چهارشنبه سوری

.(JavaScript must be enabled to view this email address)



چهار پُشته‌ی انبوه هیمه به اندازه‌ی سه گام فاصله ازهم
یعنی چهار فصلِ سال و هر آن فصل، خود، سه ماه
در واپسین سه شنبه‌ی اسفند ماه، شب‌هنگام،
در پیشباز بازآمدن نوروز،
یک بهره برگذشته زشب، پُشته‌های هیمه فروزان،
فریادهای شوقِ خرد و کلان، دختر و پسر،
هنگام برجهیدنشان، شادان،
از روی چارپشته‌ی آتش، خوشان، خوشان.

*
در واپسین سه‌شنبه‌ی اسفندماه، شب‌هنگام
در روستا و کوی و برزن هر شهر
انبوه مرد و زن همه شادی‌کنان
و پُشته‌های آتش افروزان
پرتاب‌های دم به‌دم نیزه‌های نور به قلب سیاه اهریمن،
برجستن پیاپی رگبارهای فشفشه از هر کران،
آتشفشان، صفیرکشان، سوی آسمان،
در آسمان شکفته شوان، خوشه‌های رنگارنگ؛
سبز و بنفش و آبی و زرّین و ارغوان.

*
در جشن چارشنبه سوری هر سال،
در آستانِ رخ‌نمایی نوروز جاودان،
دیو دروغ و جهل و تباهی دوباره می‌سوزد،
در شعله‌های آتش سوزان.
در جشن چارشنبه‌سوری امسال،
در خنده‌های شادخواری هر دختر و جوان،
در برق چشم روشن سهراب‌ها و دیده‌ی پرآرزوی پاک نداها؛
پایان یکهزاره‌ی اهریمنی‌ست نمایان!



پاریس ۲۲ اسفند ۱۳۸۸ خورشیدی