جامعه به هوای تازه و نیرویی با پروفیلی دیگر نیازمند است: پروفیل سبزی که یک بار امتحانش را پس داد و در دادگاه خلق نمره قبولی گرفت. راه سبز امید، راه گذار مسالمت‌آمیز با تکیه بر جنبش‌های اجتماعی، به جمهوری و دموکراسی است.

من تا همین چند سال پیش فکر می‌کردم ابوالحسن بنی‌صدر در کودتای سال ۶۰ در برابر خمینی و دار و دسته‌اش غافلگیر شده. فکر می‌کردم عصری بوده، سر شبی بوده مثلن، رفته بوده خانه (جایی در تهران)، اینها هم رابطه‌اش را با همه جا قطع کرده‌اند، ارتش و همه چیز را از دستش درآورده‌اند...

ما بی‌چهرگان به عنوان جزء کوچکی از جلوداران مبارزه با دیو ‏خون‌خوار فقیه، ملت بزرگ و قهرمان ایران را دعوت می‌کنیم به دشمن قدار پشت کنند و به دامان میهن عزیزتر از جانمان ‏ایران روی آورند و در مبارزه‌ای مسالمت آمیز با عدم شرکت در نمایش انتخابات گزینشی رژیم، آرای گران‌بهای خود را ‏داخل مکعب تاریکی نریزند. حکومتی که مشروعیت نداشته باشد باقی نخواهد ماند.‏

حتا اگر ما تاریخ‌نگاری اسلامی را موبه‌مو بپذیریم و آن را یک "تاریخ" در اندریافت دانشنامه‌ای آن بدانیم، و این را هم بپذیریم که عمر پس از گشودن ایلیاء (اورشلیم) در همان روز نخست مسجدی ساخت و نام آن را "الاقصی" گذاشت و سپس به مدینه بازگشت، باز هم در سال ۶۲۱ که گفته می‌شود معراج و اسراء در آن رخ داده‌اند، هیچ پرستشگاهی در جایی که امروزه مسجد اقصی در آن است، در کار نبوده است.

داستان کسانی که از درون گروه‌ها و سازمان‌های مترقی و «چپ» و اوپوزیسیون به دستگاه‌های ‏پلیسی حکومت‌های ایران اطلاعات می‌دادند، چه کسانی که در این گروه‌ها نفوذ کرده‌بودند، چه ‏آن‌هایی که جبهه عوض کردند، و چه آن‌هایی که پس از دستگیری داوطلبانه یا اغلب زیر شکنجه هر ‏چه می‌دانستند گفتند، تازگی ندارد. اما از همان سال‌های دور تا امروز هویت بسیاری از آن افراد ‏هنوز ناشناخته مانده‌است.‏

هنگامی که در سال ۱۸۵۳ میلادی هُرمز رسام، باستان‌شناس آشوری‌تبار بریتانیایی قطعاتی از حماسۀ گیلگمش را در میانرودان کشف کرد هنوز کسی نمی‌دانست که او به چه منبع سُترگ ادبی از جهان کهن دست یافته است.

هوای اتاق سنگین شده بود. کامران در روزهای سرد زمستان به ندرت پنجره‌ها را باز می‌کرد. احساس کرد که تنفس برای او دشوار شده است. صدای جارو برقی حتی برای لحظه‌ای قطع نشده بود. او پنجره اتاق خواب را کاملا باز کرد. دو دست خود را در دو سوی بدن بر قاب پنجره قرار داد، چشم‌هایش را برای لحظه‌ای بست و چند نفس عمیق کشید.

تو ای سرباز زیبارو که رو در رو، چشم در چشم / ایستاده‌ای به جنگ چون دلاور شرق / برایم بنویس تفنگ‌ها برای کدام گل سرخ / شلیک می‌شوند؟ / آنجا زندگی چه رنگی دارد؟ / برایم بنویس فرشته‌ای به تماشای ماه می‌نشیند؟ / کسی برای زمین لالایی می‌خواند؟