ايران امروز

قربانی نقش شخصیت

برگردان از متن روسی – یوسف حمزه لو
هفته نامه آلمانی مرکور – الفی زیگل، مصاحبه با ولادمیر ریژکوف

ژیرکوف نماینده مستقل دوما (مجلس نماینده گان ) در مصاحبه خود مشکلات سیاستمدارانی که با اقدامات کرملین مخالفند را افشا می کند. او 40 سال دارد و از سال 1993 نماینده مجلس است . او یکی از موسسان و رهبران حزب جمهوری خواه روسیه است که در 23 مارس 2007 بنا به حکم دادگاه عالی روسیه به بهانه این که تعداد اعضای آن به 50 هزار نمی رسد منحل شد. ژیرکوف به این حکم اعتراض کرده است و ضمن به جنبش «روسیه دیگر» به سرکردگی گاری گاسپارف پیوسته است

س- آیا اپوزیسون قصد دارد نامزد واحدی در انتخابات ریاست جمهوری معرفی کند؟

ج- این امر به دو علت بعید است . نخست این که اپوزیسون خیلی نا همگون است. مثلا کمونیست ها که استالین را ستایش می کنند در صفوف آن شرکت دارند. من چون استالین را دیکتاتور ستمکار می دادنم، نمی توانم با آنها همکاری کنم. دوم این که اپوزیسون به گروه های گوناگون تجزیه شده اند. برخی از آنان روابط معینی را با کرملین خفظ کرده اند و برخی دیگر در مقابل کرملین ایستاده اند. کرملین می کوشد که از توافق اپوزیسون به معرفی نامزدی واحد جلوگیری کند.

س- شما شانس دیمیتری مدودوف و سرگی ایوانوف را برای جانشینی پوتین چگونه ارزیابی می کنید؟

ج- تمام این بازی ها در اطراف جانشین پوتین نشان می دهد که روسیه از مسیر دمکراسی برگشته است و حکومت با شیوه امنیتی اهداف خود را پیش می برد. اگر کرملین به شیوه کنونی کمیسیون انتخابات ، دادگاه ها ، تلویزیون ها و همچنین سلسله مراتب بوروکراسی حاکمه را کنترل کند، پس نامزد جانشین پوتین کسی خواهد که پوتین اشاره کند . در چنین سیستم خود کامه ای نامزد ریاست جمهوری نمی تواند فرد دیگری به ویژه از رهبران مشهور اپوزیسون باشد. زیرا به سادگی چنین کسانی را ثبت نام نخواهند کرد. هیچ کارخانه دار و یا بانکداری نیز نامزد نخواهد شد زیرا ممکن است به زندان بیفتد.

س- آیا شما تصور می کنید که پوتین در مقام ریاست جمهوری باقی بماند؟

ج- این به خوبی قابل تصوراست . ولی بیشتر گمان می برم که او قانون اساسی را که پست ریاست جمهوری را فقط برای دو دوره متوالی پیش بینی می کند، نقص نکند. او کنار می رود ولی رشته امور را بدست خود نگه خواهد داشت.

س- پس چرا آنطور که نظر خواهی ها نشان می دهد ،هشتاد درصد شهروندان روس از رئیس جمهوری پشتیبانی می کنند؟

ج- استالین را هم در زمان خود صد درصد شهروندان شوروی،غیر از کسانی که در زندان ها و اردوگاه های اجباری بودند پشتیبانی می کردند. فیدل کاسترو و کم ایرسن هم خیلی« محبوب» بودند. نظرخواهی ها در کشورهای که 90% اطلاعات کنترل می شود ،اعتباری ندارد و تنها هنگامی ملاک محبوبیت واقعی سیاستمداران خواهد بود که آزادی عقیده وجود داشته باشد. شهروندان کشور های استبدادی قربانی نقش مسلط شخصیت و تبلیغات گسترده در باره آن می شوند

س- چگونه شما آینده سیاسی خود را در کشوری که کمتر فعالیت سیاسی وجود دارد ارزیابی می کنید؟

ج- در روسیه امروزی شرایطی بوجود آورده اند که حتی فعالان معروف سیاسی نیز امکان هیچگونه سیاست ورزی جز از طریق کرملین ندارند . من برای خودم جز دو امکان نمی بینم. یا در انتخابات دسامبر از طریق یکی از احزاب مکراتیک ثبت شده شرکت کنم یا از سیاست کناره گیری کنم.

س- شما نظرات خود را خیلی باز و انتفادی بیان می کنید. از آن چه ممکن است بر سر شما بیاورند واهمه ای ندارید؟

ج- در روسیه امروزی هر روزنامه نگاری و هر سیاستمداری که فعالانه در زندگی اجتماعی شرکت می کند به درجات گوناگون خود را به خطر می اندازد . همان گونه که تجربه کشور ما نشان می دهد هر اتفاقی ممکن است بیفتد. ولی با وجود همه این ها هر یک از ما باید وظیفه خودرا انجام دهیم . من آدم سیاسی هستم که انتخاب کننده گان مرا برگزیده اند و از من انتظار دارند که مصالح آن ها را تامین و حفظ کنم . این وظیفه من است.