انقلابی دیروز همان برانداز امروز است . اما چرا چنین می گویم.
به روش انقلابی دیروز ،امروز برانداز گفته می شود. براندازی یعنی اسقاط نظام مستقر، برپائی نظام جدید با استقاده از روش های مبارزه که امکان به کار گرفتنش ضروری می شود.
بسیاری هستند که انقلابیون دیروز را برای روش انقلابی نقد و نفی می کنند. سوال این است امروز همین افراد چه موضع ای دارند.
براندازان می گویند حکومت ایران بدترین نظام است، باید برود.انقلابیون هم می گفتند هر کس باشد بهتر از شاه است.
در روش مبارزه است که نوع میدان مبارزه شکل می گیرد و تعیین می شود. مشروعیت دفاع از خود هم در مبارزه یک اصل است.در روش براندازی هم روش دفاع را میدان نبرد تعیین می کند.
براندازان می گویند کل نظام باید برود اصلاح طلب و اصول گرا و خامنه ای و موسوی و کروبی هم ندارد.
خوب این نگاه همان انقلابی گری است که امروزه می گویند براندازی .
پس همین منتقدین دیروزی ها خودشان انقلابی هستند به نام برانداز.
پس به چه روشی انتقاد دارند؟نام متفاوت انقلابی یا براندازی که روش را تغییر نمی دهد.
فراموش نکنیم این مشی مبازراتی است تعیین کننده رفتار ها هم می شود.
حال کمی به مصداق می آییم.
توجه داشته باشیم حکومت ایران با نظام شاه فرق دارد این حکومت با طعم باروت است اگر در بازی و زمین ان بخواهی وارد شویی باید این نکته را توجه داشته باشی که حکومت برامده از انقلاب در سرکوب بی محاباتر است.
این حکومت فرهنگ تهاجم دارد و امکان مقاومت خونین هم دارد.
در این میان مشی های مبارزاتی مهم می شود.
حال روش مبارزه براندازی و اصلاح طلبی و نقش روش اصلاح طلبی را در میان روش براندازانه با دو تجربه بیان می کنم.
1- زمانی که میانه روها حذف شده باشند 2- زمانی که میانه رو ها در حکومت نقش داشته باشند.
در اول انقلاب همه گروه ها خواستار اعدام انقلابی هستند. دولت بازرگان ترمز این نوع اعمال بود . در ان زمان تعداد اعدام ها به میزانی است که امروز نام افراد را می توانی به یاد اوری و به اسم تکرار کنی.چرا که اعدامی ها به هزاران نمی زنند. اگر چه جان یک انسان عزیز است.
اما سال ۱۳۶۷ در مدت چند روز با توجه به این که مشکل ایجاد شده برای نظام ابعاد انقلاب ۵۷ را نداشت. اما میان ۳۸۸۰ نفر تا ۴۲۰۰ نفر اعدام می شوند. دیگر شناختن و عنوان کردن نام تک تک اعدامی ها امکان پذیر نیست جان انسان بی ارزش تر شده است.دقت کنید زمانی می گویید اعدام نصیری یا رحیمی زمانی می گوید اعدام های ۶۷.
ببینید در این دو مورد ابعاد سرکوب چقدر متفاوت است.
چرا که دیگر میانه روها حذف شده اند.
بازرگان با تمام فراز و نشیب های خود به ما می گوید حتی در دوره انقلاب باید اصلاح طلب روشی بود. اصلاحات یک روش است. اصلاح طلبی با اصلاح طلبان فرق دارد.
اصلاح طلبی روشی دادن هزینه سنگین است بنا به مسولیتی است که برای نجات کشورت قائل هستی.
روش مبارزاتی را با تغییر نام نمی توان عوض کرد. انقلابی و برانداز با تعریف متعارف همانند هستند در روش .
هر جوانی که روش انقلاب را نفی می کند خودش را محک بزند که چقدر برانداز روشی است.پس دقت کند که به انقلابیون چه ایرادی دارد. ارزش های فکری تغییر می کنند.در نتیجه روش مهم می شود.
***
پ-ن . منتقدین دقت کنند بحث من روشی است یعنی روش مبارزه است. منتها با چه روشی. درست یا نادرست بودن افراد یا خوب و بد بودن آنان در این پست موضوع قضاوت نبوده است.