روزى كه به روزهاى ديگر نمى‌ماند

وةرگيرانى بؤ فارسى: ن .ح


برای ندا آقاسلطان، شهید آزادی




امروز تو
به‌ روزهای رفته‌ی تو نمی‌ماند
و نیز به‌ فردای تو.

سپیده‌ بود
که‌ شفق را سلامی سبز گفتی،
و سلامی سبز شنیدی،
و بر گونه‌ی خیابانهای خسته‌ی تهران
بوسه‌ای سبز نهادی.
و چشمانت
زلال و روشن
درختان
و پرستوهای عاشق نشسته‌ بر بوته‌های پارک را
خیره‌ نگاه می‌کرد.

صبح امروز
دیگر تو را
نه‌ سکوت بود
نه‌ ملال بود
نه‌ تنهایی.

چشمانت
سبز می‌دید
- سپیده‌ای بود نه‌ چنان چون گذشته‌ها -.
که‌ امروز تو را
عطشی پایان ناپذیر بود
به‌ گفتن سلام
و به‌ شکستن سکوت،
در گرگ و میش این شهر بزرگ.

در خیابان
می‌خواندی
و می‌نوشتی،
درس آغازین
آزادی بود
و درس پایان نیز،
و چهره‌ی این سرزمین
تخته‌ سیاه را می‌مانست.

با نگاهی به‌ آن دلداده‌ات
و نگاهی دیگر به‌
کوچه‌های خسته‌ی تهران...
امروز تو
به‌ روزهای رفته‌ات نمی‌مانست
و هر چه‌ بود
در نگاه تو سبز بود.

چون پرچمی سبز
بر خیابان خشمگین پایتخت در آمدی
و با خطی از خونابه‌
واژه‌ی آزادی را تقریر کردی
درخشان و سرخ
تا همیشه‌
تا جاویدان!