| صفحه نخست | خبر و گزارش | سياست | انديشه | فرهنگ و ادبيات | زندگی | محیط زیست | RSS |
کنفرانس مطبوعاتی شورای سازمان‌های جامعه مدنی در خصوص جنبش مدنی ضد تحریم
مدرسه عرصه سوم- جنبش ضد تحریم که توسط شورای سازمان‌های جامعه مدنی پی ریزی شده، حرکتی برای مواجهه با تحریم‌های بین‌المللی و روشن کردن عواقب سوء تحریم‌ها بر زندگی روزمره شهروندان ایرانی است.
نمایندگان سازمان‌های جامعه مدنی بیست و هشتم مرداد ماه سال جاری همزمان با سالگرد کودتای ۲۸ مرداد در یک کنفرانس مطبوعاتی به تشریح اهداف، برنامه‌ها و دیدگاه‌های خود پرداختند تا جنبش ضد تحریم به فصل تازه‌ای از فعالیت‌های خود وارد شود.
این کنفرانس تلفیقی منسجم و تاثیرگذار از نمایندگان تشکل‌ها و نهادهای مدنی است که در حوزه‌های مختلف فعالیت می‌کنند. اقتصاد، فرهنگ، هنر، محیط زیست، گردشگری، زنان و ... حوزه‌هایی هستند که نمایندگان آنها با هدف کاهش فشار تحریم‌ها و نشان دادن ابعاد ظالمانه و یکسویه این محدودیت‌های بین‌المللی به میزبانی شورای سازمان‌های جامعه مدنی به رایزنی، مکاتبه و تعامل با بخش‌های مختلف خواهند پرداخت.
نامگذاری ۲۸ مرداد با عنوان «جنبش ضد تحریم»
مهندس سهیلی؛ عضو شورای مرکزی سازمان‌های جامعه مدنی، ضمن اشاره به راه اندازی جنبش ضد تحریم، تصریح کرد: «در طول دو ماه گذشته از طرف نخبگان اقتصادی، اساتید دانشگاه و اقتصاددانان مساله‌ای تحت عنوان جنبش ضد تحریم مطرح شده است. هدف اصلی از ایجاد این جنبش مواجهه با تحریم‌های ضد بشری است که بر علیه ایران اعمال شده است.»
وی گروهی از اساتید دانشگاهی از جمله دکتر بهکیش و دکتر مشایخی را از پیشگامان طرح موضوع ایجاد جنبش ضد تحریم نام برد و افزود: «متاسفانه ما شاهد بودیم که در طول چند سال اخیر علیرغم افزایش فشار تحریم‌ها، تحرک اجتماعی و سیاسی جدی از سوی دولت و ملت ایجاد نشد. به همین دلیل باید این مساله به درستی بررسی شود که برای تحقق این جنبش در شرایط کنونی گرد هم آوردن چه گروه‌هایی می‌تواند اهداف ما را در جهت خواست ملت تحقق بخشد.»
سهیلی کودتای بیست و هشتم مرداد ماه ۱۳۳۲ و فاجعه‌ای که بر اثر دخالت ابرقدرت‌های خارجی در کشورمان رخ داد را یادآوی کرد و گفت: «این دخالت منجر به سقوط یک دولت قانونی و ایجاد مشکلات جدی در کشورمان شد. مشکلاتی که هیچوقت از حافظه تاریخی ملت ایران پاک نخواهد شد. دخالت این کشورها در سقوط دولت مصدق در سال ۱۳۳۲ یک حرکت سیاسی اجتماعی محسوب می‌شد و امروز به جرات می‌توان تحریم‌ها را حرکتی اقتصادی اجتماعی نامید که بی شباهت به دخالت شصت سال پیش ابرقدرتها در ایران نیست. لذا باید تحریم‌ها را هم نوعی تجاوز به حقوق ملت بدانیم.»
عضو هیئت مؤسس شورای سازمان‌های جامعه مدنی، به چالش کشیدن تحریم کنندگان در تجاوز به حقوق ملت ایران را یکی از اصلی ترین اهداف جنبش ضد تحریم عنوان کرد و خاطرنشان ساخت: «در همین راستا پیشنهاد می‌کنیم که روز بیست و هشتم مرداد ماه با عنوان «جنبش ضد تحریم» نامگذاری شود. به گونه‌ای که این روز با همین نام در حافظه تاریخی ملت ایران و همه ملت‌هایی که به هر نوعی مورد تجاوز کشورهای دیگر قرار گرفته‌اند، ثبت شده و به روزی به یاد ماندنی تبدیل شود.»
سهیلی در ادامه تصریح کرد: «جنبش مدنی ضد تحریم، زمینه‌ای را فراهم می‌کند که جامعه مدنی برای مواجهه با فشارهای ناشی از محدودیت‌های بین‌المللی و در مقابل این حرکت ضد بشری باید به صورت مشتکل و منسجم بایستد. ما در شورای سازمان‌های جامعه مدنی که متشکل از فعالین، سازمان‌ها و انجمن‌های اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و هنری است، بر آنیم که از همه بخش‌های مهم کشور برای ایجاد یک همبستگی و جنبش مدنی بر علیه تحریم‌های بین‌المللی دعوت کنیم.»
وی تاکید کرد: «ما قصد داریم آغاز کننده حرکتی باشیم که می‌تواند به تقابلی سازمان یافته با تحریم‌های ضدبشری بر علیه کشورمان تبدیل شود. ما معتقدیم که جامعه مدنی ایران این پتانسیل را دارد که در راس این جنبش تاثیرگذار قرار گیرد. بدون شک نهادهای مدنی ما قادر به تامین همه خواسته‌ها و نظرات نخواهند بود اما با پیوستن به یکدیگر به توانایی‌های قابل توجهی دست خواهند یافت.»
وی در ادامه به اهمیت جذب ایرانی‌های مقیم خارج نیز اشاره کرد و افزود: «ایرانیان مقیم خارج از کشور می‌توانند پیام رسان‌های تاثیرگذاری باشند. آنها بدون شک می‌توانند تاثیر قابل توجهی در بهبود جایگاه ایران در جوامع مدنی بین المللی، سازمان ملل و حتی سازمان‌های مدنی و دولت‌های سایر کشورها داشته باشند.»
این فعال اقتصادی برگزاری انتخابات پرشور ۲۴ خرداد سال جاری و انتخاب دولت تدبیر و امید را نقطه عطفی برای مقابله با تحریم‌ها دانست و اذعان کرد: «خوشبختانه در انتخابات بسیار پرشوری که امسال برگزار شد مردم نشان دادند که با آگاهی کامل، بر سرنوشت خود حاکم هستند و شرایط را به درستی درک می‌کنند. امروز مجموعه جامعه مدنی و فعالین اجتماعی و اقتصادی باید از دولت در چانه زنی‌های بین‌المللی حمایت کنند تا بتوانیم در مذاکرات برگزار شده فشارها را کم کنیم. البته ذکر این نکته ضروری است که ما قطعا می‌توانیم بر روی نهادهای مدنی کشورهای دیگر تاثیرگذار باشیم و اثرات مخرب و پیچیده تحریم‌های بین‌المللی را کاهش دهیم.»
دبیر شورای سازمان‌های جامعه مدنی در پایان خاطر نشان کرد: «در این کنفرانس مطبوعاتی از صاحبنظران همه بخش‌ها دعوت شده تا تاثیرات تحریم‌ها را بر بخش‌های مختلف مطرح کنند تا ما به صورت گسترده تری با گوشه‌ای از وضعیت موجود ناشی از تحریم‌ها آشنا شده و آسیب‌های وارده به حوزه‌های مختلف را شناسایی کنیم.»
آغاز کار جنبش ضد تحریم با نامه به بان کی مون
پس از آن بهزاد فراهانی که نماینده انجمن تئاتر ایران در این جلسه بود، نامه سرگشاده شورای سازمان‌های جامعه مدنی ایران را درباره مخالفت با تحریم‌های گسترده علیه کشور خطاب به بان کی مون، دبیر کل سازمان ملل نگاشته شده بود، قرائت کرد.
در این نامه آمده بود: «همانطور که مستحضرید تحریم‌های گسترده و بعضا بی سابقه جهانی ضد ایران و به ویژه تحریم سیستم بانکی و حمل و نقل، مشکلات زیادی برای جامعه ایرانی و آسیب‌های ژرف بر زیست بوم، سلامت روان و بهداشت جسم و کسب و کار و معیشت مردم وارد ساخته است... از سوی دیگر تحریم‌ها، سرمایه اجتماعی ایرانیان را در بخش خصوصی و نهادهای مدنی، به شدت تضعیف نموده و موانع جدی در راه دستیابی ملت ایران به صلح، دموکراسی و توسعه سیاسی ایجاد کرده است.»
در ادامه این نامه اینگونه عنوان شده بود: «ما فعالان جامعه مدنی ایران تحریم‌ها را ابزاری غیرانسانی، زشت و ناکارآمد و ضد معاهدات و میثاق نامه‌های بین‌المللی حقوق بشر و ارزشهای تایید شده جامعه مدنی می‌دانیم که با شعارهای کشورهای تحریم کننده مبنی بر دفاع از دموکراسی و حقوق بشر نه تنها سازگار نیست که بسترساز رشد رادیکالیزم در جامعه ایرانی می‌گردد.
در آستانه شروع به کار دولت تدبیر و امید در ایران که مصادف با شصتمین سالگرد کودتایی مداخله جویانه و ضد توسعه و دموکراسی ۲۸ مرداد سال ۱۳۳۲ که بیش از چند دهه تحقق دموکراسی در ایران را به تعویق انداخت گردیده است، ملت و فعالان نهادهای مدنی جامعه ایرانی بار دیگر پیام تاریخی و روشن خود را مبنی بر توسعه درون زا و صلح و آشتی با جهان و قدرت‌های بزرگ تحریم گر اعلام نموده و از آنها می‌خواهند با برداشتن تحریم‌های غیر انسانی و یکسویه، مردم ایران را از این شرایط دشوار خارج سازند.»
شورای سازمان‌های جامعه مدنی در پایان این نامه درخواست خود را از رییس سازمان ملل آورده بود: «از این رو ما فعالان و نمایندگان سازمان‌های جامعه مدنی ایران اعم از سازمان‌های غیر دولتی (NGOها)، تشکل‌ها و نهادهای صنفی و حرفه‌ای، ضمن اعلام حمایت از جنبش مدنی ضد تحریم، بار دیگر بر خواست و پیام ایرانیان برای رفع تحریم‌ها و صلح و دوستی و ارتباط سازنده با جامعه جهانی تاکید می‌کنیم و از جامعه جهانی انتظار داریم با شنیدن ندای صلح‌خواهی و آشتی‌جویی مردم ایران به جای تحریم‌های خشونت بار و جنگ طلبانه، بر راه حل‌های خردورزانه، دیپلماتیک پای فشرده و گام‌های عملی در راستای رفع تحریم‌ها بردارند.»
حوزه سلامت؛ آسیب پذیرترین بخش در برابر تحریم‌ها
دکتر رحمانی، رییس انجمن جراحان عمومی در ادامه این جلسه به تشریح تاثیرات سوء تحریم‌ها بر حوزه سلامت و درمان مردم پرداخت و گفت: «کسانی که با تبلیغات رنگارنگ در سراسر دنیا اعلام می‌کنند که تحریم‌ها تاثیری بر بخش دارو و درمان در ایران نداشته و این تحریم‌ها بخش درمان را نشانه نگرفته‌اند، باید در خصوص تاثیرات سوء تحریم‌ها بر این حوزه پاسخگو باشند.»
عضو شورای مرکزی سازمان‌های جامعه مدنی در ادامه مشکلات ایجاد شده در تهیه دارو و افزایش چشمگیر و افسارگسیخته هزینه‌های درمانی را یادآوری کرد و افزود: «ما هر روز شاهد این مساله هستم که داروها چگونه کمیاب شده‌اند و بازار سیاهی ایجاد شده که متاسفانه به افزایش قیمت داروها منجر شده است. در شرایط کنونی تعداد قریب به اتفاق افرادی که به دارو نیاز دارند نمی‌توانند به سادگی آن را تامین کنند.»
وی در ادامه تصریح کرد: «به عنوان مثال دارویی برای درمان سرطان سینه به عنوان یک بیماری بسیار شایع شناخته شده وجود دارد و معمولا ۲۵ درصد خانم‌ها به این بیماری دچار می‌شوند و یکی از درمان‌ها دارویی است که یک دوره درمانی آن ۱۰۰ میلیون تومان تمام می‌شد الان این دارو به ۲۰۰ میلیون تومان رسیده و طبعا از پوشش بیمه‌ها هم خارج شده است و بسیاری از بیمارانی که در حال حاضر شرایط وخیمی دارند متاسفانه تحت تاثیر تحریم‌ها از دریافت این دارو محروم شده‌اند.»
رحمانی به مشکلات ایجاد شده برای تامین تجهیزات مورد نیاز برای انجام بسیاری از جراحی‌ها اشاره و اذعان کرد: «تحریم‌ها در سطح واقعی و کاملا ملموس در درمان این مملکت اثرات وخیمی گذاشته است و متاسفانه بیماران هم تریبونی برای بیان این مشکلات ندارند. به همین دلیل من به عنوان یکی از افرادی که در جامعه پزشکی در خدمت سلامت مردم هستم تاکید می‌کنم که تحریم‌ها امر سلامت را که جزو اولویت‌های اول توسعه پایدار است، تحت تاثیر قرار داده است. حوزه سلامت و درمان در کشورمان به شدت به خطر افتاده و باید فکر عاجلی برای این مساله کرد.»
زنان؛ بزرگترین قربانیان تحریم
مینو مرتاضی، فعال حوزه زنان هم یکی دیگر از اعضای شورای سازمان‌های جامعه مدنی بود که به تشریح تاثیرات سوء تحریم‌ها بر حوزه فعالیت خود پرداخت.
وی گرد هم آمدن فعالین جامعه مدنی را فرصتی مغتنم و ارزشمند برشمرد و گفت: «زنان ایرانی جزو پیشگامان جامعه در عرصه تلاش‌های مدنی هستند. زندگی اجتماعی زنان به عنوان شهروندان داخلی و جهانی در هم تنیده شده است. لذا از آنجا که تعاملات و تصمیمات بازیگران عرصه‌های سیاست در تحولات سیاسی زندگی شهروندان چه در جوامع داخلی و چه در عرصه‌های بین‌المللی تاثیرگذار است، زنان نیز از این تصمیم سازی‌ها متاثر خواهند شد.»
وی سیاست‌های دولت در حوزه بین‌المللی را نقد کرد و افزود: «اگر دغدغه بازیگران عرصه سیاست به جای رشد استعدادها و توزیع برابر فرصت‌ها و منابع و ثروت طبیعی هر سرزمینی مبارز طلبیدن و خودنمایی و مواجهه با همتایان و همپایان خودشان باشد، بدیهی است که حقوق شهروندی قربانی بزرگ تصمیم سازی‌های سیاسی است.»
مرتاضی زنان را قربانیان اصلی جنگ دانست و اذعان کرد: «تحریم‌ها هم به مثابه جنگ خاموش هستند و زنان قربانیان بزرگ این جنگ خاموش به شمار می‌روند. چرا که همواره در صف دوم حملات قرار دارند و در شرایطی که مردها از موضع قدرت با دشمنان فرضی یا واقعی خود می‌جنگند، آنها در خانه‌های خودشان مورد تعرض قرار می‌گیرد. این تعرضات گاهی از ناحیه قدرت است و گاهی از ناحیه فقر. باید بدانیم که خانه فقط منظور یک فضای فیزیکی نیست بلکه محیط امنی است که زنان باید در آن ببالند و زندگی کنند و فضایی امن برای برای بالیدن نسل آینده ایجاد کنند.»
این فعال حقوق زنان ایجاد تعاملات احترام آمیز با دنیا را زمینه ساز کاهش فشار تحریم‌ها دانست و تاکید کرد: «وقتی که روابط جهان با یک منطقه تیره می‌شود تنها به این دلیل که تعاملات احترام آمیز تبدیل به تقابلات قدرت مدارانه می‌شود، قطعا باید انتظار داشته باشیم که خانه بی پناه ترین و ناامن ترین مکان برای زنان و کودکان باشد.»
وی در ادامه افزود: «امروزه در سراسر جهان ۷۰ درصد فقرای جهان را زنان تشکیل می‌دهند. در ایران هم آمارها تفاوت چندانی با آمارهای جهانی ندارند. در سال ۱۳۸۴ نرخ بیکاری زنان در ایران ۳۲ درصد بود و امروز بر اساس آمار ارائه شده از سوی مرکز آمار به ۴۵ درصد رسیده است. آیا اگر دغدغه‌ای برای رشد زنان بود چنین اتفاقی می‌افتاد؟ بدیهی است که شکل فاجعه بار اثرات تحریم را ما در این بیکاری و فقر زنانه که هر روز بیشتر می‌شود، مشاهده می‌کنیم.»
مرتاضی ضمن اشاره به این مساله که نیمی از فقرایی که در طول چهار سال اخیر به زیر خط فقر رسیده‌اند را زنان تشکیل می‌دهند، خاطر نشان کرد: « رتبه ایران در نابرابر جنسی ۱۲۷ بین ۱۳۵ کشور جهان است امروز فقر آنچنان همه اقشار را درگیر کرده که انرژی آنها که باید در محافل علمی فرهنگی صرف ارتقای نام بلند آوازه ایران شود صرف جنگ و گریز با یکدیگر می‌شود. بدترین رهاورد اجتماعی تحریم‌ها این است که ملت را به جان یکدیگر می‌اندازد و در این به جان هم افتادن بیشترین خشونت متوجه زنان می‌شود.»
وی به اهداف برخی از دولت‌های مداخله گر برای سوق دادن زنان و جوانان ایرانی به سمت پذیرش مفهومی از مدرنیته و دموکراسی غربی که خودشان مد نظر دارند، اشاره و تاکید کرد: « امروز ما در شصتمین سالگرد کودتای ۲۸ مرداد اعلام می‌کنیم و این پیام روشن را می‌دهیم که اگر تحریم‌ها نقش مداخله جویانه داشته باشد، حتی اگر به قیمت فقر و بیکاری زنان و بسیاری مصائب دیگر تمام شود، باز هم ما حاضر نیستیم که دست از توسعه درون زا و نوسازی انسانی مبتنی بر فرهنگ خود دست برداریم.»
بدهکاری اکولوژیک فاجعه بارترین رهاورد تحریم‌ها
محمد درویش، یکی از فعالین حوزه محیط زیست هم در این جلسه تاثیرات تحریم‌ها بر این حوزه را تشریح کرد. وی در ابتدای صحبت‌های خود به مطالعات انجام شده در سازمان ملل و سازمان‌های وابسته به آن در خصوص روند تخریب سرزمین در کشورهای مختلف اشاره کرد و گفت: «این مطالعات نشان می‌دهد که روند تخریب سرزمین و افت کارایی سرزمین در کشورهایی که با فقر دست به گریبانند به مراتب بیشتر از کشورهایی است که شهروندانشان از یک درآمد سرانه مطلوب برخوردارند.»
وی کاهش درآمد سرانه ایرانیان را یکی از مهمترین تاثیرات تحریم‌ها برشمرد و افزود: «نباید فراموش کنیم که ما در سرزمینی زندگی می‌کنیم که ۷/ ۸۹ درصد از آن روی کمربند خشک جهان قرار دارد و یکی از آسیب پذیرترین و شکننده ترین سرزمین‌های جهان محسوب می‌شود. به علاوه میزان بارندگی در ایران یک سوم میانگین جهانی و میزان تبخیر آن در حدود ۲۵ تا ۳۵ درصد بیشتر از میانگین جهانی است و این مساله شرایط محافظت از محیط زیست را دشوارتر می‌کند.»
درویش نبود شرایط حداقل رفاه در کشور را عاملی برای وابستگی معیشتی به سرزمین برشمرد و تصریح کرد: «وابستگی معیشتی به سرزمین، در نهایت بدهکاری اکولوژیک را در کشورمان افزایش می‌دهد. تاکید می‌کنم که بدهکاری اکولوژیک بدترین و مهیب ترین نوع بدهکاری است. به طوری که حتی در صورت بازگشت شرایط به حالت عادی باز هم کمتر کشوری در دنیا وجود دارد که می‌تواند این بدهکاری را جبران کند.»
این فعال حوزه محیط زیست در ادامه اذعان کرد: «از دست دادن یک گونه زیستی یا اندوخته ژنتیکی، درست مثل از بین رفتن یک کتاب خطی گرانقدر است. بنابراین باید تلاش کنیم که حتی الامکان از بروز این اتفاق جلوگیری کنیم. پرسش ما این است که سازمان ملل متحد به عنوان نهادی که در عالی ترین سطح، متولی حفظ امنیت زیستی کره زمین محسوب می‌شود، چگونه می‌تواند بر اعمال چنین تحریم‌های کوری در منطقه‌ای که در شرایط عادی هم با بحران‌های شدیدی در منابع آبی و خاکی و هوا روبرو شده، اصرار بورزد؟ این سازمان تحقق صلح جهانی را گرو ایجاد پایداری اکولوژیک در کره زمین می‌داند اما این مساله را نادیده گرفته که اثرات تحریم‌ها به تدریج بنیان‌های زیست محیطی را در کشورمان به تاراج می‌برد.»
وی در ادامه تاکید کرد: «در منطقه زاگرس که منشاء ۴۰ درصد از منابع آبی ایران و رودهای بسیار و رویشگاه بلوط است، مردم به دلیل فقر شدید ناگزیر شده‌اند، بخاری‌های نفتی خود را به بخاری‌های زغالی تبدیل کنند و از چوب درختان بلوط برای این امر استفاده کنند. این خسارت‌ها قطعا جبران ناپذیر خواهد بود. افزایش محسوس شمار دام و تغییر کاربری اراضی و تجاوز به منابع طبیعی به بهانه افزایش تولید از مسائلی است که نشان می‌دهد مردم به هر قیمتی تلاش می‌کنند که حداقل قدرت اقتصادی خود را برگردانند.»
عضو شورای سازمان‌های جامعه مدنی افزایش آلودگی هوا را نیز یکی دیگر از تاثیرات سوء زیست محیطی تحریم‌ها دانست و عنوان کرد: «آلودگی هوا سالانه ۱۶ میلیارد دلار خسارت به کشور وارد می‌کند و بیش از ۱۰ هزار نفر تلفات مستقیم دارد و همه این مسائل، عواقب تحریم بنزین هستند. بنزین بی کیفیت و عدم به روز رسانی مکانیزم‌های سوخت رسانی در ماشین‌ها، عواملی هستند که به آلودگی هوا دامن می‌زنند.»
درویش افزایش افسار گسیخته شکار علفخواران و کاهش تعداد آنها تا مرز ۱۱۰ هزار راس را هم ناشی از گسترش فقر به دلیل اعمال تحریم‌ها دانست و تاکید کرد: «این ارقام به معنای از دست دادن ۹۰ درصد موجودی علفخواران در کشورمان است. اگر این روند شکار بی رویه ادامه پیدا کند، قطعا با فاجعه‌ای بزرگ روبرو خواهیم بود. همه این عوامل دست به دست هم می‌دهد تا ما صمیمانه و مستحکم از سازمان ملل تقاضا کنیم که کمک کند که این تحریم‌های کور بر علیه ایران هر چه زودتر برطرف شود.»
«نه» به تحریم‌ها، «بله» به صلح
دکتر سید حمید حسینی: عضو هیات رییسه اتاق بازرگانی و صنایع و معادن تهران هم یکی دیگر از میهمانان این کنفرانس بود. وی که به نمایندگی از فعالین اقتصادی در این جلسه حضور یافته بود، هدف اصلی تحریم‌ها را تبدیل کردن ایران به یک جامعه فاقد کسب و کار عنوان کرد.
وی اذعان کرد: «به نظر می‌رسد تحریم‌ها در حال حرکت به سمتی هستند که همه فرصت‌های شغلی در کشور را از بین ببرند. ما اینجا گرد هم آمده ایم که ضمن «نه» گفتن به تحریم‌ها، به صلح «بله» بگوییم. واقعیت این است که آنها توانسته‌اند در طول این سال‌ها از ما یک وجهه ضد امنیتی بسازند و ایران را به عنوان تهدیدی برای امنیت دنیا معرفی کنند. البته حاضر شدند در سایه این وجهه ضد امنیتی ایران، منافع خودشان را هم به خطر بیندازند.»
حسینی ضمن تاکید بر این نکته که باید تلاش کنیم چهره‌ای واقعی از ایران به عنوان کشوری با تمدن و فرهنگ غنی و صلح طلب ارائه دهیم، افزود: «قطعا ما هم در شرایط ایجاد شده مقصر بوده ایم. اینگونه نیست که فقط آنها را در اعمال و تشدید تحریم‌ها مقصر بدانیم. قرار بود که عملکرد سیاست خارجی ما بر اساس مصلحت، حکمت و عزت باشد اما باید دید که عملکرد این حوزه ظرف چند سال اخیر تا چه اندازه بر این سه اصل استوار بوده است؟ بنابراین هر چقدر که در مورد به نوع نگاه کشورهای دیگر نسبت به ایران نقد داریم و از آنها می‌خواهیم که نگاهشان را به ایران اصلاح کنند باید به مسئولین داخل کشور هم این پیام را برسانیم که باید سیاست‌هایی که برای کشور هزینه داشته را اصلاح کنند.»
رییس اتحادیه صادرکنندگان فرآورده‌های نفت و گاز و پتروشیمی به آمار مربوط به هزینه‌های صادرات و واردات اشاره و اذعان کرد: «صدور یک کانتینر کالا در سال‌های ۸۲ و ۸۳ به صورت متوسط ۴۵۰ دلار هزینه داشته و واردات آن مستلزم هزینه کردن رقمی بالغ بر ۹۰۰ دلار بوده است. امروز صدور یک کانتینر کالا ۹۵۰ دلار و یک کانتینر وارداتی ۱۴۵۰ دلار هزینه دارد. یعنی هزینه واردات در کشور ۵۰ درصد افزایش پیدا کرده و همه این هزینه‌ها به مردم تحمیل می‌شوند.»
وی هزینه‌های ناشی از تحریم ایران که به اقتصاد تحریم کنندگان تحمیل شده را نیز قابل توجه دانست و گفت: «در آمریکا مطالعه گسترده‌ای بر روی موضوع تحریم‌ها صورت گرفته و در نهایت 6 سناریو در رابطه با ایران تدوین شده است. بر اساس این مطالعات ادامه وضعیت فعلی تحریم‌ها ۶۴ میلیارد دلار به اقتصاد جهانی خسارت وارد می‌کند که ۵۰ میلیارد دلار آن ناشی از کاهش صادرات نفت ایران است. در همین مطالعات مشخص شده که تشدید تحریم‌های ایران برای اقتصاد جهانی ۱۳۰ میلیارد دلار هزینه در بر خواهد داشت. محاصره دریایی ایران هم ۳۵۰ میلیارد دلار و بمباران هوایی ۷۵۰ میلیارد دلار هزینه به اقتصاد جهانی تحمیل خواهد کرد. بر اساس این بررسی‌ها شروع یک جنگ تمام عیار با ایران خسارتی ۱۳۰۰ میلیارد دلاری به اقتصاد جهان وارد خواهد کرد. در این مطالعات مشخص شده که تعامل و گفتگو با ایران، ۷۵ میلیارد دلار به نفع اقتصاد جهانی خواهد بود.»
حسینی به فضای مناسب ایجاد شده پس از انتخابات اخیر در کشور اشاره کرد و خاطرنشان ساخت: «این شرایط به ما کمک می‌کند که جایگاه ایران را در سطح جهانی بهبود ببخشیم و نمودی که از کشورمان ایجاد شده را اصلاح کنیم. به این ترتیب می‌توانیم گروه‌های ایرانی خارج از کشور را هم تشویق کنیم که با جنبش‌های ضد تحریم همراه شوند. قطعا اعلام همبستگی فعالین اقتصادی کشور می‌تواند جنبش ضد تحریم را به عنوان یک دیپلماسی عمومی معرفی کرده و میزان تاثیرگذاری آن را بر بخش‌های مختلف افزایش دهد.»
وی در ادامه تاکید کرد: «این جنبش “نه”ای قاطع به تحریم‌ها و “بله” به صلح است. باید به دنیا ثابت کنیم که ما ملتی صلح طلب هستیم و حاضریم به خاطر منافع ملی کشورمان با دیگر مذاکره و گفتگو کنیم.»
ترغیب هنرمندان بین‌المللی برای پیوستن به جنبش ضد تحریم
فرهاد توحیدی؛ رییس هیات مدیره خانه سینما هم نماینده این حوزه در شورای سازمان‌های جامعه مدنی است. وی هم مانند سایرین فقر را اصلی ترین پیامد تحریم‌ها دانست و گفت: «در شرایط فقر و فساد اولین چیزی که از سبد خانوار حذف می‌شود، فرهنگ است. فراموش نکنیم که کشور ما گنجینه‌ای عظیم از فرهنگ و موسیقی و هنر است اما واقعیت این است که شکم گرسنه کتاب و موسیقی و سینما نمی‌شناسد. »
وی به هم پیوستن فعالین جامعه مدنی را بهترین راه حل برای مواجهه با تحریم‌های یک جانبه آمریکا برشمرد و خاطرنشان کرد: «بسیاری از همکاران ما در سینمای آمریکا گرایشات صلح طلبانه و صلح دوستانه دارند. بسیاری از آنها سفیران حسن نیت سازمان ملل هستند و به مناطق مختلف دنیا سفر می‌کنند تا توجه مجامع بین‌المللی را به فقر و قحطی و اثرات آن بر بخش‌های مختلف جلب کنند.»
رییس هیات مدیره خانه سینما در ادامه افزود: «چهره‌های بسیار شناخته شده‌ای در این زمینه فعال هستند که یکی از آنها «شان پن» هنرپیشه و کارگردان سرشناس آمریکایی است که چند سال پیش هم سفری به ایران داشت. وی در جریان تحریم عراق به این کشور سفر کرد و تلاش کرد اثرات سوء صدای مردم را برملا کرده و مردم آمریکا را در جریان این تاثیرات سوء قرار دهد.»
وی تاکید کرد: «جنایت علیه بشریت فقط استفاده از سلاح‌های کشتار جمعی نیست. گاه تحریم‌های بانکی هم حکم همین دست از سلاح‌ها را پیدا می‌کنند. به راحتی می‌توان بدون هیچ کشتاری از طریق محاصره دریایی و تحریم‌های بانکی زیان‌هایی به مراتب گسترده تر و عمیق تر از کشتار جمعی، به یک کشور وارد کرد.»
توحیدی هنرمندان جهان را رابطانی برای رساندن پیام ایران به مجامع بین‌المللی دانست و گفت: «من از این فرصت استفاده می‌کنم و از همکاران سینمایی خود در سایر کشورها به ویژه آمریکا درخواست می‌کنم که صدای مردم ایران را به گوش ملت و مسئولین کشورشان برسانند. آنها هم می‌توانند به واسطه نفوذ و قدرت معنوی خود بخشی از حرکتی باشند که در مقابل تحریم‌های ظالمانه و یکسویه آمریکا علیه ایران می‌ایستد و لابی‌های قدرت را متوجه اثرات سوء تحریم‌ها در ایران می‌کند. بنابراین باید شخصیت‌های مهم و تاثیرگذار فرهنگی جهان را هم برای اعتراض به تحریم‌های ظالمانه اعمال شده علیه کشورمان با جامعه مدنی و فعالین اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی در ایران همراه کنیم.»
حق حیات و کرامت انسانی ایرانی‌ها زیر سایه سنگین تحریم
پشتیبانی و حمایت خود را از کمپین ضد تحریم اعلام می‌کنیم
سعید دهقان، وکیل دادگستری و نویسنده هم یکی دیگر از اعضای شورای سازمان‌های جامعه مدنی بود که تاثیرات تحریم را بر حوزه حقوق شهروندی عنوان کرد.
وی ضمن اشاره به اینکه اصلی ترین نتیجه تحریم‌ها تضعیف اقتصاد و ایجاد تورم است، گفت: «با ایجاد تورم، فقر و بی عدالتی گسترش پیدا می‌کنند و در نهایت به حاشیه نشینی و خشونت گرایی به عنوان اصلی ترین پیامدهای فقر، دامن زده می‌شود. به این ترتیب در پایان این زنجیره به افزایش جرم و تزلزل حق دفاع می‌رسیم که مخدوش شدن حق حیات و کرامت انسانی افراد را در پی خواهد داشت.»
دهقان در ادامه تاکید کرد: « حق حیات و کرامت انسانی در تمام مجامع بین‌المللی پذیرفته شده و چیزی نیست که این نهادها از آن غافل شوند. لذا جنبش مدنی ضد تحریم، به عنوان یک حرکت غیر سیاسی، می‌تواند به درستی از حقوق واقعی شهروندان ایرانی به ویژه حق حیات و کرامت انسانی دفاع کند.»
وی میثاق‌های سازمان ملل در خصوص ایران را یادآور شد و افزود: «میثاق اول که با عنوان میثاق بین‌المللی حقوق مدنی سیاسی تدوین شده، تاثیرات مشخص و بسیار زیادی بر دومین میثاق که با محوریت اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی تدوین شده، دارد. تاکید من بر میثاق دوم است، چرا که معتقدم این میثاق زوایای حقوق بشری گسترده تری دارد.»
سعید دهقان تاکید نهادهای بین‌المللی بر رعایت حقوق شهروندی افراد را یکی از اساسی ترین محورهای جنبش ضد تحریم برشمرد و تصریح کرد: « این حرکت که در راستای فعالیت‌های کمپین ضد تحریم آغاز شده و تلاش می‌کند نهادهای مدنی درون حاکمیت را جهت پیوستن به این کمپین ترغیب کند. ما در این رویکرد تاکید بسیاری بر غیر سیاسی بودن جنبش مدنی ضد تحریم داریم. بنابراین باید حتی الامکان از فعالیت این جنبش حمایت کرده و در اولین گام میثاق دوم را از زیر سایه سنگین و سیاسی میثاق اول خارج کنیم. شاید در این صورت راحت تر بتوانیم به احقاق حقوق شهروندی ایرانیان در حوزه حق حیات و کرامت انسانی بپردازیم.»
تحریم‌ها نفس صنعت گردشگری را گرفته است
بابک مغازه‌ای، یکی از فعالین حوزه گردشگری هم تاثیر تحریم‌ها بر این بخش را عمیق و مخرب دانست و گفت: «همانطور که می‌دانید توریسم و گردشگری یکی از مهمترین و پایه‌ای ترین عوامل و زیرساخت‌های توسعه پایدار در هر کشوری است. ناتوانی کشورها در عرصه گردشگری می‌تواند بر بسیاری دیگر از بخش‌های جامعه اعم از فرهنگی و اقتصادی تاثیر بگذارد. نباید فراموش کنیم که امروزه گردشگری به عنوان پاک ترین صنعت دنیا قلمداد می‌کنند که نقش بسیار اساسی در توزیع عدالت اقتصادی و پیشرفت متوازن بخش‌های مختلف کشور ایفا می‌کند.»
وی توسعه گردشگری را ابزاری برای گسترش دیپلماسی عمومی دانست و افزود: «در شرایط کنونی دیپلماسی عمومی حتی نسبت به دیپلماسی خاص و دیپلماسی بین دول بیشتر مورد توجه قرار می‌گیرد و از اهمیت بسزایی برخوردار است.»
مغازه‌ای تحریم‌ها را یکی از عوامل موثر بر تضعیف صنعت گردشگری برشمرد و تصریح کرد: «طبیعتا گردشگرانی که قصد سفر دارند، کشوری را که درگیر یک جنگ خاموش و محاصره اقتصادی است، برای مقصد گردشگری خود انتخاب نخواهند کرد. به علاوه گردشگرانی که به ایران می‌آیند هم به دلیل مشکلات ناشی از تحریم‌های بانکی در خصوص نقل و انتقالات مالی و استفاده از کارت‌های اعتباری با مساله مواجه می‌شوند.»
وی ایجاد بحران در حوزه فعالیت خدمات دهندگان گردشگران و آژانس‌های مسافرتی را هم یکی دیگر از تاثیرات تحریم‌ها در این حوزه برشمرد و خاطرنشان کرد: «تحریم در حوزه گردشگران داخلی هم بحران ساز بوده است. کاهش توان مالی خانوار بر اثر تحریم‌ها، گردشگری و سفر را به آخرین اولویت آنها تبدیل می‌کند. به این ترتیب سفرها از کمیت و کیفیت کمتری برخوردار خواهند بود.»
وی عرضه کنندگان خدمات صنعت گردشگری را هم یکی دیگر از بخش‌هایی دانست که دچار زیان‌های جبران ناپذیر می‌شوند و افزود: «امروزه هتل‌ها و فعالین حوزه حمل و نقل در صنعت گردشگری اعم از تورها و دفاتر خدمات گردشگری با مشکلات بسیاری مواجه شده‌اند و اگر این روند ادامه پیدا کند صنعت گردشگری چه در حوزه داخلی و چه در بخش خارجی دچار بحران جدی خواهد شد که این مساله در نهایت توسعه پایدار کشور را با موانع بزرگ روبرو خواهد کرد.»
مغازه‌ای در پایان تاکید کرد: «لذا من به عنوان نماینده فعالین حوزه گردشگری از سازمان‌های بین‌المللی مرتبط تقاضا دارم که ما را یاری دهند در لغو و کاهش تحریم‌ها که می‌تواند نقش بسیار عمده‌ای در توسعه پایدار کشور داشته باشد.»
معلولان؛ مظلوم ترین آسیب دیدگان تحریم‌ها
سهیل معینی هم یکی دیگر از اعضا شورای سازمان‌های جامعه مدنی بود که به نمایندگی از قشری که به تعبیر خود او کمتر به راهروهای قدرت دسترسی دارند، سخن گفت.
وی معلولان را جزو اقشاری دانست که معمولا از قربانیان اصلی چرخ بحران‌های اقتصادی و اجتماعی هستند و افزود: «طبق آمار سازمان بهداشت جهانی و تخمین‌های موجود بین 3 تا 5 میلیون از شهروندان ایرانی دارای محدودیت‌های بارز جسمی و حسی هستند که به نوعی معلولیت تلقی می‌شود.»
این فعال اجتماعی در ادامه عنوان کرد: «واضعین تحریم ادعا دارند که تحریم‌ها در ایران با هدف تغییر رفتار حکومت ایران در بخش هسته‌ای اعمال شده‌اند. صرفنظر از این ادعا و مسائل سیاسی حول آن، سئوال من این است که آیا این تحریم واقعا تنها تغییر رفتار این بخش را هدف گرفته است؟ پاسخ این سئوال منفی است، چرا که ما شاهد فشارها بر گروه‌های بیرونی هستیم که هیچ ارتباطی به این تغییر رفتار سیاسی ندارد.»
وی معاهدات و کنوانسیون‌هایی که برای حفظ حقوق زنان و کودکان و حتی میراث فرهنگی کشورها در زمان جنگ تدوین شده را یادآور شد و این سئوال را مطرح کرد که: «چطور برای تحریم که به تعبیر دوستان جنگ خاموش است شاهد عدم رعایت این معاهدات برای حقوق بشر هستیم؟ چه علت سیاسی می‌تواند اعمال تحریم‌ها را علیه نیازهای اولیه انسان‌ها توجیه کند؟ این نیازها چه ربطی به بحث هسته‌ای دارند؟ سئوال من از واضعین تحریم این است که ارتباط زندگی یک معلول با هدفی که شما برای تحریم‌ها اعلام کرده اید چیست؟»
سهیل معینی به افزایش چند برابری قیمت تجهیزات توانبخشی، ویلچر و یا شیر خشک مخصوص بیماران PKU و نیز عدم فروش نرم افزارهای مخصوص نابینایان به ایران اشاره و اذعان کرد: «این موارد چه ربطی به تغییر رفتار حاکمیت ایران در حوزه هسته‌ای دارد؟ آیا بر خلاف ادعاهایی که واضعین تحریم‌ها دارند این تحریم‌ها به سراغ پایین ترین اقشار جامعه ما نیامده است؟»
وی در ادامه افزود: «بسیاری از افراد معلول در کشور ما فاقد شغل هستند و عمدتا به مستمری سازمان‌های حمایتی مانند بهزیستی متکی هستند. این مستمری‌ها قبل از تحریم خود به خود هیچ بود 40 تا 60 هزار تومان در ماه امروز با وجود تورم و افزایش ناگهانی قیمت‌ها سطح زندگی این افراد الان کجای خط فقر در نظر گرفته می‌شود. بسیاری از این افراد در شرایط کنونی برای تامین مواد غذایی و نیازهای اولیه زندگی خود دچار مشکل شده‌اند آیا این ربطی به تغییر رفتار دولت ایران در خصوص مسائل هسته‌ای دارد.»
عضو شورای سازمان‌های جامعه مدنی جنبش ضد تحریم را ابزاری برای مواجهه با محافل تندرویی دانست که حقوق بشر را رعایت نمی‌کنند و گفت: « ما به این محافل این پیام را منتقل کنیم که اگر هدف شما تغییر رفتار حکومت در برخی از زمینه‌ها است این تحریم‌ها هیچ کدام از آن بخش‌ها را شامل نمی‌شود و فقط مردم عادی را هدف گرفته است. البته قدرت جامعه مدنی را نباید برای این تغییر رفتار دست کم گرفت و رسانه‌ها هم در کنار جامعه مدنی می‌توانند حرکت بسیار تاثیرگذاری را شکل دهند. ما وظیفه داریم که در کنار هم قرار بگیریم و حداقل به محافل خردورز بگوییم که با درک درست در راستای رفع دغدغه‌های جامعه جهانی در زمینه مسائل هسته‌ای گفتگو کرد.»
سهیل معینی تنها راه حل موجود را خردورزی و دیپلماسی دانست و تاکید کرد: «تحریم نباید به طور مشخص زندگی میلیون‌ها نفر شهروندان رادر این کشور هدف بگیرد که هیچ ارتباطی به این مقوله ندارند. نقض حقوق بشر از هیچ جهتی قابل پذیرش نیست و این به یک اصل در دنیا تبدیل شده است. لذا همه ما می‌توانیم به این کمپین جهانی ضد تحریم بپیوندیم و خارج از قیل و قال‌های سیاسی از حقوق اولیه مردم خودمان دفاع کنیم.»
تولید در بن بست تحریم‌ها
مهندس محمد پارسا، نایب رییس کمیسیون انرژی اتاق بازرگانی و صنایع و معادن تهران هم به نمایندگی از فعالین صنعت انرژی در این شورا حضور داشت. وی آغاز همکاری فعالان جامعه مدنی در حوزه مختلف را امری میمون و مبارک دانست و گفت: «ما در طول چند سال اخیر و تحت فاشر تحریم‌ها بارها شاهد بوده ایم که چطور کارخانجات از فعالیت باز ایستادند، تعدیل نیرو کردند و در نهایت تعطیل شدند. آمار و ارقام هم به خوبی نشان می‌دهد که کارخانجات در بسیاری از بخش‌ها در حد 20 تا 30 درصد فعالیت می‌کنند و ریشه همه این مسائل، تورم ناشی از تحریم است.»
وی در ادامه تصریح کرد: «اولین تاثیر افزایش تورم بر بخش تولید، افزایش قیمت تمام شده محصولات، کاهش قدرت رقابت، از دست دادن بازارها و در نهایت تشدید بیکاری است. لذا به جرات می‌توان گفت که تحریم‌ها لطمات بسیار جدی و جبران ناپذیری به پیکره تولید و کسب و کار بخش خصوصی واردکرده‌اند.»
وی فعالیت بخش خصوصی را یکی از اصلی ترین بنیان‌های دموکراسی در هر جامعه‌ای دانست و اذعان کرد: «همه کشورهایی که امروز ما را تحریم کرده‌اند ادعا می‌کنند که به دنبال تغییر رفتار کشور ما و سوق دادن آن به سمت دموکراسی هستند. ولی خودشان با اعمال تحریم‌های یکسویه و ظالمانه، نهادهای بخش خصوصی را تضعیف کرده و به یکی از ارکان دموکراسی صدمه زده‌اند. به نحوی که اگر تا چند سال پیش ۲۰ درصد اقتصاد کشور در دست بخش خصوصی بود امروز تنها ۱۰ درصد از آن در دست بخش خصوصی باقی مانده است.»
پارسا در تشریح شرایط دشوار بخش تولید تاکید کرد: «در شرایط کنونی نقل و انتقال پول بسیار دشوار است. واردات و صادرات گران شده‌اند و تولید با هزاران مشکل دیگر که ریشه در تحریم دارند، دست به گریبان است. اما باید بگویم که گروهی از بنگاه‌های ما که در تحریم خاص بودند در مواردی به صورت حقوقی اقدام کردند، توانستند در دادگاه‌های بین‌المللی به نتیجه برسند.»
وی اینگونه ادامه داد: «گوش شنوا در محافل حقوقی بین‌المللی وجود دارد. به علاوه این شکایت‌ها می‌تواند از سوی نهادهای مدنی با بار مالی انجام شود و این مساله را روشن کند که تحریم‌ها باعث وارد شدن چه زیان‌هایی به جامعه ما شده است. در این صورت این اقدامات قطعا به نتیجه خواهند رسید.»
پارسا در پایان استفاده از پتانسیل ایرانی‌های مقیم خارج و فعال کردن کمپین ضد تحریم را یکی از اصلی ترین اهداف این جنبش عنوان کرد و گفت: «در همین راستا از فعالین حوزه رسانه‌ها درخواست می‌کنیم که برای معرفی کمپین ضد تحریم برنامه ریزی کرده تا این کمپین به درستی در دنیا معرفی شود و بتوانیم از طریق آن تا اندازه از فشار تحریم‌ها بر کشور بکاهیم.»
| ||||||||
|
ايران امروز
(نشريه خبری سياسی الکترونیک)
«ايران امروز» از انتشار مقالاتی كه به ديگر سايت‌ها و نشريات نيز ارسال می‌شوند معذور است. استفاده از مطالب «ايران امروز» تنها با ذكر منبع و نام نويسنده يا مترجم مجاز است.
Iran Emrooz©1998-2024
|
