ايران امروز

دگرباشان جنسی ایران، پناهجویانی سرگردان

صدای آمریکا

۲۰ ژوئن روز جهانی پناهندگان است. با وجودی که کانادا، یکی از مامن های پناهجویان و افراد محروم از حقوق بشر و آزادی های فردی و اجتماعی محسوب می شود، اما وجهه بین المللی این کشور پس از وضع مقررات و قوانین سخت گیرانه اخیر دولت محافظه کار چهره دیگری به خود گرفته است.

ورود چندین قایق حامل مهاجران غیرقانونی از کشورهای مختلف به ویژه سری لانکا و ورود غیرقانونی فعالان تامیل و یا گروه های تروریستی و خلافکار به قلمرو این کشور، موجب شد مقامات مسئول وزارت مهاجرت و شهروندی کانادا موضع سرسختانه ای در مورد قوانین پناهندگی اتخاذ کنند و در نهایت قوانین سخت گیرانه ای تصویب کردند که در برخی موارد با بسیاری از پناهجویان، همچون افراد مجرم برخورد می شود.

ایرانیان از جمله کسانی هستند که در اغلب گروه های پناهجویانی که چه به صورت فردی و چه جمعی، از مسیر هوا، دریا و یا زمین وارد کانادا می شوند، به چشم می خورند و طبعا آنان نیز مشمول مقررات جدید شده اند.

فارغ از تعداد بسیار ایرانی تبارانی که به دلایل سیاسی، اجتماعی و مذهبی هر سال از کشور متواری می شوند، گروه های دیگری نیز به دلایلی همچون هم جنس گرایی، جلای وطن می کنند و در شرایطی اغلب استثنایی در کشورهایی همچون کانادا پناهنده می شوند.

سازمان دگرباشان ایرانی (Iranian Railroad for Queer Refugees) یک سازمان غیردولتی و غیرانتفاعی مستقر در تورنتو است. این سازمان به هدف گسترش حقوق بشر برای دگرباشان ایرانی و همچنین ارائه کمک به افرادی تاسیس شده است که به دلیل گرایش جنسی و ترس از هرگونه آزار و شکنجه ناچار شده اند ایران را ترک کنند و در کانادا و یا سایر کشورهای جهان، پناهجو شوند.

همزمان با روز جهانی پناهندگان، آرشام پارسی، بنیانگزار و دبیر کل سازمان دگرباشان جنسی ایران در کانادا، در مورد فعالیت های این سازمان و شرایط دشوار پناهجویان ایرانی به پرسش های صدای آمریکا پاسخ می دهد.

آقای پارسی در زمره فعالان دفاع از حقوق پناهندگان و دگرباشان جنسی است که طی چند سال گذشته در مسیر اطلاع رسانی عمومی در مورد وضعیت دگرباشان جنسی ایرانی در کانادا و سایر کشورها فعالیت کرده است.

به گفته آقای پارسی، این سازمان «از سال ۲۰۰۵ تاکنون، با پرونده ۵۷۰ پناهجوی دگرباش ایرانی که اکثر آنها در ترکیه بوده اند و می بایست اسکان مجدد می یافتند، مواجه بوده است و حدود پنجاه درصد از این پرونده ها موفق بوده اند و پناهجویان به کشورهای امنی از قبیل کانادا، آمریکا، استرالیا و برخی از کشورهای اروپایی منتقل شده اند.»

سازمان دگرباشان جنسی ایرانی با ارائه خدمات حقوقی، مشاوره و مالی به پناهجویان دگرباش ایرانی تلاش می کند تا امنیت و سلامت اعضای خود را در طول مدت پناهندگی تامین کند. آقای پارسی می گوید:‌ «شرایط زندگی پناهجویان ایرانی به ویژه دگرباشان در اروپا ایده آل نیست و خیلی از آن ها همچنان با نقض حقوق انسانی خود مواجه می شوند و حتی در خیلی از موارد در معرض خطر استرداد به ایران قرار دارند. به عنوان مثال دولت نروژ و بریتانیا معمولا درخواست پناهجویان دگرباش ایرانی را رد کرده و آنها را به ایران باز پس می فرستند و در توجیه این اقدام می گویند چنانچه به کسی نگویید، امنیت خواهید داشت. که این جمله خود ناقض حقوق اساسی منشور سازمان ملل است».

وی خاطرنشان می کند در ترکیه، به دلیل اینکه پناهجویان تحت نظر دفاتر «کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد» هستند، شرایط آنها متفاوت است و پناهجویان با چالش هایی همچون مشکلات مالی، عدم حمایت خانواده، معضلات اجتماعی و هوموفوبیا (همجنس گرا ستیزی) روبرو هستند.

پس از روی کار آمدن دولت محافظه کار در کانادا، سیاست های پناهندگی این کشور سمت و سوی سخت گیرانه تری به خود گرفت و فعالان حقوق بشر و طرفداران پناهجویان، دولتمردان اتاوا را به نقض حقوق بشر و نیز نادیده گرفتن نیازهای انسانی این اقشار آسیب پذیر متهم می کنند.

اثبات خطرات پیش روی افراد دگرباش در کشورهایی همچون کانادا و برخی از کشورهای اروپایی که هم جنس گرایی جزء آزادی های فردی و حق شهروندی افراد محسوب می شود، نه تنها آسان نیست، بلکه اثبات خطراتی که در کشورهای مادری همچون ایران، متوجه دگرباشان جنسی است نیز روایت دیگری از چالش ها و دشواری هایی را مطرح می کند که نیازمند آگاهی عمومی و اطلاع رسانی فرهنگی بسیار است.

آرشام پارسی در پاسخ به پرسشی در مورد تاثیر اتخاذ سیاست های اخیر دولت محاظه کار کانادا در مورد پناهندگان جدید بر پذیرش پرونده پناهجویان و دگرباشان جنسی ایرانی می گوید «در طول چند سال گذشته، ما ارتباط نزدیکی با دولت کانادا داشته ایم و تلاش کرده ایم که تمام گزارش ها و اخبار مربوط به نقض حقوق دگرباشان ایرانی را مستند کرده و در اختیار دولت کانادا قرار دهیم. بنابراین در حال حاضر، ایران یکی از کشورهایی است که دولت کانادا اطلاعات جامعی در ارتباط با حقوق بشر دگرباشان آن دارد. تصمیمات و تغییرات اخیر ، تاثیر مستقیم و محسوسی بر روی پرونده ایرانیان نداشته است و در بعضی موارد باعث تسریع روند آنها نیز شده است. اما از طرف دیگر شهروندان دیگر کشورها با مشکلاتی مواجه شده اند. نکته جالب اینجاست که دولت محافظه کار کانادا با دولت های محافظه کار دیگر کشورها متفاوت است و سیاست های آن در قبال دگرباشان به سختی جمهوری خواهان در آمریکا و یا محافظه کاران در فرانسه و انگلستان نیست».

او می گوید راه های متعددی برای کمک به پناهجویان دگرباش ایرانی وجود دارد و کمک مالی، پذیرش سرپرستی موقت آنان برای زمانی که در شرایط ناپایدار هستند و همچنین پر کردن خلاء عاطفی این افراد آسیب پذیر، از آن جمله است.

آرشام پارسی در پایان می گوید ارتقای سطح دانش اجتماعی در ارتباط با دگرباشان ایرانی بسیار مهم است:‌«پناهجویی امر ساده ای نیست و تصور اینکه پناهجویی جایگزین مناسبی برای مهاجرت است، کاملا نادرست است».