جنگی که نمی‌خواستیم / رحیم قمیشی

من از بازماندگان جنگ ایران و عراقم. جوانی‌ام، شادابی‌ام، آرزوهای کودکی‌ام، همه در جنگ فدا شدند.
گاهی می‌گویم جنگ بعضی نقاط مثبت هم داشته، اما راستش، این را می‌گویم که تنها دلم نسوزد! احساس پوچی نکنم.
جنگ جز خسارت چیزی نداشت. حتی اگر همه‌اش از بین بردن دشمن بود و یک تلفات هم نمی‌دادیم.
همه تلاشم آن بود که سایه نحس جنگ دوباره بر ایران نیفتد. نشد.
هنوز خرمشهر که می‌روم دیوارهای پر از گلوله‌اش دلم را می‌آزارد، شهری که هرگز خرم نشد.
من موفق نشدم.

شاید مقامات از ابرقدرتی، تضمین گرفته‌اند برای حمایت نظامی.
شاید خبری دارند که اسرائیل مهماتش رو به اتمام است.
شاید پیامی از آسمان دریافت کرده‌اند که نگران نباشند.
نمی‌دانم!
اما با عقل ناقص من در شرایط حاضر، جنگ اصلا جایی نداشت.
اکثر مردم ایران، آن را نمی‌خواستند.
ولی نظر و دیدگاه مردم که ظاهراً اهمیتی ندارد
آنها از مسائل پیچیده سر در نمی‌آورند!!

فردا نمی‌دانم چه خواهد شد.
شاید اسرائیل دست‌هایش را ببرد بالا و بگوید غلط کردم.
شاید چند موشک به ناکجاآباد بزند و دو طرف بگویند تمام!
و شاید هم واقعا جنگ شود.
ایران بمباران شود و ما هم تلافی کنیم...
مسلما برای گزینه‌های اول و دوم، من ترس بیجا داشته‌ام.
اما اگر جنگ شود، حتما تصمیم گیرندگان امروز، مستقیما با مردم گفتگو خواهند کرد.
حتما پرسش‌های آنها را پاسخ خواهند داد.
و پاسخ خواهند داد چرا نصایح دلسوزان را گوش نکردند.

امیدوارم هیچ جنگی در پیش نباشد.
اما این انتظار که یک نسل، در عمرش جنگ‌های متعدد را تجربه کند، انتظار معقولی نیست.
حتما تصمیم گیرندگان فکر همه جا را کرده‌اند.
حواس‌شان بوده اسرائیل پس از کشتن ۴۰ هزار از مردم غزه، هنوز یک قطعنامه اخطار از شورای امنیت دریافت نکرده.
می‌گویند در موضع دفاعی است!

مهم نیست بگویند برخی ترسو هستند.
انسانی که از جنگ نترسد خوی انسانی اش ضعیف شده.
گرگ‌ها هم از جنگ نمی‌ترسند
ما که گرگ نیستیم!

گاهی در اسارت، پس از یک خواب شیرین، بیدار که می‌شدم، می‌گفتم یعنی می‌شود همه اسارت یک خواب بد بوده باشد، چشمهایم را بسته نگاه می‌داشتم، شاید صدای خانواده را بشنوم. نمی‌شنیدم!
امشب هم...
دلم خواست وقتی خوابیدم
کسی که بیدارم می‌کند
بگوید خواب دیده‌ای
شبح جنگی نیست
همه عاقل شده‌اند
دیدی جنگ نشد!
همه‌اش خواب و خیال بود...

تلگرام نویسنده
@ghomeishi3