سعید پیوندی، جامعه شناس و عضو کمیسیون صلح و آموزش یونسکو در مصاحبه با کمپین حقوق بشر در ایران گفت که سند آموزشی ۲۰۳۰ یونسکو حاوی آموزش‌هایی برای کودکان و نوجوانان بود که می‌توانست یک نیروی اجتماعی بازدارنده در مقابل آزارهای جنسی علیه کودکان به وجود بیاورد ولی با توقف این سند در ایران، هیچ جایگزینی در این راستا وجود ندارد.

آقای پیوندی به کمپین گفت: «مسولان جمهوری اسلامی، نه از بعد آموزشی و فرهنگی که فقط از بعد جنسی به این مساله نگاه می‌کنند که پشتوانه آن یک نگاه ایدئولوژیک، بدون شناخت روانشناسانه و جامعه‌شناسانه واقعیت‌های جامعه ایران است و در نتیجه کودکانی همچون آتنا اصلانی بدون بهره بردن از هیچ گونه چتر حمایتی، قربانی می‌شوند.

آتنا اصلانی، دختر بچه ۷ ساله در پارس آباد مغان در استان اردبیل بود که بیش از ۴ هفته پیش ناپدید شده بود. حدود ۲۰ روز پس از گم شدن این کودک ۷ ساله جنازه او در یک بشکه رنگرزی در پارکینگ خانه فردی پیدا شد که براساس گزارش رسانه‌های ایران سابقه کیفری و کودک آزاری دارد.

ناصر عتباتی، دادستان اردبیل، به خبرگزاری میزان گفته است که «تیم پزشکی آثار آزار و اذیت جنسی را تایید کرد.»

با پیدا شدن جنازه آتنا اصلانی، بحث پیشگیری از کودک آزاری و نحوه اطلاع‌رسانی درباره آن در رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی مورد توجه قرار گرفت و از عدم آموزش و همچنین بر نبود قوانین حمایتی از کودکان به عنوان دلایل بروز چنین جنایت‌هایی بحث‌‌های گسترده‌ای مطرح شد.

سعید پیوندی، عضو کمیسیون صلح و آموزش یونسکو در مصاحبه با کمپین گفت: «اگر به تجربه کشورهای دیگر که به این موضوع یعنی حفاظت از کودکان و نوجوانان بسیار حساس هستند نگاه کنیم می‌توانیم بگوییم که آموزش افکار عمومی، بچه‌ها و حتی بزرگسالان دارای اهمیت زیادی است و هوشیاری و وجدان جدیدی به وجود می‌آورد که اهمیت حفاظت از بچه‌ها و آگاهی نسبت به حقوق آنها و آگاهی نسبت به ابعاد جنایتکارانه‌ای که این رفتارها با بچه‌ها دارد، می‌تواند به یک نیروی اجتماعی بازدارنده در جامعه برای عدم تکرار چنین اتفاقاتی تبدیل شود.»

به گفته او «سند ۲۰۳۰ یونسکو اصرار دارد بر اینکه این آموزش و این فرهنگ در کشورها، یک تور و سد حفاظتی برای حفاظت از نسل جوان در مقابل چنین خطراتی باشد.»

آقای پیوندی به کمپین گفت: «در سند ۲۰۳۰ یونسکو خواسته می‌شود که بچه‌ها متناسب با سن‌شان بتوانند با مسائل مختلفی که به بدن‌شان و بهداشت بدن‌شان و رابطه جنسی و ابعاد مختلف رابطه جنسی به خصوص از بعد اجتماعی و روانشناسانه وجود دارد آشنا شوند و یک نوع آگاهی داشته باشند برای مقابله با اشکال مختلف آسیب‌هایی که ممکن است به وجود بیاید. این چیزی است که تجربه کشورهای مختلف و خود ایران هم نشان داده که این آگاهی چه در بعد جلوگیری از آسیب‌ها و خطرات و چه از بعد داشتن زندگی بهتر از طریق داشتن آگاهی بیشتر و شناخت دقیق‌تر چیزی است که همه به این نتیجه رسیده‌اند. اما متاسفانه نوع نگاهی که به سند ۲۰۳۰ در ایران از رهبر جمهوری اسلامی و اطرافیان او وجود داشت باعث شد این سند کاملا متوقف شود بدون اینکه جایگزینی برای آن وجود داشته باشد.»

در سپتامبر ۲۰۱۵ سال میلادی، ۱۷ هدف توسعه پایدار با عنوان طرح ۲۰۳۰ در سازمان ملل متحد تصویب شد. هدف چهارم این نقشه راه، آموزش بود که اجرای آن بر عهده سازمان یونسکو گذاشته شد که براساس آن کشورهای عضو یونسکو سندهای آموزشی خود برای ۱۵ سال آینده را همسو با اهداف توسعه پایدار تدوین کنند. دولت ایران ۲۶ مرداد سال ۹۵ تدوین سند آموزش ۲۰۳۰ را در ایران با مدیریت وزارت آموزش و پرورش را تصویب کرده بود.

پذیرش سند۲۰۳۰ یونسکو در شهریور ماه ۹۵ در رسانه‌های ایران منتشر شد اما هرگز از سوی مسوولان مورد اعتراض قرار نگرفت تا به یکباره در اردبیهشت ماه انتقادهای متعددی از سوی گروه‌های مخالف با دولت نسبت به این سند شد. رقبای حسن روحانی در آخرین روزهای باقی‌مانده به انتخابات ریاست جمهوری با دادن اطلاعات ناصحیح درباره سند آموزشی سازمان یونسکو، حتی گفته بودند که این سند در مدارس همجنسگرایی رآ آموزش می‌دهد و قرار است اسلام و قرآن را از مدارس حذف کنند و این سند را بدون اطلاع رهبری تصویب و اجرا کردند.

در اوج مخالفت‌ها با این سند علی خامنه‌ای، رهبر جمهوری اسلامی برای اولین بار در اعتراض به این سند روز ۲۱ اردبیهشت ماه گفت: «این سند ۲۰۳۰ یونسکو چیزی نیست که جمهوری اسلامی تسلیم آن شود. اصل کار غلط است؛ اینکه برویم سندی امضا کنیم و بعد بی‌سروصدا آن را اجرا کنیم؛ مطلقاً مجاز نیست.»

پس از انتقاد شدید رهبر جمهوری اسلامی با سند آموزشی ۲۰۳۰ یونسکو، منصور کبگانیان، دبیر ستاد راهبری اجرای نقشه جامع علمی کشور از توقف اجرای این سند در ایران خبر داد. هرچند که حسن روحانی، رئیس جمهور ۲۳ اردیبهشت ماه در یک سخنرانی عمومی اعلام کرد دولت به سند ۲۰۳۰ یونسکو در چارچوب قوانین و فرهنگ ایران پایبند خواهد بود. اما محمدباقر نوبخت، سخنگوی دولت در خرداد ماه ۱۳۹۶ از توقف سند ۲۰۳۰ از سوی دولت خبر داد و گفت: «عده‌ای برای پیشبرد اهدافشان تلاش کرده‌اند این مسئله را مصادره به مطلوب کنند و نگاهی را ترویج کردند که حقا نادرست است. شما شب نامه‌ها دیده اید که در آن نوشته‌اند دولت سندی را مخفیانه بدون ارجاع به مجلس امضا کرده و در آن مسائلی مثل خودارضایی کودکان سه تا چهار سال و یا موارد مهم دیگری که انسان شرم می‌کند درباره آنها صحبت کند در آن مطرح شده است.»

سعید پیوندی، جامعه شناس و عضو کمیسیون صلح و اموزش یونسکو در مصاحبه با کمپین گفت: «مشکل مسولین ما چه در برخورد با سند ۲۰۳۰ یونسکو و چه در بقیه مواردی که در همین موضوع آموزش جنسی در ۲۰ سال گذشته مطرح شده این است که از بعد فرهنگی و آموزشی به این مساله نگاه نمی‌کنند، فقط از بعد جنسی به این مساله نگاه می‌کنند و فکر می‌کنند که در حقیقت یک کودک و نوجوان به این آگاهی نیاز ندارد که به مقابله زندگی واقعی برود چه در دوران کودکی که در مقابل خطراتی قرار دارد و چه بعدها در نوجوانی در مقابل آسیب‌ها و خطرات دیگر. اینها نگاه بسیار سطحی غیرکارشناسی و قشری به این مسائل دارند اهمیت این مسائل را درک نمی‌کنند و در نتیجه فاجعه‌های این گونه مثال آتنا اصلانی که پیش می‌آید باز برای شان درس عبرت نمی‌شود چون از یک نگاه ایدئولوژیک بدون شناخت روانشناسانه و جامعه شناسانه وارد می‌شوند و تنها مرجع آنها چیزهایی است که خیلی مواقع با زندگی واقعی جامعه ایران ربطی ندارد.»

به گفته آقای پیوندی “مخالفت با بعد آموزشی، یک بعد دیگری دارد که به عدم توجه به اهمیت این مساله در نزد مسولین برمی‌گردد و به سازوکارهایی که جامعه و مسوولین باید تدارک ببینند که چنین اتفاقاتی نیفتد. در این موارد هم دچار مشکلات جدی هستیم. جامعه ما از ابزار خیلی کمی برای دفاع از خود برخوردار است. همزمان من فکر میکنم آموزش به تنهایی کافی نیست برای اینکه کشورها باید همزمان سازوکارهای لازم حقوقی، روانشناسانه و اداری – نهادی را به وجود بیاورند که بچه‌ها به طور کامل حفاظت شوند و مراکزی را به وجود بیاورند که در صورت بروز چنین مواردی بچه‌ها بدون ترس به این مراکز مراجعه کنند و بدون ابهام مورد حمایت قرار بگیرند.”

سعید پیوندی به کمپین گفت: «آن چه که در برخورد با سند ۲۰۳۰ یونسکو بسیار نگرانی آور است این است که مسولین ما به اندازه کافی به اهمیت چنین مسائلی واقف نیستند و یک نوع شکاف وجود دارد بین واقعیت‌های تلخ اجتماعی که در بطن جامع و زیر پوست جامعه اتفاق می‌افتد و در مقابل، تدابیری که باید برای عدم تکرار اینها باشد. این عدم توجه باعث می‌شود حساسیت‌های لازم وجود نداشته باشند و ما از قوانین، مراکز مشاوره و چارچوب‌های حقوقی بسیار سختی که باعث می‌شود افراد بدانند با چه قوانین سخت‌گیرانه‌ای سروکار دارند بی بهره هستیم. یا وجود ندارد یا بسیار بد اجرا می‌شود و در نتیجه بچه‌های ما به اندازه کافی حفاظت نمی‌شوند مثل متاسفانه این مورد آتنا که مورد بسیار تاثرانگیزی است اما احتمالا موارد بسیار متعدد دیگری در محیط‌های مختلف وجود دارد که در مورد آنها صحبت نمی‌شود، بچه‌ها مورد آزار و اذیت جنسی قرار می‌گیرند یا به حقوق خودشان آگاهی ندارند یا از ترس، نمی‌توانند حتی با پدر و مادرشان مطرح کنند، یا مراکزی وجود ندارد یا اینقدر نادر است که نمی‌توانند کمک روانی و مشاور حقوقی دریافت کنند.»

آقای پیوندی با اشاره به آزار جنسی و قتل آتنا اصلانی به کمپین گفت: «الان که با این مساله مواجه شدیم شاید فرصتی است که جامعه یکبار دیگر فکر کند چرا بچه‌های ما، نوجوانان ما و جامعه ما نیاز دارند هوشیاری جدید پیدا کنند، نسبت به این مسائل آگاه باشند و بتوانند در مقابل این آسیب‌ها بهتر مقاومت کنند یا حداقل آگاه باشند و به آسانی در طعمه این آسیب‌ها قرار نگیرند.»