۱- که حقوقِ بین‌الملل بر سیاستِ بین‌الملل اولویت دارد؛
۲- که سیاستِ بین‌الملل بر اقتصادِ بین‌الملل اولویت دارد؛
۳- که سیاستِ خارجی یعنی روابط عمومی خارجی یک دولت؛
۴- که بدون اجماع داخلی میتوان در سیاست خارجی موفقیتِ پایدار کسب کرد؛
۵- که سیاست خارجی عمدتاً یعنی فضا سازی مجازی؛
۶- که کشورهای اروپایی با توجه به عدالت‌خواهی و حق‌طلبی، باید موضع بگیرند؛
۷- که آمریکا و اسراییل دو روی یک سکه نیستند؛
۸- که آمریکا یعنی رئیس جمهور آمریکا؛
۹- که جان بولتون باعث شد ترامپ از برجام خارج شود؛
۱۰- که صرفاً مثلثِ ترامپ، پمپئو و مشاور امنیت ملی، سیاست خارجی آمریکا را شکل میدهند؛
۱۱- که اِیپَک (AIPAC) صرفاً یک گروه لابی است؛
۱۲- که مجموعۀ دستگاه نظامی- امنیتی آمریکا، حامی سیاست خارجی ترامپ نیست؛
۱۳- که قوۀ مقننه آمریکا، حامی سیاست خارجی ترامپ نیست؛
۱۴- که مهم ترین منطقه در سیاست خارجی آمریکا، خاورمیانه است؛
۱۵- که دولت ترامپ برای دستیابی به یک قرارداد جدیدِ برجام، مستأصل است؛
۱۶- که عموم رسانه های آمریکا، مخالف سیاستهای خاورمیانه‌ای دولت آمریکا هستند؛
۱۷- که سیاست خاورمیانه‌ای آمریکا در کاخِ سفید شکل میگیرد؛
۱۸- که منافع اسراییل یعنی مواضع بنیامین نتانیاهو؛
۱۹- که تفاهم و همکاری کشورهای عربی با اسراییل پایدار نیست؛
۲۰- که اعراب خلیج فارس از خود منافع و مصالحی ندارند؛
۲۱- که ماهیتِ اصلی روابطِ آمریکا با کشورهای عربی خلیج فارس، صرفاً امنیتی است؛
۲۲- که دورۀ غرب در جهت دادنِ به سیاست بین‌الملل پایان یافته است؛
۲۳- که ۹۰۰ صفحه تحریم را نباید خیلی جدی گرفت؛
۲۴- که جو بایدن ادامۀ باراک اوباما است؛
۲۵- که دولتِ احتمالی جو بایدن با مسایل خاورمیانه خیلی کاری نخواهد داشت؛
۲۶- که نفوذ امنیتی در کشورهای دیگر بر نفوذ اقتصادی اولویت دارد؛
۲۷- که در مذاکرات، اهرم امنیتی کارسازتر از اهرم اقتصادی است؛
۲۸- که یک کشور جهان سومی میتواند بین منافع اروپا و آمریکا شکاف بیاندازد؛
۲۹- که بدون مزیتِ نسبی اقتصادی، میتوان در سیاست خارجی امتیازاتِ گسترده گرفت؛
۳۰- که خیلی ها تفاوتِ بین سیاست خارجی و پروپاگاندا را متوجه نمی شوند.