جشن عمامه‌پرانی

دستی که پسِ گردن هر شیخ عیان است / عمامه پران است
از کوبشِ دستست که ملا به فغان است / عمامه پران است

بازیچه‌یِ  مردم  شده و موجبِ خنده / دستارِ  پرنده
در کوچه به پا شادترین جشنِ جهان است / عمامه پران است

اینسوی زند مشت به دستار، سلحشور / بر باد جهد دور
همدستِ چنین بادِ خوشی دستِ زنان است / عمامه پران است

گیسو چو پریشان بکند در گذرِ باد / ملا بزند داد
این باد که موج افکنِ گیسویِ مهان است / عمامه پران است

در کوچه کسی پا بزند جانبِ عباس / عمامه دهد پاس
دستار ازین کوی به آن کوی جهان است / عمامه پران است

راننده‌ی ناجا چو بزد دنده به دنده / بشقابِ پرنده
پنداشت فرازِ سرِ او چرخ زنان است / عمامه پران است

خوشحال که این موشکِ نوسازِ سپاهست / آماده به راهست
بعدش که بفهمید سراپا خلجان است / عمامه پران است

مردم بزد و دولتِ  کشتار علم کرد / ملا که ستم کرد
شایسته‌یِ اردنگی و تیپّایِ کلان است / عمامه پران است

آن روز ز ره آمده ای شیخِ  تبهکار / پرّان شده دستار
زآنجا که نمادِ ستمست و خفقان است / عمامه پران است

عمری به زنان گیر بدادید چنان سخت / ای شیخِ  نگونبخت
بنگر که کنون ریشِ تو گیرِ چه کسان است! / عمامه پران است

زنها به گذرگاه چو آتش بفروزند / تا روسری سوزند
بینی که دو دستش به سر و شیخ دوان است / عمامه پران است

با یک پسِ گردن بشد عمامه پران باز / آن دخترِ طناز
گفتش که بچش وحشت پوشش که گران است / عمامه پران است

از وحشتِ عمامه‌یِ خود شیخ تپیده / در خانه کپیده!
حالا که خیابان به دستِ همگان است / عمامه پران است

شد موسم رفتن که کنی بقچه و بندیل / پنهان کنی مندیل
زود باش که قایق بسرِ آب روان است / عمامه پران است!

ی‌ج
بیست آبان ۱۴۰۱
یازده نوامبر ۲۰۲۲