آزادی زندانیان سیاسی، تحقق آزادی‌های اساسی و برگزاری انتخابات آزاد ‏مجلس مؤسسان قانون اساسی
اشاره: جبهه ملی ایران سال گذشته در ۵ اَمرداد ۱۳۹۷ در سرمقاله شماره ۱۹۲ مورخ ۵ ‏امرداد ۱۳۹۷، بیانیه‌ای رسمی خطاب به ملّت شرافتمند ایران نگاشت. گرچه بخش کوتاهی ‏از این متن پیشنهادهایی خطاب به هیأت حاکمه قلمداد می‌شد؛ در حالی‌که آن سه پیشنهاد ‏نقشه‌ی راهی است که توسط آحاد ملت، احزاب و سازمانهای مدنی و سیاسی می‌تواند ‏مورد توجه قرار گیرد. اکنون با گذشت یک سال که به‌مراتب کشور ما در شرایط بسیار ‏خطیر جنگ‌ها و بحران‌های مختلف قرار گرفته و از سویی تنش‌های آتش‌افزای جنگ، ‏روز‌افزون می‌شود و متأسفانه امکان جنگی خانمان‌سوز بیشتر می‌شود، جبهه ملی ایران ‏راه برون‌رفت از این بحران‌ها را بازگشت به «حاکمیت ملّی» می‌داند.

به‌ویژه سه ‏پیشنهادی که در پایان بیانیه وجود دارد، بهترین و عملی‌ترین راهکار برای برو‌رفت از این ‏شرایط خطیر می‌داند. نکته گفتنی این‌که بسیاری از پیشنهادهایی که این سو و آن سو ‏مطرح می‌شود، در برخی مواقع کمتر مسئله ساختاری مطرح است. یا پیشنهاد ‏‏”همه‌پرسی”، ضمن این‌که ایرادهای حقوقی دارد، فرآیندی دموکراتیک نیست. این ‏همه‌پرسی همواره به سود جریاناتی تمام می‌شود که دست بالا را در قدرت دارند. سه ‏پیشنهاد جبهه ملی ایران در ۵ امرداد سال گذشته، به این ترتیب است: ‏

‏* سریعا آشتی با ملت را اعلام کرده و کلیه زندانیان سیاسی وعقیدتی را در سراسر کشور ‏آزاد نماید و از اعمال خشونت نسبت به مردم معترض وجان به لب رسیده ایران دست ‏بردارد. ‏

‏* هرچه زودتر آزادی‌های سیاسی مانند آزادی احزاب و اجتماعات و آزادی بیان و قلم را ‏به شکلی حقیقی محقق نماید.‏

‏* یک انتخابات آزاد و بدون دخالت نهادهای حکومتی و تحت نظارت هیأتی قابل قبول برای ‏همگان، جهت برپایی یک مجلس مؤسسان واقعی برای تدوین یک قانون اساسی جدید و ‏تعیین شکل حکومتی آینده کشور برگزار کند و تصمیمات آن مجلس را هرچه که باشد در ‏تمام زمینه‌ها محترم شمرده و از آن‌ها تمکین نماید.‏

‏۵ اَمرداد ۱۳۹۸‏
روابط عمومی جبهه ملی ایران

پیشنهادات جبهه ملی ایران به هیأت حاکمه جمهوری اسلامی

بازنشر سرمقاله نشریه پیام جبهه ملّی ایران شماره ۱۹۲ پنجم مرداد ۱۳۹۷‏

هموطنان عزیز؛ ملّت شرافتمند ایران! ‏
عملکرد حکومت جمهوری اسلامی در این مدت چهل سال به‌گونه‌ای بوده که اکنون این ‏حکومت به جبر تاریخ در معرض از هم گسیختگی و فروپاشی قرار گرفته است. این حکومت ‏با سوء‌رفتارها، ضعف مدیریت‌ها‌، سیاست‌های نادرست داخلی و خارجی به‌دور از در نظر ‏گرفتن منافع ملی، و فساد گسترده‌ اغلب کارگزارانش، خود را به طور کلی از اعتبار و ‏مشروعیت ساقط کرده و می‌رود تا با اعمال ناصحیح خود، بر حیات خویش نقطه پایان ‏بگذارد.

این حاکمیت در روزهای انقلاب با وعده برقراری آزادی و استقلال و عدالت و با ‏شعار «نه شرقی - نه غربی» بر اریکه قدرت نشست و سکان اداره امور این کشور کهنسال ‏و با تمدن باستانی کم‌نظیر در جهان را به دست گرفت. اما از همان روزهای نخست با ‏اعدام‌های بدون محاکمه‌ی عادلانه و سرکوب هر آنکس که جدا از حاکمیت می‌اندیشید و با ‏انحصارطلبی روزافزون، به عیان به همگان نشان داد که رفتارش تا چه اندازه با آزادی و ‏عدالت فاصله دارد.

اقدام خلاف عرف و اخلاق و خلاف قواعد بین‌المللی اشغال سفارت ‏آمریکا و حرکت خفت‌بار گروگانگیری موجب مسدود شدن میلیاردها دلار از اموال کشورمان ‏و زمینه‌ساز حمله عراق به ایران و آن جنگ ویرانگر هشت ساله با آن همه خسارات جانی و ‏مالی برای این ملت گردید. جنگی که با اندکی درایت و عقلانیت به یقین قابل پیشگیری بود. ‏اشغال سفارت آمریکا و گروگان‌گیری آمریکائیان سبب دشمنی بیهوده‌ای بین دو کشور گردید ‏که تا کنون نیز ادامه دارد و در نتیجه این خصومت، ملت ایران میلیاردها دلار خسارت مالی ‏متحمل شده و از دسترسی به موقعیت‌ها، امکانات سیاسی و اقتصادی فراوانی محروم گشته ‏است.

فهرستی از دیگر رفتارهای نادرست حاکمیت برخاسته از انقلاب بدون هیچگونه ‏سیاه‌نمایی و اغراق‌گویی بدین شرح است. عدم رعایت آزادی‌های اساسی ملت مانند آزادی ‏احزاب، آزادی مطبوعات و آزادی انتخابات، ماجرای ترورهای خارج از کشور، قتل‌های ‏زنجیره‌ای نفرت‌انگیز در داخل، اعدام‌های چند هزار نفره سال ۶۷، کشتار مردم معترض در ‏انتخابات سال ۸۸ که با معیارهای خود حاکمیت انجام شده بود و وقایع اسفبار زندان کهریزک ‏در متعاقب آن، کشتار دیماه ۹۶ در خیابان‌های یکصد شهر کشور، خودکشی‌ها در زندان‌ها، به ‏هدر دادن میلیاردها دلار از سرمایه‌های کشور در پروژه هسته‌ای و سپس تعطیل برنامه‌ها با ‏فشار و مخالفت جامعه جهانی، دخالت در مناقشات کشور‌های منطقه به دور از منافع ملی و ‏تحمیل هزینه‌های هنگفت ناشی از این دخالت‌ها بر گرده ملت مظلوم ایران، عدول از سیاست «نه شرقی نه غربی» و کوتاه آمدن از استیفای حقوق مسلم ایران از دریای مازندران در مقابل ‏روسیه، عدم اقدام قانونی برای دریافت غرامت جنگ از دولت متجاوز عراق، ‏تصمیم‌گیری‌های نادرست و غیر کارشناسانه در مدیریت آب و محیط زیست، عدم توجه به علم ‏و دانشمندان کشور و فراری دادن مغزها، هزینه کردن منابع مالی کشور در نهادهای ‏ایدئولوژیک به جای بردن این منابع در پروژه‌های عمرانی و بالا بردن تولید و ایجاد ‏کارآفرینی، ایجاد شرایط بیکاری گسترده، گرانی، تورم، اعتیاد و فقر عمومی مردم همراه با ‏مفاسد رنگارنگ اقتصادی و اجتماعی.‏

هموطنان عزیز، ملت شرافتمند ایران!‏
حدود سه سال قبل وقتی مذاکرات جمهوری اسلامی با گروه کشورهای ۵ + ۱ به نتیجه رسید ‏و توافقی تحت نام برجام صورت پذیرفت، مردم ایران امیدوار شدند که با انجام این توافق ‏اموال مسدود شده آنان آزاد شده و نیز با ورود سرمایه‌های خارجی به کشور، از تنگناهای ‏معیشتی و مضایق اقتصادی رهایی می‌یابند و بیکاری و فقر از جامعه ایران رخت بر می‌بندد ‏و گام‌های بعدی برای بهبود روابط با جامعه جهانی برداشته خواهد شد. اما از یک سو هیأت ‏مذاکره کننده جمهوری اسلامی برای برداشتن قدم‌های بعدی به شدت برحذر داشته شد و از ‏سوی دیگر موشک‌های شعارنویسی شده به آسمان پرتاب شد. با این پیام که هم دولت مدعی ‏تعدیل اوضاع و هم ملت ایران بدانند که چیزی عوض نشده و در بر همان پاشنه قبلی ‏می‌چرخد. و نتیجتاً یک فرصت طلایی و تاریخی دیگر سوزانده شد و برجام آنگونه که باید و ‏انتظار می‌رفت به فرجامی نرسید و بهانه‌های لازم برای خروج دولت جدید آمریکا از برجام ‏هم فراهم گردید و متأسفانه در مقابل این رفتارهای ناصحیح، هیچ‌گونه عکس‌العملی از سوی ‏دولت مدعی داشتن کلید راه‌حل مشکلات کشور به ظهور نرسید و اکنون میهن ما مجدداً زیر ‏تیغ تهدیدهای جدید برای دور تازه‌ای از تحریم‌های فلج کننده قرار گرفته است و هنوز تحریم‌ها ‏آغاز نشده، ارزش پول ملی ما به سرعت و در ظرف چند روز در برابر ارزهای معتبر ‏جهانی به نصف تقلیل‌یافته و غول گرانی و تورم و فقر و بیکاری رو به تزاید و لجام گسیخته ‏در دوری جدید به ملّت ما چنگ و دندان نشان می‌دهد.

در چنین دورانی پر تنش و با وجود ‏بحران‌های سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و محیط‌زیستی که در جامعه ایران هویداست و با ‏دورنمای تیره و تار و نامشخصی که در مقابل کشور است، جای تعجب و تاسف بسیار است ‏که سیاست حاکمیت جمهوری اسلامی همچنان کوبیدن بر طبل سرکوب و خشونت و ایجاد ‏اختناق است. و جامعه ایران را از شنیدن نظرات میهن‌دوستان مستقل و دلسوزان ملک و ملت ‏محروم می نماید. اینگونه برخوردها با ملیون و آزادیخواهان در حالی صورت می‌گیرد که ‏برخی از جریان‌های وابسته و پرورش‌یافته در آستین قدرت‌های بیگانه که از وجنات آنان ‏چیزی جز جنس دیگری از دیکتاتوری مشهود نیست، با داشتن تمام امکانات رسانه‌ای و ‏حمایت‌های همه‌جانبه برای جانشینی حاکمیت به بن‌بست رسیده خیز برداشته‌اند.‏

هموطنان عزیز، ملت شرافتمند ایران!‏
امروز زمان بی‌تفاوتی و تسلیم شدن به برنامه‌هایی که از قبل برای میهنمان تدارک دیده شده ‏است نیست. امروز باید بدانیم که برای آینده وطنمان چه نوع سامانی را نمی‌خواهیم و چه نوع ‏نظم و نسقی را خواستاریم. امروز به ضرس قاطع باید باور داشته باشیم که راه نجات و ‏سعادت و رفاه ملت ایران دست‌یابی به آزادی و یک حاکمیت ملی سالم و پاکدست همراه با ‏استقلال و عدالت اجتماعی است.

تنها آزادی و حاکمیت ملی است که می تواند کشتی طوفان ‏زده وطن را به ساحل امن رهنمون گشته و امنیت و آسایش برای ملت ایران به ارمغان آورد. ‏حاکمیت جمهوری اسلامی اگر آنگونه که در مقام حرف همواره ادعا کرده است، واقعا ‏خواهان خدمتی به ملت ایران است، می‌تواند در فراهم کردن شرایط برای تغییر و تحول آرام و ‏صحیح و تاریخ‌ساز در ایران نقشی سازنده ایفا کند و در غیر این صورت باید منتظر قضاوت ‏سخت تاریخ در مورد عمل کردش باقی بماند. جمهوری اسلامی می‌تواند با برداشتن این چند ‏گام، خود و ملت ایران را از بن‌بست‌ها و آینده مبهم و نامطلوب برهاند: ‏

۱ - سریعاً آشتی با ملت را اعلام کرده و کلیه زندانیان سیاسی وعقیدتی را در سراسر کشور ‏آزاد نماید و از اعمال خشونت نسبت به مردم معترض وجان به لب رسیده ایران دست بردارد. ‏

‏۲ - هرچه زودتر آزادی‌های سیاسی مانند آزادی احزاب و اجتماعات و آزادی بیان و قلم را به ‏شکلی حقیقی محقق نماید.‏

۳ - یک انتخابات آزاد و بدون دخالت نهادهای حکومتی و تحت نظارت هیأتی قابل قبول برای ‏همگان، جهت برپایی یک مجلس مؤسسان واقعی برای تدوین یک قانون اساسی جدید و تعیین ‏شکل حکومتی آینده کشور برگزار کند و تصمیمات آن مجلس را هرچه که باشد در تمام ‏زمینه‌ها محترم شمرده و از آن‌ها تمکین نماید.‏