نهضت مقاومت ملی ایران و ‏سازمان های جبهه ملی ایران در اروپا ‏
در بزرگداشت ‏چهلمین سال تشکیل دولت ملی شاپور بختیار ‏
جلسه‌ای در شهر کلن برگذار می کنند

در این جلسه شماری از شخصیت‌های آزادیخواه ملی شرکت و سخنرانی خواهند کرد.‏

در دیماه ۱۳۵۷، برای خروج کشور از دیکتاتوری پیشین و همچنین مقابله با خطری که، با گسترش ‏حرکات نیروهای ارتجاعی هوادار آیت الله خمینی برای برقراری دیکتاتوری توتالیترِ مذهبی آینده ی کشور ‏را تهدید می کرد، شاپور بختیار، با طرح شرایطی مبتنی بر قانون اساسی مشروطه و ضامن عدم دخالت ‏مجدد پادشاه در امور کشور، و پس از پذیرش آنها از سوی محمدرضا شاه و قرار خروج وی از کشور، ‏دولت ملی خود را که پس از سقوط دولت ملی مصدق در ۲۸ مرداد ۳۲ اولین دولت ملی و قانونی ایران ‏بود، تشکیل داد. ‏

گرچه عمر این دولت نیز کوتاه و بسی کوتاه تر از عمر دولت ملی مصدق بود، و این دولت نیز مانند دولت ‏مصدق فرصت آن را نیافت تا برنامه ی خود را تا کسب نتایج کامل به انجام رساند، اما در همان زمان ‏کوتاهی که در اختیار آن قرارداشت توانست بخش مهمی از مواد برنامه ی خود را که مهم ترین آنها ‏اجرای کامل قانون اساسی و برقراری همه ی آزادی های مندرج در آن بود، به اجرا گذارد.‏

به مناسبت چهلمین سال تشکیل این دولت، نهضت مقاومت ملی ایران و سازمان‌های جبهه ملی ایران در ‏اروپا جلسه‌ای برای بزرگداشت این دولت ملی و اقدامات تاریخی انجام شده از سوی آن، و نیز به منظور ‏تعاطی افکار در جهت راه های رسیدن به یک اتحاد عمل میان نیروها و عناصر ملی و آزادیخواه کشور با ‏هدف پایان دادن به رژیم ارتجاعی و توتالیتر کنونی، برگزار می کنند.‏

‏ سخنرانان این جلسه عبارت خواهند بود از: ‏

ـــ محمد امینی ‏
ـــ دکتر سعید بشیرتاش ‏
ـــ پرویز دستمالچی ‏
ـــ علی شاکری زند، سازمان های جبهه ملی ایران در اروپا، نهضت مقاومت ملی ایران ‏
ـــ حسن نقیبی، نهضت مقاومت ملی ایران

سخنرانان دیگر و پیام ها بعداً اعلام خواهند شد. ‏

تاریخ و محل تشکیل جلسه:
روز یکشنبه سوم  فوریه ۲۰۱۹ از ساعت ۱۱ صبح،  شهر کلن (آلمان)‏
Alte Feuerwache
Melchiorstraße 3‎
‎50670 Köln‎

****

بیانیه نهضت مقاومت ملی ایران
به مناسبت شانزدهم دیماه ۱۳۹۷ ‏، چهلمین سالگرد ‏تشکیل دولت ملی دکتر شاپور بختیار

چهل سال از شانزدهم دیماه ۱۳۵۷ می‌گذرد؛ روزی که با تشکیل دولت ملی دکتر شاپور بختیار ملت ‏ایران بر سر دوراهه‌ی: پشتیبانی از نخست‌وزیر قانونی و همراهی با وی که برای بخشیدن حیات ‏دوباره به مشروطیت و ایجاد شرایط ورود آرام به جامعه‌ای که برای گذار از دیکتاتوری و ‏خودکامگی به سوی دموکراسی بپاخاسته بود، یا سپردن عنانِ اختیار خویش به روح‌الله خمینی و ‏رفتن بسوی آینده‌‌ای تیره و خوفناک که بیعتِ با امام برایش رقم می‌زد، قرار گرفت.‏

برنامه دولت بختیار همه‌ی خواست‌های قیامی را که برای حصول آزادی و رفاه از دوسال پیش آغاز ‏شده بود تضمین می‌کرد و نیز، تحققِ آرمان‌ها و اهدافی را که نیروهای ملی در طی یک‌ربع قرن ‏دیکتاتوری و خودکامگیِ بعد از کودتای ضدملی ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ در انتظارش بودند میسر می‌نمود ‏و بالاخص زمینه‌های پاسداری از دستاوردهای ارزنده‌ی انقلاب مشروطه را از نو فراهم می‌ساخت.‏

هرچند اجرای موفقیت‌آمیز آن‌ برنامه‌ بیش از هر چیز به مساعدت همکاران سیاسی بختیار نیاز ‏داشت که به اهتمام وی بار دیگر در سال ۱۳۵۶بنام اتحاد نیروهای جبهه‌ی ملی سازمان یافته بودند ‏و در سی تیر ۱۳۵۷ از نو با همان عنوان پیشین جبهه ملی به فعالیت سیاسی ادامه دادند، امری که ‏علی‌رغم پشتیبانی قاطع دکتر غلامحسین صدیقی، به دلیل تعهد نابجا و غیرمسئولانه‌ای که دکتر ‏سنجابی در پاریس به خمینی داده بود، صورت نپذیرفت.‏

امّا دکتر شاپور بختیار مصمم‌تر از آن بود که عدم همکاری اکثر یاران سابق و حتی حملات شدید ‏همان‌ها به وی، بتواند در اعتقاد استوارش به اصول دموکراسی و حقوق انسانی که از روزگار ‏نوجوانی داشت و در مسیر پیکار با دیکتاتوری و نازیسم و بالاخص در عصر افتخار‌آمیز نهضت ‏ملی مصدق و در نهضت مقاومت ملی پس از کودتا استحکام یافته بود، خلل وارد کند و از عزم او ‏برای ایستادگی در سنگر قانون اساسی کاسته او را از ادامه‌ی مسئولیت بسیار خطیری که به عهده ‏گرفته بود بازدارد.‏

در شرایط سخت و آشفته‌ آن دیماه، بختیار هشدار می‌داد که مکتب مصدق یا حاکمیت ملی، یعنی ‏زیربنای سیاسی جبهه ملی ایران که بدون هیچ تغییری همواره در رأس برنامه‌های آن اعلام شده ‏بود، با مکتب حکومت بر طبق شریعت و پیروی از روح‌الله خمینی یا همان «جمهوری» اسلامی ‏منافات دارد. شوربختانه، کسانی که به هشدارهای مستدلِ گوشزد بختیار توجه نداشتند و از او روی ‏برتافتد، در حقیقت نه تنها وی و معدودی از یاران خود را تنها می‌گذاشتند، بلکه همه‌ی درهای آینده ‏را به روی خود و جبهه ملی نیز می‌بستند.‏

در آن اوضاع، بخشِ اکثریت در جوامع صنفی و سیاسی، ادبی و فرهنگی، علمی و مدنی، روزنامه ‏نگاری و انتشاراتی و کارمندان رادیو و تلویزیون نیز، به مدت سی‌وهفت روز فرصتی مغتنم یافته ‏بودند تا هوشمندانه و با آگاهی به اهمیت مسئولیتی که رابطه‌ بین حقوق و وظایف شهروندی در ‏دموکراسی‌ تعیین می‌کند و همچنین با درک درست از موهبت آزادی‌های تحقق‌یافته، با پشتیبانی از ‏دولت ملی و همکاری با آن در جهت ایجاد فضای آرام و عاری از تشنج و پایان‌دادن به اعتصابات ‏فرساینده و مانعِ اصلیِ بکار انداختن چرخ‌های اقتصادی کشور، به تحکیم آزادی‌های بازگشته ‏پرداخته، پایه‌های دموکراسی را در برابر خطرهای عظیمی که هنوز آن را تهدید می‌کرد استوار ‏سازند.‏

در دیماه ۱۳۵۷، اگر مردم ساده کوچه و بازار در اثر سالهای طولانی خوکامگی، سانسور و خفقان ‏یا از نهضت ملی ایران و دسیسه‌های ابوالقاسم کاشانی علیه نماد آزادی و استقلال ایران دکتر مصدق ‏بی‌اطلاع بودند یا آنها را از یادبرده بودند، گناهی نداشتند. اما شخصیت‌های ملیِ مشتهر به ‏میهن‌دوستی، آزادیخواهی و خدمت به ملت و همراهی با مصدق حق نداشتند روز ۲۹ مرداد ۱۳۳۲ ‏را که در آن ابوالقاسم کاشانی، این خمینی پیش از خمینی، و مظفر بقایی همراهِ عُمال کودتا به ‏تماشای خانه ویران‌شده‌ی رهبر نهضت ملی ایران رفته بودند، به خاطر نیاورند و نیز زمانی که ‏اجامر حزب‌الله در تظاهرات خیابانی عکس‌های مصدق را بزیر کشیدند، باز هم به عواقب ‏دنباله‌روی از خمینی نیاندیشند.‏

اشاره به رویدادها و حوادث تعیین کننده و سرنوشت‌ساز، هرچند ناخوشایند برای عناصری ‏ازنیروهای مخالفِ امروزی با نظام جمهوری اسلامی که در آن وقایع تأثیر مستقیم داشته‌اند، به ‏منظور روشن کردن اذهان عمومی و کمک به تشخیص سره از ناسره در آن بخش بزرگ از ‏نسل‌های بعد از دیماه ۵۷ که به دلیل اِعمال سانسور مطلق دستگاه تبلیغاتی رژیم جمهوری اسلامی ‏در مورد شاپور بختیار، و همچنین به علت سکوت بخشی از یاران سابق او یا وارونه جلوه دادن ‏واقعیاتِ زمان نسخت‌وزیری وی، و نیز در جهت آگاهی بخشیدن درباره‌ی اقدامات ارزنده و خدمات ‏شگرفی که در مدتی بسیار کوتاه برای تحقق خواست‌های ملت ایران و کوشش برای جلوگیری از ‏افتادن میهن در غرقاب جمهوری اسلامی کرد، از جریان ماجراها اطلاع چندانی ندارند، لازم است.‏

فعالیت بر علیه فرانکو و به نفع جمهوری اسپانیا که بنا به رأی مردم برقرار شده بود، از سال ‏‏۱۹۳۶ میلادی (۱۳۱۵ ه. ش.) در سازمان دانشجویان وابسته به حقوق بشر فرانسه، شرکت ‏داوطلبانه در ارتش فرانسه برای جنگ علیه تجاوز آلمان نازی و عضویت در نهضت مقاومت ملی ‏فرانسه برای مبارزه علیه اشغالگران نازی، حضور مستمر و خستگی‌ناپذیر شاپور بختیار در همه‌ی ‏ادوار پر فراز و نشیب جبهه ملی ایران و همچنین فعالیت او در حزب ایران، پیوستن به نهضت ‏مقاومت ملی به دعوت آیت‌الله زنجانی در روز دوّم شهریور ۱۳۳۲ یعنی چهار روز بعد از کودتا، ‏شرکت در صف مقدم مبارزه‌ با دیکتاتوری و خودکامگی محمد‌رضا شاه، اعتقاد راسخ به ‏دموکراسی، ایستادگی در سنگر حفاظت از قانون اساسی مشروطه با قبول مسئولیت در دشوارترین ‏اوضاع میهن با پذیرش ناهنجاری‌ها و خطراتی که از سوی دوست و دشمن، متوجه او بود، و ‏بالاخره، قرار گرفتن در صف مقدم مبارزات بی‌امان با رژیم برخاسته از انقلاب ویرانگر ۲۲ بهمن ‏‏۱۳۵۷ و فداکردن جان در این راه، دکتر شاپور بختیار را به مقام قهرمان ملی رسانید.‏

شاپور بختیار اهمیت قانون اساسی مشروطه و تأکید بر اجرای صحیح آن را در گوهر متبلور در ‏اصل ۲۶ متمم آن قانون یعنی: قوای مملکت ناشی از ملت است، می‌دید و همواره آنرا برای تعیین ‏مسیر دوران گذار جامعه از جمهوری اسلامی به اوضاعی که، شرایط انتخابات آزاد به منظور ‏تشکیل مجلس مؤسسان امکان تدوین قانون اساسی جدید را فراهم سازد، معتبر می‌دانست.‏

در قرن اخیر که به سالهای پایانی خود می‌رسد، ملت و کشورایران شاهد دو دوران نسبتاً طولانی ‏استبدادی و دیکتاتوریِ سلطنت پادشاهان پهلوی بوده‌است و در حال حاضر نیز بی‌شک سخت‌ترین ‏روزگار چند قرن اخیر، بلکه همه‌ی دوران‌های تاریخ گذشته‌ی خود را تحت چهل سال سیطره‌ی ‏جمهوری اسلامی می‌گذراند.‏

در اوضاع نابسامان کنونی که از یکسو جمهوری اسلامی ملت ستمدیده‌‌ی ایران را به خاک سیاه ‏نشانده و با سقوط محتوم خود میهن عزیز را نیز بسوی پرتگاه نیستی سوق می‌دهد و بسرعت به ‏آخرین لحظات فروپاشی رسیده است و از دیگرسو تمامیت ارضی کشور توسط ایادی وطن‌فروش و ‏وابستگان و جیره‌خواران رنگارنگ بیگانه ملت و موجودیت میهن با خطر جدی روبروست و در ‏حالیکه برخی عناصر فرصت‌طلب با استعانت از دشمنان کشور برای ایجاد جو آشوب و بلوا و ‏محیط مغشوش به منظور تجدید دیکتاتوری قبل از تشکیل دولت ملی دکتر شاپور بختیار نشسته‌اند، ‏علی‌رغم همه‌ی کاستی‌های موجود در طیف نیروهای ملی و دموکرات، تنها و تنها اتحاد اصولی ‏ملیون، نیروهای دمکرات‌ و آزادی‌خواهان ایران گرد شعارها و اصولِ: حاکمیت ملی، عدم دخالت ‏دین در ارکان حکومت و حفظ تمامیت ارضی کشور امکان بیرون‌آمدن از ورطه‌ی کنونی و حرکت ‏بسوی ساختن جامعه‌ی آزاد و مستقل آینده می‌باشد.‏

در این برههٔ حساس از تاریخ میهن، نهضت مقاومت ملی ایران که با تحمل فقدان جبران‌ناپذیر ‏بنیان‌گذار سازمان و علی‌رغم فراز و نشیب‌های حاصل از آن کمبود، در بیش از یکربع قرن کوشش ‏دایمی برای زنده نگهداشتن دکترین و خط‌مشی سیاسی و اصولی که شاپور بختیار اعلام داشته‌بود، ‏همواره آمادگی خود را برای یک‌چنین اتحادی اعلام داشته، اکنون نیز بر ضرورت آن اتحاد ‏پافشاری می کند و بیش از هر زمان بر حدت این ضرورت تأکید می‌ورزد.‏

به امید تحقق اتحاد بزرگ ملی در راه آزادی میهن و بهروزی ملت ایران

ایران هرگز نخواهد مرد
یکشنبه، شانزدهم دیماه ۱۳۹۷ / ششم ژانویه ۲۰۱۹‏
نهضت مقاومت ملی ایران