چه می‌شود اگر دونالد ترامپ انتخابات را ببازد، اما نخواهد قدرت را ترک کند؟ لارنس داگلاس، استاد حقوق در ایالات متحده آمریکا، برخی از سناریوهای نگران‌کننده در این زمینه را بررسی می‌کند.
مقدمه مترجم:
یکی از موضوعات داغ این روزها، عدم پذیرش شکست احتمالی در انتخابات ریاست جمهوری آینده ایالات متحده آمریکا از سوی دونالد ترامپ است، اگر نتیجه این انتخابات خیلی نزدیک باشد. جو بایدن رقیب انتخاباتی ترامپ هم چند روز پیش آن را مطرح کرد. آینده نشان خواهد که این گمانه زنی‌ها به چه میزان ریشه در واقعیت دارند. اما از آنجاییکه این ادعاها به‌طور کلی مطرح شده و زمینه‌های سیاسی - حقوقی و ابزار‌های اجرای احتمالی آنها توضیح داده نشده‌اند، تصمیم گرفتم مصاحبه «تسایت آنلاین» با لارنس داگلاس را، که حاوی اطلاعات سودمندی در این زمینه است، ترجمه کنم. اما لازم می‌بینم که اینجا مشاهدات خود را بطور کلی در زمینه بحث‌های فعلی در باره دمکراسی ایالات متحده و بویژه در زمینه موضوع مصاحبه مطرح کنم.
در اینکه دمکراسی ایالات متحده آمریکا بویژه در متن ریاست جمهوری ترامپ و موضوع نژاد پرستی دچار دشواری بسا بزرگی است، شکی نیست. بحران احتمالی در انتخابات ریاست جمهوری پیش رو نیز می‌تواند جنبه‌ای از این دشواری باشد. اما در این چارچوب، محافلی نه فقط در ایران بلکه در اروپا و منجمله آلمان (که در پایین عمدتا به آن می‌پردازم)، درباره فروپاشی دمکراسی آمریکا و امکان جنگ داخلی بسیار نجوا می‌کنند و به چیزی کمتر از این هم راضی نیستند.
به نظر من این یک رفلکس شناخته شده است که آمریکا بارها در محافل خاصی در آلمان منسوخ انگاشته شده است و با داوری حق به جانبی ادعا شده که ایالات متحده آمریکا از نظر اخلاقی و سیاسی به انتها رسیده، و این دفعه واقعاً.
در این میان سوال این است: این دفعه واقعاً؟ این حقیقت تاریخی قابل کتمان نیست که آمریکایی‌ها هرگز دموکراسی خود را از زمانی که آنرا دارند، دور نریخته‌اند. در حالیکه بسیاری از کشورهای اروپایی در گذر زمان این کار را انجام داده‌اند. آلمانی‌ها یک بار حتی با ولع خاصی این کار را کردند و پس از آن، به آمریکایی‌ها جهت ایجاد دموکراسی در کشور خود نیازمند بودند.
قطعاً ترامپ شاید اولین کسی باشد که در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا به عنوان دروغگویی مبتذل پیروز شده است. با این وجود، دموکراسی آمریکایی عمل می‌کند و جام قهرمانی نیست که ترامپ بتواند به سادگی آنرا از ویترین باشگاهش کش برود. بحران کرونا در هفته‌های گذشته این را به طور روشنی نشان داد که این کشور بطور بارزی به صورتی دمکراتیک و فدرال سازمان یافته است و فرمانداران ایالتها به هیچوجه اجازه ندادند تا رئیس جمهور ترامپ به رغم همه اهمال‌ها و کارشکنی‌هایش در انجام کار آنها خللی ایجاد کند. همینطور فرماندهان کنونی و بازنشسته ارتش آمریکا ثابت کردند که اجازه نخواهند داد تا ترامپ سربازان آنها را ابزار پیاده کردن فانتزی‌های مستبدانه خود کند.
نکته دیگر به دمکرات‌های آمریکا برمی‌گردد. به نظر می‌رسد که در اینجا تمرکز کامل بر شخص ترامپ در واقع مشکل اصلی است. این نگاه سحر شده به افراط گری و خودشیفتگی او مانند نگاه خرگوش به مار است و می‌دانیم که این رفتار برای خرگوش هیچگاه پایان خوشی نداشته است. این موضوع بویژه در باره دمکرات‌ها آمریکایی صدق می‌کند که به حق می‌باید بر سر آنها فریاد زد: ناله کردن از دست ترامپ کافی نیست و عاقبت به وظیفه اصلی خود عمل کنید. به آنها می‌باید گفت: دائما هشدار ندهید که ترامپ ممکن است شکست خیلی نزدیک خود در انتخابات را به رسمیت نشناسد، بلکه همه تلاش خود را بکار ببرید تا پیروز قاطع انتخابات باشید و بدین طریق ترامپ را مجبور کنید تا شکست خود را بپذیرد. از دموکرات‌ها به حق می‌باید سوال کرد چرا قادر نیستند چنین رئیس جمهوری را که فریاد آشفتگی او سر به فلک کشیده، نزد هوادارانش بی‌اعتبار کنند، یا جمهوریخواهان مطیع او را هر روزه رسوا کنند؟
اما به بطور جدی، اگر دموکرات‌ها دومین دور انتخابات ریاست جمهوری علیه ترامپ در ماه نوامبر را خراب کنند، آنوقت دمکراسی در آمریکا تعطیل نمیشود، بلکه این آنها هستند که شاید می‌باید خود را تعطیل کنند.”
معرفی مصاحبه شونده:
لارنس داگلاس یکی از آن صداهای با نفوذ در ایالات متحده آمریکا است که نگران انتخابات ریاست جمهوری نوامبر است. این استاد حقوق با رویکردی “میان رشته‌ای” (قانون، علم حقوق و اندیشه اجتماعی) در میان چیز‌های دیگر ، متخصص تحقیق حقوقی جنایات نازی‌ها است. او همچنین رمان‌نویس است. بنابراین داگلاس کمبودی از جهت دانش و تخیل ندارد و در آخرین رساله خود “آیا او خواهد رفت؟ ترامپ و خطر فروپاشی انتخابات در سال ۲۰۲۰” (Twelve/Hachette، New York 2020) تخمین می‌زند که دونالد ترامپ در رقابتی خیلی نزدیک شکست می‌خورد. با توجه به رئیس جمهوری که تئوری توطئه و دروغ، مهمترین و بهترین سلاح‌های مورد علاقه‌اش هستند و اغلب به میزان زیادی گرایش‌های استبدادی از خود نشان می‌دهد، این سوال موجه به نظر می‌رسد: آیا او خواهد رفت؟
***
تسایت آنلاین: پرفسور داگلاس، هنوز ۵ ماه تا انتخابات ریاست جمهوری ایالات متحده باقی مانده است و هیچ کس نمی‌‌داند که نتیجه آن چه خواهد بود. با این وجود، شما یک کتاب کامل در مورد نتیجه احتمالی انتخابات نوشته‌اید. این سؤال وجود دارد که واقعاً چه اتفاقی می‌افتد اگر دونالد ترامپ با اختلاف کمی شکست بخورد اما از پذیرش شکست خود و خالی کردن کاخ سفید خودداری کند. در چنین حالتی واقعا چه اتفاقی خواهد افتاد؟
لارنس داگلاس: قبل از هرچیز باید اشاره کنم که این کتاب یک داستان مهیج سیاسی نیست و من اینطور تصویر نمی‌‌کنم که ترامپ پشت میز کار خود در دفتر کارش (Oval office) سنگر بگیرد در حالیکه توسط چند تا از آخرین پیروان وفادار خود و مأموران وفادار سرویس اطلاعاتی محاصره شده است. من بیشتر به یک سناریوی سیاسی فکر می‌کنم که در آن ترامپ ادعا کند که اصلاً انتخابات را نباخته یا به طور دقیق‌تر: پیروزی مشروعش به سرقت رفته است. این یک موقعیت بسیار خطرناک خواهد بود.
تسایت آنلاین: چنین وضعیتی را چه اندازه محتمل می‌دانید؟
داگلاس: ترامپ پیش از این در سال ۲۰۱۶ در آخرین دوئل انتخاباتی تلویزیونی با هیلاری کلینتون از دادن این وعده خودداری کرد که در صورت شکست در انتخابات آنرا قبول خواهد کرد. او در آن زمان گفت که قصدش از اینکار افزایش هیجان بوده است. کلینتون شوکه شده بود. مجری برنامه هم همینطور و خیلی‌ها فکر می‌کردند که با این برخورد شکست ترامپ قطعی شد. اما اوضاع طور دیگری پیش رفت. و اکنون او آشکارا در حال کار بر روی یک استراتژی جدید جهت ایجاد تردید در نتیجه انتخابات است اگر به ضرر او باشد.
تسایت آنلاین: این استراتژی چیست؟
داگلاس: به عنوان مثال، ترامپ همین حالا ادعا می‌کند که سیستم رای‌گیری، به ویژه “آراء غایب” (تسایت آنلاین: چیزی مانند رای‌گیری پستی در آلمان) بسیار مستعد دستکاری و کلاهبرداری است. بنابراین وی مشروعیت نتایج انتخابات پستی را زیر سوال می‌برد. چرا؟ از آنجا که رای‌گیری پستی اغلب در شهرهای بزرگ بیش از حد متوسط مورد استفاده قرار می‌گیرد، یعنی جایی که معمولاً دموکرات‌ها اکثریت آراء را کسب می‌کنند. رأی پستی بیشتر به نفع دموکرات‌ها است و بنابراین ترامپ به آن حمله می‌کند.
تسایت آنلاین: آیا شواهدی وجود دارد مبنی بر اینکه رای داده شده از طریق صندوق پستی را می‌توان به راحتی دستکاری کرد؟
داگلاس: نه. البته هیچ روند انتخاباتی کامل نیست، اما آراء پستی آسیب‌پذیرتر از سایر شکل‌های رای‌گیری نیستند. و به دلیل ویروس کرونا، احتمالاً رأی دادن پستی در پاییز امسال در ایالات متحده نسبت به مواقع دیگر حتی نقش بزرگتری بازی خواهد کرد. بنابراین، ترامپ هم اکنون پایه و اساسی را ایجاد می‌کند جهت اعتراض به نتایج انتخابات نوامبر (اگر بازنده آن باشد). ایجاد تردید در سیستم رأی‌گیری پستی از سوی ترامپ صرفا بر اساس انگیزه‌های سیاسی است.
تسایت آنلاین: شما در کتاب خود چندین سناریو طرح کرده‌اید که نتیجه انتخابات نه تنها بسیار نزدیک بلکه به دلایل مختلفی می‌تواند بحث برانگیز باشد. در یک سناریو ، نتایج رای‌گیری پستی مورد اعتراض قرار می‌گیرد. در موردی دیگر ، قطع گسترده برق در پی حمله هکرها باعث می‌شود که انتخابات در برخی از حوزه‌های انتخابیه غیرممکن شود و بنابراین باید انتخابات تکمیلی برگزار شود. همواره هرج و مرج و نزاع به وجود می‌آید. چه آئین‌نامه‌ها و قوانینی برای حل اختلاف وجود دارد؟
داگلاس: این دقیقاً همان چیزی است که من در سال ۲۰۱۶ بعد از بحث و گفت‌وگوی تلویزیونی از خودم سوال کردم و به این ترتیب ایده نوشتن این کتاب به وجود آمد.
تسایت آنلاین: چه چیزی در این زمینه پیدا کردید؟
داگلاس: مهمترین چیزی که من متوجه شدم این بود که قانون اساسی و قوانین ایالات متحده انتقال صلح‌آمیز قدرت از یک رئیس جمهور به رئیس جمهور بعدی را تضمین نمی‌‌کنند، آنها این را فقط فرض می‌کنند. آنها فرض می‌کنند که اوضاع به خوبی پیش می‌رود. به عنوان مثال، قانون اساسی با جزئیات بسیار زیادی شرح می‌دهد که زمان تصدی یک رئیس جمهور در تاریخ ۲۰ ژانویه در ساعت ۱۲ ظهر به پایان می‌رسد و زمان تصدی رئیس جمهور بعدی آغاز می‌شود. اما در این میان یک سؤال بدون پاسخ می‌ماند: اگر نامزدی مطابق قوانین بازی نكرد چه می‌شود و چگونه می‌توان از هرج و مرج جلوگیری كرد؟
تسایت آنلاین: و؟
داگلاس: در حقیقت قانونی وجود دارد که می‌باید دقیقاً از بروز چنین مناقشاتی جلوگیری کند. قدمت آن به سال ۱۸۸۷ برمی‌گردد و امروز نیز معتبر است، اما آنقدر بد تدوین شده است و چنان نامشخص و متناقض است که بیشتر مشکل‌ساز است تا حلال مشکل. نگرانی من این است که اگر بحرانی پیش بیاید، این قانون آن را حتی تشدید کند.
“مشکلات با ترامپ به پایان نمی‌‌رسد”
تسایت آنلاین: اولین انتخابات ریاست جمهوری در ایالات متحده در سال ۱۷۸۹، بیش از ۲۳۰ سال پیش انجام شد. آیا تاکنون در تاریخ آمریکا موردی رخ داده است که یک نامزد شکست خورده به سادگی شکست را قبول نکرده باشد؟
داگلاس: فقط یک بار در سال ۱۸۷۶ ما به چنین موردی نزدیک شدیم. اما در آن زمان نتیجه واقعاً نامشخص بود و دلیل این نبود که گویی نامزد شکست خورده روند انتخابات و تحویل قدرت را زیر علامت سوال برده باشد. و سپس در سال ۲۰۰۰ انتخابی صورت گرفت بین جورج دبلیو بوش و ال گور، که در نهایت توسط دیوان عالی کشور و بر اساس یک حکم بسیار مغرضانه و با دلایلی بسیار ضعیف تصمیم‌گیری شد. در آن زمان، ال گور سخاوتمندانه شکست خود را پذیرفت. اما غیرقابل تصور است که ترامپ هرگز یک چنین کاری را انجام دهد.
تسایت آنلاین: این به یک پرسش اساسی دیگر منجر می‌شود: چرا نامزد ناموفق اصولا شکست را قبول می‌کند؟ چرا سیاستمداران دموکراتیک در برابر نتیجه انتخابات سر تعظیم فرود می‌آورند، وقتی که این به معنی تفویض همه قدرت باشد؟
داگلاس: بله، در واقع دلایل بسیاری زیادی وجود دارد برای سیاستمداری که در قدرت است تا از این قدرت دست نکشد. پاسخ کوتاه و ساده به سؤال شما این است که اکثر سیاستمداران ارزش‌ها و قوانین روند دموکراتیک را پذیرفته و درونی کرده‌اند. این برای هر سیستمی درست است که اگر قوانین رعایت نشوند، سیستم فرو می‌ریزد. ما هیچ وقت رئیس جمهوری در ایالات متحده نداشته‌ایم که مانند دونالد ترامپ قوانین سیستم را تا این درجه نازل قبول داشته باشد و حتی آنها را نیز تهاجمی رد کند.
تسایت آنلاین: یعنی چشم‌اندازهای تاریک.
داگلاس: بله. با این وجود، مشکلات از ترامپ شروع می‌شوند، اما به ترامپ ختم نمی‌‌شوند. انتخابات آینده می‌تواند بسیار ناپایدار و خطرناک شود، زیرا رهبری سیاسی در سه ایالت چرخشی (Swing State) حائز اهمیت، که انتخابات در آنها به احتمال زیاد مجددا به ویژه رقابتی خواهند بود، دچار دودستگی است. در هر سه ایالت، جمهوریخواهان اکثریت را در پارلمان دارند، اما فرماندارها دموکرات هستند، یعنی به طور بالقوه دستگاه مقننه و دستگاه مجریه علیه یکدیگر کار می‌کنند. علاوه بر این، کنگره در واشنگتن دی سی نیز دچار دودستگی است: جمهوریخواهان اکثریت را در سنا دارند، دموکرات‌ها در مجلس نمایندگان. و این می‌تواند عواقب بسیار گسترده‌ای داشته باشد، در صورتیکه نتایج انتخابات بسیار نزدیک باشند؛ پیامدهایی که در تاریخ آمریکا هرگز ندیده‌ایم.
تسایت آنلاین: کدام یک؟
داگلاس: ما برای انتخاب رئیس جمهور آمریكا سیستم بسیار آناكرونیستی (قدیمی) و شاید ناكارآمدی داریم. اگر رئیس جمهور مستقیماً توسط مردم انتخاب می‌شد، بسیاری از مشکلات دشوار قابل‌حل می‌بودند. متأسفانه، این امر نیاز به یک تغییر قانون اساسی دارد که عملاً غیرممکن است زیرا موانع فوق‌العاده زیادی وجود دارند، بنابراین ما باید با روش‌های عتیقه به کار خود ادامه دهیم. این بدان معنی است که مردم در هر ایالت به اصطلاح “انتخاب‌کننده‌ها” را برمی‌گزینند که در نهایت آنها رئیس جمهور را انتخاب می‌کنند. آن کاندیدای ریاست جمهوری که در یک ایالت اکثریت را کسب می‌کند، برنده تمام “انتخاب‌کننده‌ها” در آن ایالت می‌شود. به نظر من، بزرگترین خطر در این است که در مورد اینکه “انتخاب‌کننده‌ها” به کدام کاندیدا رأی دهند، اختلاف نظر پیش بیاید.
تسایت آنلاین: با یک مثال به ما کمک کنید.
داگلاس: یکی از مهمترین ایالت‌های چرخشی، پنسیلوانیا است. فرض کنید انتخاب در پنسیلوانیا بسیار نزدیک است. جو بایدن با چند رأی بیشتر اکثریت را به دست می‌آورد، اما اردوگاه ترامپ به دلیل یک بی‌نظمی معینی نتیجه را به چالش می‌کشد. اکنون قابل تصور است که فرماندار پنسیلوانیا، که یک دموکرات است، اعلام کند که “انتخاب کننده‌ها” به بایدن تعلق دارند و نامه‌ای در این باره به کنگره در واشنگتن می‌فرستند. همزمان، پارلمان پنسیلوانیا که جمهوریخواهان در آن اکثریت دارند، می‌تواند دونالد ترامپ را به عنوان برنده انتخابات اعلام کند و گواهی دهد که “انتخاب کننده‌ها” به وی تعلق دارند. بنابراین نتایج متناقضی به واشنگتن می‌رسند و این در شرایطی که خود کنگره ایالات متحده دچار دو دستگی است ...
تسایت آنلاین: آیا در قانون اینگونه تنظیم نشده است که در یک ایالت چه کسی می‌باید تصمیم الزام‌آور در مورد “انتخاب کننده‌ها” را اتخاذ کند، فرماندار یا مجلس؟
داگلاس: خوب، قانون می‌گوید این وظیفه فرماندار است تا تصمیم را به واشنگتن ابلاغ کند. اما این مانع از ارائه نتیجه‌ای دیگر ا. سوی پارلمان ایالتی نمیشود. سپس، این بر عهده کنگره در واشنگتن است تا تصمیم بگیرد کدام نتیجه را بپذیرید. و در این باره به احتمال زیاد نزاع شدیدی در خواهد گرفت.
تسایت آنلاین: آیا این آن‌موقعی نیست که دیوان عالی تصمیم بگیرد، همچون سال ۲۰۰۰ در مورد بوش علیه گور؟
داگلاس: عمدتا نه. اکثر حقوقدانان قانون اساسی معتقدند که مطابق قانون اساسی ما، کنگره به تنهایی مسئولیت حل اختلاف در مورد تعیین تکلیف و شمارش “انتخاب‌کنندگان” برعهده را دارد. دیوان عالی کشور نباید دخالت کند. اگر این اتفاق بیفتد، کنگره می‌تواند با دلایلی به‌مراتب خوب و کافی، از پذیرش این تصمیم امتناع کند.
“دو راه برای جلوگیری از هرج و مرج در ماه نوامبر”
تسایت آنلاین: بگذارید مجددا حدس و گمان بزنیم. اگر با این وجود دیوان عالی کشور حكمی را صادر كرد، آیا به دلیل اکثر یت محافظه‌كاران در بین قضات این حکم احتمالاً به نفع ترامپ خواهد بود؟
داگلاس: ممکن است، اما قطعی نیست. همه چیز بستگی به رأی رئیس قضات جان رابرتز دارد، که محافظه‌کار است. اما او همینطور یک نهادگرا است که به تفکیک قوا و حیثیت دادگاه خود توجه زیادی دارد، به همین دلیل ممکن است که علیه ترامپ نیز رای دهد.
تسایت آنلاین: اینجا هنوز یک پرسش باقی است: آیا ترامپ تصمیم دیوان عالی علیه خود را خواهد پذیرفت؟ یک رئیس جمهور دیگر ظاهراً یک بار گفته است: خوب، قضات تصمیم گرفتند، اما آنها چگونه می‌خواهند حکم خود را اجرا کنند؟
داگلاس: درست است. دیوان عالی کشور نمی‌‌تواند احکام خود را اجرا کند. تصمیمات آن می‌باید توسط نهادهای دیگر پذیرفته شوند. این دوباره موضوع اجماع بنیادی جهت پیروی از قوانین است. قضات نمی‌‌توانند اطاعت از قانون را تحمیل کنند.
تسایت آنلاین: کلیسای کاتولیک در طول تاریخ طولانی خود گاه به گاه مراحلی را داشته است که در آن دو یا حتی تعداد بیشتری پاپ بودند که سخت با یکدیگر در نزاع بودند. آیا چنین چیزی در انتخابات امسال آمریکا هم قابل تصور است؟ رئیس جمهور و ضد رئیس جمهور؛ ترامپ و بایدن، که هر دو خود را به عنوان روسای جمهور قانونی ایالات متحده اعلام کنند؟ دو مراسم معارفه؟ دو کابینه؟
داگلاس: اما پاپ‌ها هیچگاه فرماندهی مرگبارترین زرادخانه هسته‌ای جهان را نداشتند. حداکثر قابل‌تصور این است که دو سیاستمدار ادعا کنند که رئیس جمهور منتخب قانونی هستند. اما خیلی سریع می‌باید موضوع روشن شود ، تنها به دلیل فرماندهی ارتش ایالات متحده.
تسایت آنلاین: اما چه کسی می‌تواند این موضوع را روشن کند؟
داگلاس: در چنین سناریوی ترسناکی، در نهایت ارتش می‌باید تصمیم بگیرد که چه کسی فرمانده کل قوا است. اخیراً با یک افسر بسیار معروف و عالی‌رتبه صحبت کردم و از او درباره چنین وضعیتی سؤال کردم. اما او به هیچ وجه نمی‌‌خواست به این سوال جواب دهد. این وظیفه ارتش آمریکا نیست. افسران باید از تصمیمات فرمانده کل قوا پیروی کنند. قرار نیست آنها تصمیم بگیرند که فرمانده چه کسی است.
تسایت آنلاین: بعدش چی؟
داگلاس: وقتی ما همه این سناریوها را از ذهن خود می‌گذارنیم، باید این نکته را نیز در نظر بگیریم که ترامپ به طور مدام و با عصبانیت توئیت خواهد کرد که دموکرات‌های افراطی و رسانه‌های جریان اصلی چپ در تلاش هستند تا با تقلب، پیروزی انتخاباتی او را بربایند، همه چیز کودتا بوده است و او تنها رئیس جمهور قانونی ایالات متحده است. او از هواداران خود خواهد خواست تا اعتراض كنند، احتمالاً ضد تظاهرات وجود خواهد داشت، به همین دلیل خشونت قابل‌تصور است، حتی محتمل. ما همین چند روز گذشته شاهد بودیم، كه این رئیس جمهور چگونه نسبت به اعتراضات و ناآرامی‌ها واکنش نشان می‌دهد؛ با خشونت، با ارتش. این ترسناک است.
تسایت آنلاین: اگر حدس و گمان بزنیم: در نهایت خطر جنگ داخلی وجود دارد؟
داگلاس: البته من امیدوارم که اینطور نباشد. اما من فکر می‌کنم کاملاً ممکن است که ترامپ سرانجام تسلیم شود و کاخ سفید را ترک کند، اما همچنان وانمود کند که یک رئیس جمهور منتخب با مشروعیت است و بدین طریق در میان وفادارترین طرفدارانش خشم و عصبانیت و خشونت زیادی را دامن زند. ما در اعتراضات علیه پاندمی کرونا دیدیم که ترامپ چگونه از هواداران خود خواست تا “ایالات خود” را آزاد کنند و در نتیجه بسیاری از افراد به شدت مسلح وارد پارلمان‌ها شدند. چنین صحنه‌هایی کمترین چیزی‌هایی هستند که ما می‌باید انتظار داشته باشیم.
تسایت آنلاین: پروفسور داگلاس، شما یک حقوقدان هستید. آیا راهی برای خروج از چنین مخمصه‌ای می‌بینید؟
داگلاس: برای جلوگیری از هرج و مرج در ماه نوامبر دو راه وجود دارد: اول، یک پیروزی کاملاً واضح و محرز برای جو بایدن. در این صورت، برای ترامپ و کارزار انتخاباتی وی دشوار خواهد بود شکست را نفی کند. گزینه دوم: نتایج انتخابات ریاست جمهوری بسیار نزدیک باشد، اما دموکرات‌ها اکثریت را در هر دو مجلس کنگره به دست آورند - در این صورت نیز ترامپ فضای کمی برای مانور خواهد داشت.