کننده: منوچهر چشم آذر
صدا: داریوش