منبع: سی‌ان‌ان
یک زن در ساعت سه صبح خانه خود را در کاراکاس ترک کرد تا به فروشگاهی برای خرید پوشک با نرخ یارانه‌ای برود، تا زمانی که فروشگاه باز می‌شود بتواند خرید کند. او شش ساعت با بچه 4ماهه خود در صف ایستاده بود. زیرا اگر کودکی بخواهد پوشاک یارانه‌ای دریافت کند باید گواهی تولد همراه پدر یا مادر باشد. اما زمانی که اعضای گارد ملی در خیابان‌های کاراکاس شروع به تیراندازی با گاز اشک آور کردند مادر برای حفاظت از جان فرزند خود از محدوده فرار کرد.
اما زمانی که او پس از پایان درگیری‌ها و پرتاب گاز اشک آور به فروشگاه برگشت خیلی دیر شده بود. این فروشگاه‌ها تنها به هر فرد دو بسته پوشک ارایه می‌دهند و این تعداد نیز به پایان رسیده بود. او گریان زمانی که در حال بازگشت بود، می‌گفت که نمی‌توان این پوشک را در بازار سیاه خریداری کرد چرا که آنجا با ۳۰۰ برابر قیمت معمول به فروش می‌رسد. او به خبرنگار سی‌ان‌ان گفت: تا به حال در صف برای خرید همه‌چیز ایستاده است اما نمی‌تواند موفق به دریافت غذای کافی برای تغذیه خانواده‌اش شود. او می‌گوید که اگر شما صبحانه داشته باشید احتمالا ناهار ندارید یا اگر ناهار داشته باشید شام ندارید.
محققان ما در طول چند ماه گذشته به بررسی شرایط ونزوئلا پرداخته‌اند اما این وضعیت فقط بدتر می‌شود. اقتصاد سقوط کرده است. صف‌های طولانی در بازارهای موادغذایی برای فروش کالاهای یارانه‌ای وجود دارد. اکثر داروها توسط سازمان بهداشت جهانی ضروری در نظر گرفته شده و بسیاری از بیمارستان‌ها و داروخانه‌ها نیز از بین رفته است. پزشکان در بیمارستان‌ها می‌گویند که فاقد هرگونه لوازم پزشکی پایه هستند و مسوولان بیمارستان بستگان بیمار را برای تهیه لوازم مورد نیاز به خارج از بیمارستان می‌فرستند که اغلب آنها دست خالی باز می‌گردند. بیماران مبتلا به بیماری‌های مختلف در تلاش برای دریافت درمان پزشکی هستند. خارج از منطقه سرمایه دارها به ویژه در میان فقرا استطاعت خرید دارو از بازار سیاه وجود ندارد و وضعیت روز به روز بدتر می‌شود.
دولت نیکولاس مادورو بحران بهداشت و مواد غذایی در ونزوئلا را رد کرده و می‌گوید: چنین چیزی وجود ندارد. دولت در واقع به جای به رسمیت شناختن مسوولیت خود و رفتن به سمت راه‌حل این موضوع را ترفندی سیاسی می‌داند و مخالفان را متهم می‌کند که این جنگ اقتصادی در راستای تضعیف دولت صورت گرفته است. همچنین مقامات ونزوئلایی از دریافت هرگونه کمک‌های بشردوستانه برای اینکه بتوانند بحران را کاهش دهند، خودداری می‌کنند.
از سوی دیگر دولت برای ساکت کردن منتقدان، دستگیری و سرکوب گسترده‌ای را انجام داده است. از سال ۲۰۱۴ نیروهای امنیتی پاسخ‌های خشونت‌آمیزی با ضرب و شتم و دستگیری به تظاهرات مسالمت‌آمیز مخالفان می‌دادند که حتی خبرهایی حاکی از شکنجه‌ها در زندان‌ها به گوش می‌رسد. انجمن کیفری ونزوئلا که یک گروه غیر دولتی محسوب می‌شود و کمک‌های حقوقی به بازداشت‌شدگان فراهم می‌کند اعلام کرده است که بیش از ۹۰ زندانی سیاسی در زندان‌های ونزوئلا به‌سر می‌برند.
هنگامی که محققان ما در ماه ژوئن از زندان‌های ونزوئلا بازدید کردند ۲۱ نفر در ماه مه بازداشت شده بودند که متهم به برنامه‌ریزی و دامن زدن به اقدامات خشونت آمیز ضد دولتی بودند. بیشتر افراد بازداشت شده می‌گویند: آنها در بازداشت مورد آزار قرار گرفته بودند. در چند دادگاه نیز آنها شهادت دادند که مورد شکنجه از جمله ضرب و شتم وحشیانه، شوک الکتریکی و تهدید به تجاوز جنسی و قتل قرار گرفتند. در سفر قبلی که به ونزوئلا داشتیم، متوجه شدیم پلیس حملات نظامی به مهاجران در طول سال‌های گذشته به اتهامات گسترده در خصوص بد رفتاری از جمله قتل و بازداشت‌های خودسرانه، بدرفتاری با زندانیان، اخراج اجباری و تخریب خانه‌های رهبران مخالفان و حتی تبعید خود سر انجام داده است.
مخالفان سیاسی در دسامبر ۲۰۱۵ در انتخابات مجلس ونزوئلا به پیروزی دست پیدا کردند. با این حال در یک سال گذشته دیوان عالی کشور تمام قوانین مورد تصویب مجلس را خلاف قانون اساسی اعلام می‌کند.
از همین رو مخالفان فراخوان یک رفراندوم برای مبارزه با ریاست‌جمهوری مادورو را آغاز کردند. اما با توجه به اینکه حامیان دولت در ارکان انتخاباتی ونزوئلا حضور دارند بارها و بارها این همه پرسی به تعویق افتاد، زیرا اگر این رفراندوم در سال جاری رخ دهد مادورو به‌طور کامل قدرت را از دست می‌دهد و انتخابات جدید برگزار می‌شود. اما اگر رفراندوم به پس از دهم ژانویه ۲۰۱۷ موکول شود و به اندازه کافی رای بیاورد معاون رییس‌جمهور می‌تواند تا سال ۲۰۱۹ بر مسند قدرت باقی بماند و همین موضوع تبدیل به انگیزه‌ای برای دولت شده تا رفراندوم را به تاخیر بیندازد.
کارگران دولتی قصد دارند در اقدامی تلافی جویانه علیه امضا‌کنندگان نامه رفراندوم یک دادخواست تنظیم کنند. سازمان‌های دولتی گزارش داده‌اند که صدها نفر این کار را آغاز کرده‌اند. تماس‌هایی برای گفت‌وگو میان مخالفان و دولت برقرار شده است اما مخالفان معتقدند که تا زمانی که دولت همچنان مخالفان را مورد هدف قرار می‌دهد و آنها را سرکوب می‌کنند تماس‌ها برای گفت‌وگو بیهوده است.
با این وجود دولت مادورو کماکان به دستگیری رهبران منطقه‌ای مخالفان ادامه می‌دهد و در بیانیه‌ای اعلام می‌کند که به دلایل سیاسی دستگیر شده‌اند. این رهبران شامل افرادی همچون لئوپولدو لوپز است که در زندان از ماه فوریه سال ۲۰۱۴ به سر می‌‌برد و دیگر مخالفان کمتر شناخته شده‌اند. با این حال دولت مادورو باید اجازه دهد تا روند فراخوان برای رفراندوم ادامه پیدا کند و اقدامات جدی را برای رسیدگی به بحران انسانی در ونزوئلا انجام دهد اما اگرچه نشان می‌دهد که قصد دارد با رهبران خارجی مذاکره کند و وعده برای مذاکره می‌دهد اما در داخل به سرکوب می‌پردازد و این روند بدون فشار بین‌المللی تغییر نخواهد کرد.