سیاووشان است

با احترام به خیزش سبز میهنم



صدای سرخ می‌دهد سبز
و چرخ می‌زند نگاه جهان
گرد استواریِ انسان
و سرگیجه‌ی کودتا
که گلوله بالا می‌آورد
در موسیقی سفید دست‌هایی
که غرور زمین‌اند
در برابر آسمان.

نگاه کن دروغ چگونه خون درخت را
در نگاه نور می‌پاشد
و سکوت
چگونه حرمت لاله را
از خشم باروت
پس می‌گیرد.

سیاووشان است
و سبز می‌آویزد درخت گیسو بر سرود دختری
که تیر می‌خورد و تیر می‌کشد جوانی‌اش
در میدان آزادی.





ماندانا زندیان
چهار تیر یکهزار و سیصد و هشتاد و هشت
-------------
*سیاووشان، مراسمی است در سوگ سیاوش که در آن زن‌های جوانی که شوهرانشان را در راه آزادی از دست داده‌اند، هنگام سحر دسته‌ای کوچک از موهای بافته شده‌شان را به نشانۀ عزا، به شاخه‌های درختی که درخت گیسویش می‌خوانند، آویزان می‌کنند و مردان، سوار بر اسب های سیاه، دهل زنان، به بازسازی صحنه‌ی کشته شدن سیاوش برمی‌خیزند.