مونولوگ سبز!

بعد از مصاحبه‌ی محمود احمدی‌نژاد


آن پوزخند كریه را از چهره ات گرفتیم
و آن رجزهای خفیف را از دهانت!
چه می‌انگاشتی ما را
بندگانی به هروله
در پی مركب سلطان؟
دلخوش به پرتاب پاره‌ای نان
یا سكه‌ی سیاهی به انعام؟

دروغ بوده‌ای همه!
دروغ!
دلقكی حقیر به گدایی نام در تاریخ
همزاد برادر سفله‌ی قارون!
نسخه‌ی مسخره‌ی رضا شاه و ناپلئون!

آن جا كه بشارتمان دادی
پرتگاه بدنامی و آز بود
نه ملجاء و مآوا
در گریز از جهالت و فقر!

گوش كن! هنوز
سرود آزادی
در خیابان‌های شهر جاری ست!
نگاه كن! هنوز
حجله‌های خون
در محله‌های شهر برپاست!
و این قافله را
در راه سبز امید
سر باز ایستادن نیست!

كو آن پوزخند كریه؟
چه شد آن رجزهای خفیف؟

این "هنوز طلیعه‌ی سحر است"!




نامی شاكری ۱۱/آذر۸۸ – تهران