آفتاب آزادی

پیچ تند راه نیست
خستگی است

کویر نیست
خشکی
از اندیشه‌ی توست

مثل باد
مثل آفتاب
مثل دستی
که بر دیوار می‌کوبد
و
نمی‌شکند،
در کوچه‌های بیمار شهر تو
جاری
باید شد

پیچ تند راه نیست
خستگی است
اگر هم نباشد
تردیدست
که تو
بر در و دیوار خانه‌ها
می‌پاشی

مرداب نیست
سراب است
که بر چشمت
پلک درماندگی را
تبلیغ می‌کند

باغ را نمی‌بینی
رود را نمی‌بینی
آسمان آبی را نمی‌بینی
عطر یاس
تو را به پرواز در نمی‌آورد

شهر
شهری که آسمان پر ستاره‌اش
چنگ بر چهره‌ی پلید ستمگر می‌کشد
خود را از این همه بی‌داد
خواهد گسست

دور نیست روزی
که
آتش این همه خشم
بر خرمن بیمار تو بنشیند
و
از پنجره‌ی عمیق افسردگی
جوانه‌ی عشق
دوباره
بشکفد

پیچ تند راه نیست
تردید نکن
که این
تندی توفان است
پیچیده
در اندام ستمگر تو


اینک
بوی نم باران
و
عطر زندگی
با شور امید
در هوای شهر می‌پیچد

و
تو
در اوج نا باوری همه‌ی ستم پیشگان
تنهای تنها
آفتاب را
پیش رویت خواهی دید

که
چون تندری
به سراغت آمده
تا
بشویدت
از
در و دیوار آزادی.