گعده
با دوستانی قدیمی که همه از یک جا فارغ‌التحصیل شده‌ایم، جلساتی دوستانه داریم و از هر دری سخنی. به آن جمع‌ها می‌گویند “گعده” که هیچ مقرراتی ندارد، رئیس هم ندارد ولی همۀ صحبت‌ها صمیمی است و از دل.
همه دوباره دانشجو می‌شویم و برایمان مهم نیست الان کدام مدیرکل است و کدام بیکار. کدام مدیرعامل است و کدام آبدارچی.
برایم جالب بود، هیچکدام انگیزه‌ای برای شرکت در انتخابات نداشتند. حتی یک نفر. اما از آن جالب‌تر دو خاطره‌ای که آنجا در جمع گفته شد و کلی مایه فرح و خنده جمع‌مان شد.
یکی از دوستان می‌گفت در انتخابات قبل رفتم حسینیه ارشاد تهران، که دیدم کمی شلوغ است، تا رأی بدهم، دیدم صفی ۱۵ تا ۲۰ متری جلوی حسینیه تشکیل شده از جوان‌ها، پیرمردها، افرادی سبیلو، افرادی با ریش بلند، افرادی کراواتی و...
رفتم ته صف، ولی برایم عجیب بود که صف جلو نمی‌رفت، پنج دقیقه‌ای همانجا بودم، یک قدم هم جلو نرفتیم! ناگهان کسی آمد و پرسید؛ آقا شما آمده‌اید رأی بدهید؟ گفتم بله، پس چه!؟
محترمانه گفت پس چرا اینجا ایستاده‌اید بفرمایید داخل! با تعجب رفتم داخل و دیدم میزهای ثبت مشخصات و رأی گیری بسیار خلوت است. رأی دادم و برگشتم.
پرسیدم ببخشید پس آن صف چه بود؟ که گفتند آن صف برای فیلمبرداری است و نمایش!!
و آنهمه آدم هنوز همانجا بودند!
دوست دیگری قبلا در ستاد انتخابات کشور سمت مهمی داشت. از او پرسیدم؛ انتخابات ریاست جمهوری نه، آبا برای انتخابات مجلس که اقوام با هم رقابت دارند، می‌شود براحتی در تعداد آرا دست برد؟
دوستم خنده زیبایی کرد، و با آرامش گفت؛ مثل آب خوردن!!
گفتم یعنی با وجود نظارت رقبا
گفت کاری ندارد! یک ضریب ثابت به کل آرا می‌دهند!
دوباره نگاهم کرد و گفت؛ فکر کردی بر صندوق‌های سیار کسی نظارت دارد؟
دوباره نگاهم کرد و گفت به نظرت در ستادهای مرکزی و جمع‌بندی آرا غریبه‌ای هست؟
دوباره نگاهم کرد و گفت؛ به نظرت وقتی برای حفظ آبروی نظام و مصلحتش می‌شود آدم کشت، دستکاری آرا مهم است؟
گفتم لطفا دیگر نگاهم نکن!!
وای از مصلحت نظام
وای از حفظ آبروی اسلام و مسلمین
وای از زدن مشت به پوزه استکبار جهانی
وای از حفظ ارزش‌های انقلاب و آرمان شهدا
و وای از این گعده‌ها
که همه نقشه‌ها را خراب می‌کند
اینترنت را فیلتر کنید و ببندید
صدا و سیما را ۶۰ کانال کنید
گعده‌ها را چه می‌کنید؟
تلگرام نویسنده