دو قرن پیش ایرانیان ستم دیده از استبداد و استثمار، همگام با نخبگان نو اندیش و برخی روحانیون میهن دوست به پاخاستند و با خودکامگی شاهان قاجار مبارزه کردند تا حکومتی بر پایه عدالت، اراده و رای مردم وجامعه‌ای آزاد و پیشرو بر قرار سازند.
کارزار ایرانیان، صد و هشت سال پیش به ثمر نشست. مظفرالدین شاه قاجار فرمان مشروطیت را امضا کرد و به دنبال تصویب قانون اساسی مشروطه، اولین «مجلس شورای ملی ایران» تشکیل شد. در آن مقطع تاریخی، چنین گونه حکومت برخاسته از رای ملت، در مشرق زمین کمیاب و استثناء بود و بسیاری براین باورند که الهام بخش دیگر جنبش های پیشروی منطقه گردید.
اما در طول این یک قرن، «مشروطه‌ی ایران» به سوی تکامل - چنان که در نظر داشت - پیش نرفت. فراز و نشیب حاصل از جدال مشروطه‌خواهان و مشروعه‌خواهان و دخالت شاهان مستبد در امر حکومت و زیر پای گذاردن قانون اساسی مشروطه، پیکر بیمار مشروطه‌ی ایران را به انقلاب بهمن پنجاه و هفت سپرد.
چگونه شد که چنین جنبش مترقی نه تنها بسوی تکامل پیش نرفت بلکه، حکومتی دینی و به عبارت دیگر همان مشروعه‌خواهی برآن چیره شد؟
سخنرانان:
• محمد امینی/ مورخ و نویسنده: باز بینی و بازشناسی انقلاب مشروطه (بررسی زمینه‌های تاریخی در بازگشت از سکولاریسم و مدرنیته به دولت دینی)
• بهزاد کشاورزی/ مورخ و نویسنده: تنوع عقیدتی روحانیون شیعه در انقلاب مشروطیت
این نشست را “انجمن گفتگو و دموکراسی - پاریس” در تاریخ شنبه ۵ ژوئیه ۲۰۱۴ در پاریس برگزار کرد. آقای حسن مکارمی اداره نشست را بر عهده داشتند.