نوروز سبز نو

.(JavaScript must be enabled to view this email address)


نوروز شاد باد که امسال،
نوروز سبز، بوی گلِ فصلِ تازه آورده‌ست:
فصلی که سال‌های سال، نهان می‌تپیده است
هر چند گاه، چند ساقه‌ی سبزش جوانه می‌زده است
و داسِ زنگ خورده‌ی نشکفتن،
با او مجال رویش و پیوند ریشه نمی‌داده است؛
تا در بهار پیش که چون رویش طبیعی هر باغ در بهار،
از هر شکاف و روزنه بر خشکسالیِ سی ساله بر دمید عظیم و شکوهمند!
هر چند خون سرو و صنوبر به خاک ریخت فراوان به داس کهنه‌ی نشکفتن،
این فصل تازه، سّد رُستنِ سی ساله را ز پایه فرو کوفت؛
زان سان که کوتوال سّد شکفتن جنون گرفت ازین رُستن!

*

نوروزِ سبز، بوی بهارانِ تازه آورده است.
گل‌های پیشرَسَش را جهان درست به شایستگی شناخته است
این فصل تازه‌ای‌ست که پایان خشکسالی تاریخ ماست، سرانجامش!
این فصلِ تازه‌، چهره‌ی سهراب‌هاست، نداهاست...!
در برگ برگ هر چه شقایق که رُسته است ز البرز تا سهند
تا دشت باز ارزژن و تا یال‌های بینالود،
با قامت دو نسل سرو و صنوبر، بلند ایستاده برومند!

*

نوروز شاد باد که امسال:
- نوروز یکهزار و سیصد و هشتاد و نُه -
این فصل تازه است و بهاران تازه خواهد داشت،
سرما و سوز و صاعقه بودند گرچه سخت،
دو نسلِ بی‌شمارِ تواناو پایدارِ سرو و صنوبر درست پابرجاست
پایان خشکسالیِ سی ساله و سترونیِ یک‌هزاره است
این فصلِ تازه، در دل امروز، رویش فرداست

پاریس - جمعه ۲۸ اسفند ۱۳۸۸