در واقع این نکرده‌های خاتمی است که او را در نظر موافقانش افول داد نه کرده‌هایش. مخالفان امروزش از تمام آنچه که او نکرد گله مندند. بدون توجه به این مسئله که آنچه او کرد آموزش‌‌ همان مطالباتی است که امروز به دلیل آن‌ها محکوم می‌شود. دوم خرداد و محمد خاتمی محصول‌‌ همان مطالباتی بود که خود آموزش داد، خود ایجاد کرد و در یک نگاه منصفانه به آن عمل کرد.

از آنجایی که خواستِ رفع حصر از زهرا رهنورد، حسین موسوی، مهدی کروبی به یک امر بزرگ ملی و آرزوی قلبی عمومی تبدیل گشته، دستگاه‌ِ نظامی– قضایی نیز در پاسخ به این خواست ملی و مردمی، «دست پیش را گرفته تا پس نیفته». یعنی خواسته برساند که: «ملت بی‌ملت، قانون بی‌قانون، اَلحقُّ لِمن غَلّب. این ماییم که تصمیم می‌گیریم. حزب مسلح‌ایم، توپ و تفنگ و کلان مقدار ریال و دلار داریم. یعنی نه تنها رهبران جنبش سبز را آزاد نمی‌کنیم، خاتمی را نیز منزوی کرده، گام به گام از میدان بازی سیاسی طرد و حذف می‌کنیم».

بودجه سال ۱۳۹۴ ایران بر اساس برنامه توسعه تنظیم نشده و چشم‏انداز آن برای بیشتر از یک سال نیست و حول ایده نئولیبرالی مهار تورم به وسیله انقباض رفاه عمومی و بازار ملی و در عین حال افزایش تجارت خارجی در متن تحریم‏های بین‏المللی می‏چرخد. قربانی‏های عمده این شیوه، اشتغال، تولید داخلی، بازار ملی، توزیع درآمد متوازن‏تر، و مصرف هستند. این تفکر مدیریت اقتصادی به ویژه برای ایران مضحک به نظر می‏رسد که ۷۰ درصد از جمعیت ۸۰ میلیونی آن زیر ۴۰ سال هستند، ۵۰ درصد از فقر مطلق یا فقر نسبی رنج می‏برند و افراد با استعداد جوان، یکی از اساسی ترین دارایی‏های ملی، به شدت کم‏استفاده مانده‌اند.

ابراهیم اصغرزاده: احمدی‌نژاد آنقدر به روس‌ها اعتماد داشت که شب قبل از تصویب اولین قطعنامه گفته بود حتم دارد قطعنامه‌ای علیه ایران در شورای امنیت تصویب نخواهد شد! ارجاع پرونده هسته‌ای ایران به شورای امنیت سازمان‌ملل بزرگ‌ترین خطای محاسبه و بدترین دستاورد سیاست نگاه او و دوستان اصولگرا به شرق بود. در چشم‌انداز وسیع‌تری از سیاست غرب‌ستیزی احمدی‌نژاد و محافظه‌کاران حامی‌اش، اقتصاد ایران آسیب‌ دید و کشورهای روسیه، ترکیه و امارات اقتصاد خود را با بهره‌برداری از این آسیب آباد کردند. اگر دولت احمدی‌نژاد نتوانست به رویای کودکانه مدیریت دنیا برسد در عوض اما ترکیه و امارات جایگزین بازار ایران شدند.

باوجود افزایش گسترده فارغ اتحصیلان دانشگاهی در ایران که این کشور را در خاورمیانه در موقعیت ممتازی قرار می‌دهد پیشرفت علمی و اصولا میزان تحقیقات علمی در مراکز عالی ایران، به نسبت جهانی، بسیار محدود بوده است. در این گفتگو به برخی عوامل مهم عدم پیشرفت علمی در کشور و چالش‌هایی که با آن مواجه است پرداخته می‌شود.

ارسطو به طور کلی درست گفته که آدمی با لذات؛ میل به دانستن دارد اما معنی سخن فیلسوف این نیست که همه مردم همواره و همیشه به دانستن همه چیز یا چیزهای ثابت و معین؛ مایل و نیازمندند و از عهده فهمیدن و دانستن همه چیز بر می‌آیند. هر زمانی و در هر فرهنگی؛ مردمان مستعد و نیازمند به دانستن بعضی چیزها هستند و این دانستن با زندگی و تصوری که از خود و موجودات دارند در تناسب است. این علم‌ها کدامند و چگونه و از چه راه در نظر مردمان به عنوان مایحتاج زندگی ظاهر می‌شوند؟ به عبارت دیگر چگونه مردمی که هزاران سال به علم یا به علومی نیاز نداشته‌اند یکباره به آن نیاز پیدا می‌کنند؟

مرگ نیست، اگرچه زندگی را می‌کشد. فقط به جراحت یک عضو ختم نمی‌شود و حتی کم‌توانی یک عضو خانواده. آن‌که یک ظرف از اسید را دستش می‌گیرد و دیگری را هدف قرار می‌دهد، چند خانواده و یک جامعه را زخمی می‌کند. خشمی که معلوم نیست از چه کسی به دل گرفته که این چنین ویران‌کننده می‌تواند بیشتر از شلیک سربازی در جنگی، رنج به بار آورد. زخم‌های ماندنی و رنج‌های نادیدنی که سال‌ها پس از آن‌که ما فراموش شان می‌کنیم، همچنان هستند و می‌سوزانند. اما جایی باید باشد که دست آنها را بگیرد تا قدم‌هایی را برای دوباره بازگشتن به زندگی بردارند.

 «من زن نیستم»!

 بیانیه کانون شهروندی زنان در آستانه «روز جهانی زن»

 ریحانه

 افسردگی پس از فوتبال را فراموش کنید: خبرهای خوشی در راه است

 الگوهای مقاومت زنان و اعتراض به خشونت علیه زنان در ترکیه

 پذیرش تکثر، شرط تحقق جامعه مدنی

 تفاوت «قرض‌الحسنه» با «قرض‌الپس‌نده»

 نگاهی به کتاب «ایزدبانوان در فرهنگ و اساطیر ایران و جهان»