نشست صميمانه برخى از اعضاى كمپين از شهرهاى مختلف ايران:
به رغم همه مشكلات، راهى جز ادامه و گسترش كمپين وجود ندارد


گزارش: مريم مالك، مريم حسين‌خواه
عكس: راحله عسگرى‌زاده
شنبه۳۱ شهريور ۱۳۸۶



فعالان يك ميليون امضا در شهرهاى مختلف ايران، جمعه ۳۱ شهريور ماه در تهران گردهم آمدند و تجارب فعاليت يكساله خود را در نزديك به ۱۵ شهر در سراسر كشور مورد بحث و تبادل نظر قرار دادند. فعالان شهرهاى تبريز، رشت، زنجان، همدان، اصفهان، شيراز، يزد، مشهد، گرگان، سنندج، قم، قزوين،كرمانشاه،بابل و كرج از جمله شهرهايى هستند كه در يكسال فعاليت كمپين به صورت رسمى به آن پيوسته‌اند و با برگزارى كارگاه آموزشى در شهرشان در حال جمع آورى امضا براى اعتراض به قوانين تبعيض آميز هستند.

نشست روز جمعه اعضاى كمپين در شهرهاى رشت، قزوين، همدان، سنندج، كرمانشاه، بابل، كرج و تهران همچون ساير نشست‌هاى كمپين و به خاطر محروميت فعالان اين كمپين از فضاهاى عمومى شهر، در منزل يكى از اعضاى كمپين برگزارشد.

اين نشست ۷ ساعته با پيشنهاد خديجه مقدم، عضو كميته مادران براى برگزارى يك سلسله نشست‌هاى ثابت بين فعالان شهرهاى مختلف آغاز شد. اصلى ترين برنامه اين نشست ارائه گزارش فعاليت و چالش‌هاى كمپين در شهرهاى مختلف بود.


قزوين: می‌خواهيم كارمان تداوم داشته باشد

قزوين كه از خرداد ۸۶ به كمپين پيوسته است، گزارش خود را با توضيح موقعيت فعالان زن در اين شهر آغاز كرد:«در قزوين بعد از پيش آمدن قضيه سنگسار در تاكستان، بر همه فعالان زن قزوينى از جمله فعالان كمپين يك ميليون امضاء خيلى حساسيت ايجاد شد و به همين دليل ما روند فعاليتهايمان را كندتر كرده و ابتداى فعاليتهايمان را به دلايل مسائل امنيتى از خانواده‌ها شروع كرديم.»

آيدا سعادت، از فعالان اين شهر ادامه داد:«قزوين شهرى است كه ۸ سال پيش فعالين در آنجا كارگاه كنفوانسيون را برگزار كرد. حقوقدانان فعالى نيز داريم كه قبل از كمپين هم فعاليتهاى اجتماعى داشتند، تشكلهاى غير دولتى نيز در مورد كمپين خيلى فعال هستند.»

مريم اكبرى، از ديگر فعالان اين شهر نيز در رابطه با چگونگى جمع آورى امضا گفت:«برنامه ما براى امضا جمع كردن اين طور بود كه به مهدكودكها و مراسم ويژه‌ای مثل جشنهايى كه به مناسبت روز جهانى كودك برگزار می‌شود می‌رويم و امضا جمع می‌كنيم.»

به گفته او فعالان كمپين در قزوين علاوه بر تلاش براى جذب داوطلب موفق به برگزارى كارگاه‌هاى حقوقى در اين شهر شده‌اند و تلاش دارند با نقاط مختلف استان قزوين نيز ارتباط بگيرند.«مثلاً در جنوب، با گروهى از هنرمندان و نويسندگان وارد گفتگو شديم تا آنها را جذب كمپين كنيم، می‌خواهيم در قزوين كارمان تداوم داشته باشد، فضاى قزوين با تهران فرق دارد يك فضاى بسته دارد و تقريباً همه مردم همديگر را می‌شناسند، و به همين خاطر مشكلات بيشتر است اما به رغم همه اين مشكلات ما در تلاش هستيم كه براى گسترش كمپين و جذب داوطلبان جديد برنامه ريزى‌هاى منسجم ترى داشته باشيم.»

كرمانشاه:ادامه فعاليت زير تيغ تهديدهاى امنيتى

«حال و هواى كرمانشاه با همه جا فرق دارد و فضاى امنيتى در شهر ما سنگين تر است. تفاوت قومى، نژادى و مذهبى آنقدر زياد است كه كرمانشاه را هندوستان دوم می‌نامند، در كرمانشاه با اين وضعيت امضاء جمع كردن واقعا هنر بزرگى است.»

روژان كرمانشانى از فعالان كمپين در كرمانشاه، با اين شرح حال گزارش خود را آغاز كرد. او با اشاره به اينكه سطح مطالعه در بين مردم كرمانشاه پايين است، گفت: «تمام اين مسائل بر تشكيل انجمن‌ها و NGOها تاثير گذاشته و اكثر NGOها در كرمانشاه با موانع بسيار امنيتى روبه رو شده‌اند و بيشترشان به تعطيلى كشيده شده‌اند. به گونه‌ای كه در حال حاضر تنها يكى دو تا از انجمن‌هاى اين شهر فعال هستند.»

با اين وضعيت كمپين يك ميلون امضا در كرمانشاه از خانواده‌ها آغاز شده و وقتى به كار خيابانى گسترش پيدا كرده،فعالان آن دستگير و بازجويى شده‌اند و از برخى فعالان كمپين نيز تعهد گرفته‌اند كه ديگر با اين كمپين كار نكنند. با همه اينها كمپين در كرمانشاه نيز متوقف نشده و پس از ۹ ماه فعاليت حتى تا شهرهاى مرزى همچون جوانرود نيز گسترش يافته است.

سنندج:استفاده از همه روش‌ها براى پيشبرد كمپين

سنندجى‌ها كه از همان روزهاى اول كمپين با اين حركت همراه بودند، نيز در اين نشست حضور داشتند.

فلوريا محمدپور از فعالان كمپين سنندج، درباره روند كار كمپين در اين شهر گفت:«ما اولين كارگاه آموزشى را در دفتر يكى از فعالين برگزار كرديم، و موفق هم بوديم، در ان كارگاه گروه هدف ما بيشتر دانشجو بودند. بعد از آن هم ، كارگاه بعدى را خودمان برگزاركرديم و حتى توانستيم با برخى از نهادهاى دولتى هم ارتباط برقرار كنيم تا به آنها ثابت كنيم كه خواسته‌هاى حقوقى كمپين، خواسته‌هايى مشروع است و بايد آنان به اين خواسته‌ها احترام بگذارند و از اين جهت هم به پيشبرد كمپين كمك كنيم.»

به گفته او سنندجى‌ها دفترچه‌هاى كمپين را با كمك‌هاى مالى همشهريانشان منتشر می‌كنند و شيوه كارشان اينگونه است كه:« ابتدا دفترچه‌ها را در خانه‌ها می‌اندازيم و بعد از آن بچه‌ها به در خانه‌ها می‌روند و امضا جمع می‌كنند و البته از طريق سايت هم اطلاع رسانى می‌كنيم.»

مشكلات امنيتى در اين شهر هم وجود دارد. اما همچون شهرهاى ديگر فعالان كمپين به كار خود ادامه می‌دهند و حتى از حمايت خانواده‌هايشان هم برخوردارند.

فعالان اين شهر كه علاوه بر حوزه زنان در زمينه‌هايى همچون محيط زيست و كار آفرينى براى زنان نيز فعال هستند و مانند اكثر شركت كنندگان در اين نشست معتقد بودند كه كار فرهنگى و آموزشى كه در كمپين انجام می‌شود بسيار مهم است.

بابل: همراهى تازه نفس براى كمپين

فعالان شهر بابل ۸ ماهى است كه در جريان فعاليت كمپين يك ميليون امضا قرار دارند و به صورت فردى و غير رسمى نيز امضا جمع می‌كنند، اما اولين برنامه رسمى آنها نشستى بود كه در استانه سالگرد كمپين با فعالان اين شهر برگزار شد.

پروانه حسينى از فعالان بابل می‌گويد:« تاكنون بيشتر فعاليت‌ها در بابل فرهنگى و ورزشى بوده است و فعالان اجتماعى اين شهر اهتمام زيادى به فرهنگ سازى دارند.» او با اشاره به گروه‌هاى كوهنوردى، دوچرخه سوارى و ورزش‌هاى همگانى ۲۰۰ نفره‌ای كه در اين شهرفعال اند، ادامه داد:« در همه اين گروه‌ها زنان نيز در كنار مردان ورزش می‌كنند و اين بستر مناسبى براى مشاركت و حضور زنان در جامعه است.»

حسينى از استقبال برخى از فعالان اجتماعى بابل از كمپين خبر داد و گفت:«پس از برنامه‌ای كه درباره كمپين داشتيم با چند نفر از اين فعالان گفتگو كرديم و آنان آمادگى خود را براى برگزارى كارگاه آموزشى و فعاليت جدى براى جمع آورى امضا اعلام كرده‌اند.»

به گفته وى از چندى قبل يك گروه دانشجويى نيز در زمينه كمپين در شهر بابل فعاليت می‌كند.

همدان: معلمان بازنشسته محور اصلى فعاليت‌هاى كمپين

در همدان اما، كمپين را معلمان بازنشسته فعال كرده‌اند. مهوش مهاجر كه به نمايندگى از اعضاى كمپين همدان در اين نشست شركت كرده بود، آگاه كردن مردم را دستاورد عمده فعاليت چند ماهه شان در اين شهر عنوان كرد. او كه از برخى محافظه كارى‌ها براى امضاى بياينه كمپين گلايه داشت، گفت: «ما تلاشمان را بر آگاه كردن مردم متمركز كرده ايم و تا جايى كه بتوانيم دفترچه‌هاى كمپين را كه خودمان منتشر می‌كنيم، به دست مردم می‌رسانيم. اما بعد از ۸ مارس و دستگيرى ۳۳ نفر در اسفندماه سال گذشته، فضاى همدان براى جمع كردن امضاء سخت تر شده است.» » به گفته او هزينه چاپ اين دفترچه‌ها از كمك‌هاى مالى مردم همدان تامين می‌شود و حتى آنهايى هم كه به خاطر محافظه كارى كمپين را امضا نمى كنند با كمك‌هاى مالى شان از اين حركت حمايت می‌كنند. او مهمانى‌هاى ماهانه دبيران بازنشسته، جلسات آموزشى كه در حاشيه شهر برگزار می‌شود و محافل خانوادگى را از جمله مكان‌هاى جمع اورى امضا در همدان عنوان كرد.

زهرا احمدى كه از اعضاى كمپين براى تشويق هرچه بيشتر مردم به جمع آورى امضا راهكار می‌خواست، ادامه داد:«در شهر ما برخى افراد كه كمپين را امضا نمى كنند می‌گويند اگر هدف شما آگاهى است ما به اين نابرابرى‌ها آگاهيم و خواهان برطرف كردنش هم هستيم. اما به خاطر اينكه هزينه ندهيم است كه امضا نمى كنيم.»

ناهيد كشاورز يكى از اعضاى كمپين تهران گفت: «بايد به مردم بگوييم كه به هر حال براى هر تغيير و تحولى بايد يك هزينه حداقلى را پرداخت و اگر ما به اين نابرابرى‌ها آگاهيم و معترض بايد اين آگاهى را با امضاى مان اعلام كنيم. چرا كه اعتراض‌هاى درگوشى و داخل تاكسى و صف نان هميشه و همه جا هست، اما چون علنى ابراز نمى شود و همراه با كنش اجتماعى نيست منجر به تغيير نيز نمى شود.»

وى ادامه داد: «شايد امضا جمع كردن و حتى امضا كردن اين بيانيه هزينه هم داشته باشد، اما زندگى عادى و روزمره ما هم بدون هزينه نيست و حتى در بسيارى مواقع خطرناك است. رانندگى يكى از پرمخاطره آميزترين اقدامى است كه ساليانه صدها هزار كشته می‌دهد اما ما به بچه‌هاى مان نمى گوييم رانندگى نكنيد بلكه سعى می‌كنيم با آموزش صحيح خطرات را كم كنيم.»

بيرون بردن جمع آورى امضاها از محدوده دوست و فاميل و همكار نيز رهكار ديگر يبود كه از سوى يكى از شركت كنندگان ارائه شد:«برخى افراد به خاطر همين آشنا بودن است كه می‌ترسند و اگر به سراغ بقيه همشهريانتان هم كه شما را نمى شناسند برويد كمتر با اين مشكل مواجه خواهيد بود.

مهوش مهاجر كه در يك انجمن زنانه نيز فعاليت می‌كند، اظهار اميدوارى كرد اينگونه گفتگوها با مردم منجر به ايجاد انگيزه براى امضاى بيشتر بيانيه كمپين شود. او از فعال كردن دختران جوان، برگزارى جلسات ماهيانه انجمن شان، برگزارى كارگاه‌هاى كمپين در همدان به عنوان برنامه‌هاى آتى كميپن يك ميليون امضا در همدان ياد كرد.

رشت: تجربه‌اى موفق در جمع‌آورى امضا

زهره اسد پور و سحر روان كه از رشت آمده بودند، تجربه فعاليت كمپين در اين شهر را موفقيت آميز ارزيابى كردند. به گفته انها پس از اولين كارگاه آموزشى كمپين كه تسهيلگران تهرانى برگزار كنند، خود رشتى‌ها نيز موفق به برگزارى دو كارگاه ديگر شده‌اند.

سحر روان با اشاره به اينكه مشكلات امنيتى در رشت هم وجود دارد، ادامه داد:«در هنگام برگزارى اولين كارگاه رشت از اداره اطلاعات با ما تماس گرفتند و با احضار زهره اسد پور اخطار دادند كه اين كارگاه را برگزار نكنيم، ولى ما كارگاه كمپين را در محل ديگرى برگزار كرديم. براى برنامه سالگرد كمپين در رشت هم دوباره از وزارت اطلاعات تماس گرفتند.»

روش ديگر رشتى‌ها در اين زمينه شفافيت بوده است:«ما از همان روز اول كه از اطلاعات به ما اخطار دادند اين مسئله را با همه شركت كنندگان در كارگاه مطرح كرديم و بعدها نيز هركس خواستار پيوستن به كمپين بود او را در جريان همه مسائل قرار داديم. هيچ وقت هم كار مخفى نداشتيم و براى اينكه شائبه زير زمينى بودن كار پيش نيايد با اسم خودمان در نشريه دانشجويى مان درباره كمپين نوشتيم. و البته آنقدر هم هياهو نكرديم كه جلوى كارمان گرفته شود.» رشتى‌ها از همه فضاهاى شهر براى جمع آورى امضا استفاده می‌كنند و از پارك‌ها و مغازه‌ها و مهمانى‌ها گرفته تا دانشگاه و كنار دريا هيچ جايى را فراموش نمى كنند. زهره اسد پور كه رشتى‌ها را مردمانى با فرهنگ بالا می‌داند، می‌گويد:« كم پيش می‌آيد ما درباره كمپين با كسى صحبت كنيم و او بيانيه را امضا نكند. البته بر خلاف تصور ما بسيارى از مردم با وجود اعتقاد به برابرى، از اين نواقص قانونى اطلاعى نداشتند و وقتى می‌شنيدند كه قانون اينگونه حقوق زنان را ناديده گرفته، اظهار تعجب می‌كردند.»

كارگاه‌هايى كه در رشت برگزار می‌شود، تفاوت‌هايى با ساير كارگاه‌ها دارد. اول اينكه شرط شركت در كارگاه جمع آورى حداقل ۱۰ امضا براى كمپين است و دوم اينكه علاوه بر مباحث حقوقى، مهارت‌هاى ارتباطى و معرفى كمپين، بخشى نيز به طرح انتقادات وارده بر كمپين و سوالاتى كه براى شركت كنندگان در كارگاه ايجاد شده اختصاص داده شده است. وى همچنين تدوين دفترچه‌هايى عمقى تر و پربارتر را از جمله نيازهاى كمپين در رشت عنوان كرد.

كرج: تشكيل محافل مطالعاتى يكى از راه‌هاى عمق بخشيدن به مطالبات كمپين

كرجى‌ها كه از ابتداى كمپين در كميته‌هاى مختلف كمپين تهران فعاليت می‌كردند چند وقتى است كه تصميم گرفته اند، به صورت مستقل در شهر خودشان كمپين را پيش ببرند. به گفته نمايندگان اين شهر تاكنون دو كارگاه آموزشى و يك كارگاه نوشتن در كرج برگزار شده است و قرار است جلسات ماهانه و محافل مطالعاتى نيز در اين شهر تشكيل شود. علاوه بر اين چندين نشست ۳۰ الى ۵۰ نفره نيز در اين شهر برگزار شده است و با توجه به تركيب جمعيتى آن فضاى مساعدى براى جمع آورى امضا دارد.

تهرانى‌ها هم گزارش فعاليت‌هاى خود را دادند

در ادامه نمايندگان كميته‌هاى مختلف كمپين تهران نيز گزارشى از فعاليت كميته‌هاى مختلف كمپين در تهران ارائه دادند. پس از آن اعضاى كمپين يك ميليون امضا در شهرهاى مختلف به تبادل تجارب خود پيرامون سه مسئله: چگونگى جذب داوطلب، واكنش‌ها در برابر تهديدات امنيتى و ارتباط مستمر شهرهاى مختلف با يكديگر پرداختند.

خديجه مقدم پس از صحبت در مورد برخى از برخوردهاى صورت گرفته به اعضاى كمپين از جمله مسئله خرم آباد می‌گويد: «به رغم همه اين مشكلات امضاء اين بيانيه و آگاهى رسانى به مردم در زمينه حقوق زنان در كمپين يك وظيفه اخلاقى، شرعى، انسانى و حقوق بشرى ماست. از هر زاويه كه به مطالبات حداقلى كمپين نگاه كنيم می‌بينيم كه ما داريم به وظيفه شهرونديمان عمل می‌كنيم و اين برخوردها واقعا بى انصافى نسبت به شهروندانى است كه مسئولانه در جامعه خود زندگى می‌كنند».

نوشين احمدى خراسانى، با تاكيد بر اينكه ما بايد بتوانيم براى اين حركت تمام امكانات و اعتبار و ظرفيت‌هايمان را بسيج كنيم، گفت:«شايد نتوانيم همه قوانين مورد درخواست كمپين را تغيير دهيم، ولى كمپين يك ميليون امضاء به جايگاه و موقعيتى دست پيدا كرده كه پيروزى و موفقيت آن در واقع پيروزى و موفقيت يك شيوه و روش كاملا مسالمت آميز و كنشگرانه برای كل جامعه مدنى خواهد بود. اگر كمپين بتواند به هدف‌اش برسد نه تنها به زنان كه كمك بزرگى به كل جامعه مدنى در ايران خواهد كرد و اعتماد به نفس و روش بديلى را در حافظه كل جامعه به وجود خواهد آورد. بنابراين وظيفه همه ماست كه به اين كمپين از هر راهى می‌توانيم كمك كنيم. زنان خواسته‌ها و اولويت‌هاى متفاوتى دارند و اصلا بحث بر سر اين نيست كه خواسته‌هاى كمپين اولويت دارترين خواسته است بلكه بحث آن است كه به دلايل مختلف به جايگاهى در كل جنبش‌هاى اجتماعى در ايران رسيده است كه موفقيت‌اش مختص به جنبش زنان و حقوق زنان نخواهد ماند. اين كمپين فرصت گرانبهايى است كه كل جامعه مدنى با آن روبروست و اگر جامعه اين فرصت را از دست بدهد يك شانس بزرگ را براى تثبيت يك شيوه و روش آگاه گرايانه از خود گرفته است.»

كاوه كرمانشاهى در ادامه صحبتهاى نوشين احمدى خراسانى گفت: «در شهر ما مشكلاتى وجود دارد كه نمى توان از آنها گذشت، مشكلاتى در زمينه حقوق ملى، كودكان، كارگران، و الان كه كمپين راه افتاده وضعيتى است كه فعاليت بيشتر ما را می‌طلبد، خيلى از دوستانم مرا به خاطر فعاليت در كمپين ترك كردند و می‌گويند من از آرمانهاى خودم دور شدم من براى آنها سه دليل می‌آورم اول اينكه كمپين وقتى موفق شود دستاوردهايش به ما هم می‌رسد، دوم اينكه دوستانى كه در زمينه حقوق ملى فعاليت می‌كنند كمپين راه حضور زنان را در فعاليتهاى ديگر مثل جنبش ملى باز می‌كند و سوم اينكه كمپين الگويى می‌شود براى جنبش‌هاى حقوقى ديگر، اينها دستاورد كمپين براى جنبشهاى ديگر هم هست.»

سوسن طماسبى نيز بر حساسيت زدايى از كمپين تاكيد كرد و گفت:«حركت ما اشتباه نيست و هيچ نوع براندازى يا مقابله با دولت در آن وجود ندارد. ما به هيچ وجه آنطور كه نيروهاى امنيتى سعى می‌كنند نشان بدهد اقدام عليه امنيت نمى كنيم. بسيارى از كسانى كه مورد اعتماد مسئولان نظام هستند و خودشان مسئوليتى در دولت دارند همين خواسته‌هاى كمپين را مطرح كرده‌اند پس چه دليلى براى امنيتى كردن فعاليت در كمپين دارند؟ به هرحال اين مشكلات وجود دارد و ما بايد سعى كنيم با گفتگو با همه اقشار از مسئولان گرفته تا مردم به آنها اعلام كنيم كه خواسته‌هاى ما خواسته‌هاى بسيار مشروع است و ما فقط خواهان تغيير اين قوانينى هستيم كه خودشان هم می‌دانند مشكلات زيادى در جامعه ايجاد كرده است.»

اين نشست با تاكيد بر ضرورت گردهمايى مستمر فعالان شهرهاى مختلف و تمهيد راهكارهاى مختلف براى چالش‌هاى مشتركى كه فعالان كمپين در نقاط مختلف كشور با آن درگير هستند، به پايان رسيد.