سپاه ماه مه

به باغ ِ خرم ِ گیتی بهار می‌آید
بهار ِ مردم ِ چشم انتظار می‌آید

به ماه ِخرم ِ اردیبهشت ِ خرم پی
به دیده پرچم و گل بی‌شمار می‌آید

ز لاله‌های دمیده به دشت ِ روشن ِ شب
خروش و هلهله صدها هزار می‌آید

گذشته چون شب تاریک در کشاکش ِ رزم
سپیده با رخ ِ خورشیدوار می‌آید

پی سیاهی شب‌های پر هراس ِ نبرد
پگاه ِ معجزه و افتخار می‌آید

چو داد ریشه دوانده به شوره زار ِ ستم
درخت سبز عدالت به بار می‌آید

زهم گسیخته گویی بساط ِ اهریمن
نگر که اورمزد ِ زمان شهسوار می‌آید

به هر کران که نظر می‌کنم به روی جهان
ز شاخه شاخه‌ی گل عطر کار می‌آید

به موسمی که جهان می‌شود دوباره جوان
سپاه ِ ماه ِ مه از هر کنار می آید

سپاه کار، سپاه ِ جهانی زحمت
دوباره بر سر ِ سکوی کار می‌آید

زیورشی که به شب می‌برد به نام ِ بشر
سپاه ظلم و ستم تارو مار می‌آید

مگو که دور ستم باز گشته در عالم
مگو که چشم ِ خرد اشکبار می‌آید

تعجبی نه اگر زیر یوغ ِ سرمایه
سپیده مان به نظر شام تار می‌آید

چنان ز کار مجرد تهی شدم از خویش
که کار در نظرم چوب دار می‌آید

حقیقتی ست که در زیر ابر بی‌باران
بهار ِ هستی ما سوگوار می‌آید

بهار ِ سرخ به هر شاخسار آید باز
بهار ِ کار در این روزگار می‌آید

منه زدست سلاحی که بر گرفتی چند
که بی‌نبرد توشب ماندگار می‌آید

بکوب پا و به میدان شهر دست افشان
که بر اریکه‌ی قدرت نگار می‌آید

سپاه صلح بخوانش، سپاه ِ زحمت و کار
که او هماره ترا غمگسار می‌آید



برزین آذرمهر