روياى مشترك ما دموكراسى است

متن سخنرانی سوسن تسليمى، كارگردان و بازيگر سينما و تئاتر در دومين گردهمايى ابتكار مردمى در ميدان مينت شهر استكهلم، ۹ جولاى


من از نسل آن ايرانيانى هستم كه سى‌سال پيش با تظاهرات‌ آرام در خيابان‌هاى تهران، روياى جامعه‌‌اى آزاد را در سر مى‌پروراند. جامعه‌اى كه در آن انسان‌ها بتوانند بدون ترس ديدگاه‌هاى خود را ابراز كنند.
خواست ما، ايجاد رسانه‌هاى گروهى بى‌طرف، قوه‌ى قضاييه مستقل، احزاب آزاد و تساوى حقوق سياسى و اجتماعى همگانى بود. ما جمع وسيعى با نظرهاى مختلف در مورد مسائل بزرگ و مهم بوديم ولى آنچه اكثريت ما را به هم مى‌پيوست جست‌وجو در پيدا كردن راهى بود كه به ايجاد دمكراسى در ايران مى‌انجاميد.
انقلاب ما پيروز شد. حكومت شاهنشاهى با دو هزار و پانصدسال سابقه‌ى ديكتاتورى به پايان رسيد اما روياى ما براى دستيابى به يك جامعه آزاد به حقيقت نپيوست. مسير انقلاب به سوى ديكتاتورى ديگرى تغيير جهت داد. آن سنت هزاران ساله بارديگر پايه و اساس خود را برقرار كرد كه: حكومت ديكته كند، ملت اطاعت كند.
احتمالاً خامى و بى‌تجربه‌گى از ما بود كه فكر مى كرديم با سقوط سلطنت همه مشكلات به‌خودى خود حل خواهد شد. نمى‌دانستيم كه تحقق دمكراسى، مستلزم پيمودن يك راه طولانى است و براى رشد نياز به زمان دارد. انقلاب سال ۱۳۵۷، قدمى در راه رهايى ايرانيان از گردونه‌ى اختناق بود و اين كه مهره‌اى باشند در بازى‌هاى استراتژيك ميان قدرت‌هاى جهانى.
اما در ادامه، آنچه امروز نظاره‌گر آن هستيم تغيير و تحولى است كه نمى‌توان جلودارش بود. نسل جوان ايران كه بعد از انقلاب به دنيا آمده است، اكثريت جامعه‌ى امروز ما را تشكيل مى‌دهد. حكومتى كه صداى اعتراض آن‌ها را نشنود و به خواست‌هاى‌شان اعتنا نكند محكوم به نابودى است.
امروز ۱۸ تير سال ۱۳۸۸ دهمين سالگرد سركوب خونين اعتراضات دانشجويى تهران است. تعدادى از اين جوانان كشته شدند و تعداد بيشترى مورد ضرب و شتم قرار گرفتند. موج اعتراضاتى كه شاهد آن هستيم در ادامه مبارزه‌ى آنهاست. آن جوانان جان‌باخته، در ذهن‌هاى ما زنده‌اند. نامشان در تاريخ ملت ايران به ثبت رسيده است. ما ايرانيان در هر نقطه از جهان كه باشيم يك ملتيم؛ يك ملتيم با يك روياى مشترك: دمكراسى.
انبوه مردمى كه در تظاهرات‌هاى صلح‌جويانه‌ى چندماهه‌ى اخير به خيابان‌ها رفتند و صداى اعتراض‌شان را به گوش جهانيان رساندند از جماعت اوباش و اراذل، تروريست و جاسوس و وابسته به دولت‌هاى خارجى و خس و خاشاك نيستند. آنها مردمى هستند كه خواست‌شان مشاركت در تعيين سرنوشت خودشان و ميهن‌شان است. متهم كردن اين مردم با عباراتى از اين قبيل كه اينها دست‌نشانده و فريب‌خوردگان دولت‌هاى بيگانه‌اند، صغير شمردن يك ملت است.
اعتراضات هفته‌هاى گذشته در ايران جهانيان را به حيرت واداشت ولى ما كه مردم خود را مى‌شناسيم به اين حقيقت واقفيم كه ايرانيان ملتى آزاده‌اند كه در پى ساخت جامعه‌اى هستند بر اساس قوانين و موازين مترادف جهان امروز. بر اساس تساوى حقوق زن و مرد، توسعه و رشد اجتماعى و اقتصادى.
افتخار مى‌كنم كه عضوى از اين ملتم.