علی جلالیان و امیرسالار داوودی، پدر و وکیل زینب جلالیان، زندانی کرد به کمپین بین المللی حقوق بشردر ایران گفتند که او برای جراحی و درمان چشمانش که به بیماری ناخونک مبتلا است نیاز به جراحی در خارج از زندان دارد.

علی جلالیان، پدر زینب جلالیان به کمپین گفت: «دختر من ۹ سال است که به مرخصی نیامده یعنی مرخصی به او نمی‌دهند هر چقدر هم که درخواست دادیم به ما نگفتند چرا مرخصی نمی‌دهند.»

زینب جلالیان، متولد سال ۱۳۶۱، زندانی کرد از سال ۱۳۸۷ در زندان به سر می‌برد. او به حبس ابد محکوم شده و در زندان خوی زندانی است. خانم جلالیان بیش از ۹ سال است که از مرخصی محروم است.  او در سال ۱۳۸۶ بازداشت و در سال ۱۳۸۸ به اتهام خروج غیر قانونی از کشور به یک سال حبس تعزیری و به اتهام محاربه از طریق عضویت در پژاک به اعدام محکوم شد. حکم اعدام او در دادگاه تجدیدنظر و دیوان عالی کشور تایید شد اما پس از پی گیری‌های وکلای او، حکم خانم جلالیان با یک درجه تخفیف مورد عفو قرار گرفته و تبدیل به حبس ابد شد. او در حال حاضر در زندان خوی، یکی از شهرهای استان اذربایجان شرقی زندانی است.

امیرسالار داوودی، وکیل او به کمپین گفت که از وزارت اطلاعات و سپاه، افرادی همچنان به موکلش مراجعه کرده و خواستار این می‌شوند که او در مقابل دوربین بنشیند و علیه خود مصاحبه کند.

آقای داوودی گفت: «خانم جلالیان همچنان مورد مراجعات پیاپی قرار می‌گیرد و متاسفانه اصرار می‌کنند که مصاحبه کند. من حتی متوجه نمی‌شوم چرا باید زینب مصاحبه کند؟ حتی یک بار به صورت مخفیانه مصاحبه‌ای با او کرده بودند به این صورت که زینب را نشانده بودند بعد خود زینب متوجه شده بود که دارند مخفیانه فیلم می‌گیرند. بعد رفته بودند فیلم را از جهات مختلف ادیت کرده و چیزی از توی آن درآورده بودند که خیلی جوانمردانه نبود. حتی برنامه مستندی هم پخش شده بود درباره زینب گفته بودند تروریست است. من واکنش نشان دادم به درخواست خود زینب که خیلی ملول و ناراحت شده بود و جزو معدود دفعاتی بود که زینب از من خواست به ماجرا ورود کنم. من هم اعلام کردم که ایشان یک فعال مدنی فرهنگی است و تنها چیزی که به او نمی‌چسبد همین تروریست بودن است و اینکه می‌گویند از زینب سلاح گرفته‌اند کذب محض است و بعدا در گزارش نهاد امنیتی این اصلاح شد که به هیچ وجه از زینب هنگام دستگیری سلاحی کشف نشده.»

اشاره آقای داوودی به فیلم مستندی است که در بیستم اردیبهشت ماه سال جاری از شبکه استانی آذربایجان غربی و با عنوان «سایه تروریسم» پخش شد.

امیرسالار داوودی در پاسخ به این سوال که مراجعات از سوی چه کسانی و کدام ارگان‌ها است به کمپین گفت: «تقریبا می‌توانم بگویم اطمینان دارم که هم از وزارت اطلاعات مراجعه می‌کنند هم از سپاه مراجعه می‌کنند یعنی هر دو جریان امنیتی مراجعه دارند و این مراجعات به هرحال نشان می‌دهد که مساله‌شان با خانم جلالیان یک مساله فراجریانی است یعنی ربطی به یک جریان در داخل حاکمیت ندارد. کلا زینب جلالیان از نظر حاکمیت خطرناک است و او را به عنوان یک تروریست و یک عضو پژاک به زعم خودشان می‌دانند و فکر می‌کنند بیرون از زندان بودنش  می‌تواند برای‌شان خطرناک باشد. برای همین یک روز هم تاکنون به او مرخصی نداده‌اند.»

به گفته اقای داوودی، نگاه مسولان امنیتی ایران به زینب جلالیان نگاهی امنیتی است. او توضیح داد: «مساله این است که نگاه شان به زینب نگاه امنیتی است و فکر می‌کنند که احتمالا باید امتیازات لازم را از زینب بگیرند فکر می‌کنند به قدر کافی باید زینب را خلع سلاح کنند به زعم خودشان و بعد موجبات آزادی‌اش را فراهم کنند. هرچند من فکر می‌کنم اگر زینب حتی به خواسته‌های آنها هم تن در بدهد باز هم موجبات آزادی‌اش فراهم نخواهد شد.»

او درپاسخ به این سوال که خواسته کسانی که مراجعه و از خانم جلالیان می‌خواهند مصاحبه کند چیست؟ گفت: «متاسفانه خواسته شان تا حدی خواسته نامشخصی است من حتی به عنوان وکیل زینب نمی‌دانم دقیقا چی می‌خواهند با من هم تماس نمی‌گیرند با دکتر شریف(محمد شریف) هم تماس نمی‌گیرند که با ما وارد مذاکره شوند. می‌روند سراغ خود زینب و می‌گویند که تو بیا بنشین مصاحبه کن. بخشی از مصاحبه اینکه درباره خودت حرف بزن ابراز ندامت کن بگو اشتباه کردم. بخشی هم احتمالا درباره گروههای دیگر و کسان دیگر است که فکر می‌کنند شاید زینب به این گروهها وابسته باشد و از این طریق بخواهند آن گروه یا آن جریان سیاسی را بزنند. این رفتار معقولی نیست من توصیه می‌کنم اکیدا که بهتر است اجازه دهند زینب به عنوان یک زندانی، حقوق عادی خودش که به موجب قانون از آن بهره مند است را داشته باشد و این مراجعات را هم کنار بگذارند. یا اینکه اگر واقعا حامل پیشنهادی دقیق هستند ما اعلام آمادگی کردیم که بیایید بنشینیم حرف بزنیم.»

وکیل زینب جلالیان توضحی داد: «درباره مصاحبه من از طریق خود زینب پیشنهاد کردم که باشد مصاحبه می‌کنیم خیلی هم خوب است چرا نکنیم؟ منتهی در حضور من و دکتر شریف مصاحبه انجام شود دوم اینکه شما رسانه می‌آورید بیاورید ما هم یک رسانه و خبرنگار می‌آوریم. سوالات را در حضور ما بپرسید ما هم امکان جواب دادن داشته باشیم آن خبرنگار که ما می‌اوریم هم امکان مخابره این مصاحبه را داشته باشد.ا قبول نکردند و اصرار دارند که باید حتما با زینب به صورت خصوصی صحبت کنند. زینب هم دختری نیست که بنشیند نگاه کند یک دختر به شدت مستقل و به شدت قوی است و می‌تواند خیلی بی تعارف برخورد کند نتیجتا قبول نمی‌کند و وضعیت به این شکل است.»

آقای داوودی، استفاده از مرخصی را حق زندانی دانسته و گفت: «این نقص سیستم است که دائما می‌خواهند زینب کارهایی بکند که از یک زندانی که دارد حکم اش را می‌کشد درخواست شدنی نیست. مرخصی حق زینب است و نمی‌توان مشروط به مصاحبه و یا هر چیز دیگری کرد.»

او درباره وضعیت جسمانی موکلش گفت: «زینب از دو ناحیه چشم و وضعیت عمومی به نوعی رنج می‌برد. مساله چشمان اش البته آنچه که در رسانه‌ها در مورد نابینا شدن اش منتشر کرده‌اند نادرست است. زینب نابینا نشده اما مبتلا به یک بیماری است به اسم ناخونک که عبارت است از گوشت اضافه‌ای که در سفیدی چشم ایجاد می‌شود در نتیجه آلودگی و دو روش درمانی دارد براساس آنچه که من شخصا پی گیری کرده ام یک روش، درمان قطعی است که بحث عمل جراحی است که باید گوشت اضافی برداشته شود و ریشه اش از بین برود و دوم درمان مقطعی است. که صرفا کنترل کننده بیماری است و به نوعی از رشد بیماری جلوگیری می‌کند از طریق شستشو دادن چشم از طریق اشک مصنوعی و تمیز نگه داشتن چشم و کمتر کار کشیدن از چشم که این روش هم مستلزم این است که دائما و مرتبا اشک مصنوعی در اختیارش قرار دهند.»

وکیل زینب جلالیان افزود: «من با زینب مرتبا تماس دارم و طی صحبت‌هایی که با او داشته ام درمان قطعی تا الان صورت نگرفته ولی اشک مصنوعی که مستلزم کنترل بیماری است در اختیار او گذاشته شده است. یعنی زینب درخواست داده و در اختیار او قرار داده‌اند. اما توقع ما این است که درمان دقیق‌تر و اصلی‌تر و اصولی‌تری صورت بگیرد تا اینکه بخواهد صرفا موضوع از طریق کنترل بیماری پیش برود. یعنی زینب به مرخصی بیاید و بتواند در مرخصی چشمانش را درمان کند.»

او وضعیت عمومی زینب جلالیان را هم نامساعد خوانده و گفت: «زینب انواع بیماری‌های ریز و شاید خیلی ناجدی را برخوردار است روی زبان اش جوش‌های چرکی زده می‌شود یا وقتی صبح از خواب بلند می‌شود آنطور که برای من روایت کرده دهانش پنیرک می‌زند، حالت کف کردگی و این دو مساله باعث شده یک مقدار ما نگران شویم. البته زینب به دلیل روحیات خاص خودش کمتر در مورد این طور مسائل حرف می‌زند اما این مساله اینقدر امانش را بریده بود که به من اطلاع داد. در این مورد بهداری زندان همکاری کرد و ایشان را اعزام کردند و آزمایش در مورد ایشان انجام شد حتی آزمایشات خیلی دقیق تر دیگری هم انجام شد. و همه چیز خدا را شکر خوب بود و هیچ بیماری یا ویروسی در بدن زینب کشف نشد.  اما پزشکان آنجا هم متوجه نشده بودند مشکل چی است البته طبیعی هم است که متوجه نشوند چون خوی خیلی شهر مدرن و دارای امکاناتی نیست و ما همیشه خواسته ایم زینب به شهرهای بزرگتری مثل تهران یا تبریز یا ارومیه یا کرمانشه منتقل شود جهت چکاب کامل در مورد همین جوش‌ها و پنیرک یا کف دهان. من حتی دهان شوییه‌ای تهیه کردم و برایش فرستادم اما فکر نمی‌کنم خیلی افاقه کرده باشد. طی آخرین صحبتی که من با پزشکان داشتم گفتند اگر خون اش چیزی نشان نداده احتمالا ربط به تغذیه اش داشته باشد یا مسائلی در روده اش.»

او افزود: «یک مقدار خود زینب هم خیلی در مورد مسائل بیماری اش خوب عمل نمی‌کند دختر سخنگوشی است غرور ویژه‌ای دارد و خیلی درباره بیماری اش صحبت نمی‌کند فوبیا هم دارد که اگر به تهران یا کرمانشاه منتقل اش کنند جهت درمان، شاید دیگر او را برنگردانند و آنجا نگه دارند. همین مساله در کنار اینکه به هرحال مقامات زندان هم خیلی تمایلی به نگاه عمیق به مساله بیماری زینب ندارند همه دست به دست هم داده منجر به این شده که وضعیت عمومی زینب، وضعیت خوب و مطلوبی نباشد.به هرحال بحث بهداشت زندان، بحث تغذیه زندان ، بحث‌های عصبی زندان خیلی مهم است تصور کنید ۸ سال و ۹ سال بدون مرخصی ماندن در زندان تاثیر گذار است و ممکن است روی قسمت‌های مختلف بدن اثر بگذارد.»