ناگهان صفحه‌های شبکه‌های اجتماعی ایرانیان پر می‌شود از پیام الیوت ابرامز، نماینده ویژه وزارت خارجه آمریکا در مورد ایران و ونزوئلا در مورد روز کوروش بزرگ (هفتم آبانماه). اکنون که جان بولتون دیگر در دولت دانالد ترامپ نیست و مشغول فروش کتاب خود است، الیوت آبرامز، ته‌مانده کاسه نومحافظه‌کاران (نئو کانها) به یاد کوروش بزرگ میافتد.
گرچه کوروش بزرگ پیوندی به بلندای دوران نگارش قانون اساسی آمریکا با بنیانگذاران آمریکا پیوند دارد و آنان کتاب کوروش پروری نوشته گزنفون، تاریخ‌نگار یونانی را خوانده‌اند و توماس جفرسون به نوه خویش پیشنهاد کرده این کتاب را بخواند، ولی الیوت آبرامز از جنس دیگری است و از شاهین‌های جنگ‌طلب آمریکاست.
شیوه نگارش پیام نشان می‌دهد که نگارندگان ایرانی پیام برای الیوت آبرامز، یا پیشینه و ویژگی شخصیتی الیوت آبرامز، این سیاستمدار کهنه کار و مجرم بخشوده شده از سوی جورج بوش را نخوانده‌اند و یا برایشان اهمیت نداشته است و این فرد را که هیچ نزدیکی فکری و رفتاری با کوروش بزرگ نداشته را به او، پیوند زده‌اند.
ناگفته نماند که به سبب کشتار دگراندیشان و مخالفان سیاسی و سرکوب جنبش آزادیخواهانه مردم ایران از سوی جمهوری اسلامی، هرکسی می‌تواند در زمینه نقض حقوق بشر از سوی رژیم اسلامی ایران، پیام که هیچ، کتابها بنویسد، لیکن نگارش این پیام از سوی الیوت آبرامز، مرا به یاد “گربه شد عابد و زاهد و مسلمانا” می‌اندازد.
الیوت آبرامز، از نومحافظه‌کاران آمریکا که نقش او در پرونده ایران – کونترا در کنار نام اولیور نورث هنوز از یاد نرفته و همراه با همپالگی‌های نومحافظه کارش از ویلیام کریستول، رابرت کی گن، ریچارد پرل، پائل وولف و ویتز، جیمز ووسلی، دانالد رمزفیلد، دیک چینی، جان بولتون و … در نگارش “پروژه‌ای برای آمریکای قرن نوین ” در یادهاست، همان‌هایی که در کابینه جورج بوش پسر، سیاست‌های وزارت خارجه و وزارت دفاع را رقم می‌زدند و در سال ۲۰۰۳ حمله به عراق و سرنگونی صدام حسین دیکتاتور عراق را سامان دادند و عراق را شخم زدند.
به راستی چه پیوندی بین بابل و پیروزی بدون خونریزی کوروش کبیر در ۵۳۹ سال پیش از میلاد و حمله به عراق در سال ۲۰۰۳ از سوی دولت برانگیخته نومحافظه کاران می‌توان یافت؟
کاش الیوت آبرامز پیش از آنکه در مورد کوروش و حقوق بشر او و دستاوردهای انسانمدارانهاش بنویسد کتاب کوروش پروری گزنفون را در کتابخانه کنگره آمریکا با حاشیهنویسیها و یادداشت‌های جفرسون می‌خواند و آن را با “پروژه‌ای برای آمریکای قرن نوین” مقایسه می‌کرد.
الیوت آبرامز که نقش کلیدی در معماری حمله نظامی به عراق در کارنامه اوست، در دولت‌های رونالد ریگان به موضوع ایران – کونترا، دروغ گفتن به کنگره؛ ماجرای اولیور نورث - مک فارلین و محکومیت دو ساله گره خورده است و در طراحی سیاست خارجی علیه دولت نیکاراگوئه و پشتیبانی از نظامیان السالوادور در کشتار مردم غیر نظامی نقش اساسی داشته و از دیکتاتور نظامی گواتمالا نیز پشتیبانی نموده است و تمامی ذهنیت او در سیاست خارجی پیرامون جنگ و کشتار دور می‌زند، ناگهان در دولت ترامپ، پیام صلح کوروش بزرگ را نمایندگی میکند؟
در دوره‌ای که دانالد ترامپ، خود را پس از آبراهام لینکلن، بزرگترین پشتیبان سیاهان آمریکا می‌خواند، الیوت آبرامز جنگ طلب، از کوروش بزرگ یاد میکند.
بیهوده نیست که گفته اند: آب که سربالا رفت، قورباغه ابوعطا می‌خواند.
رضا گوهرزاد
۲۹ اکتبر ۲۰۲۰