(جامعه شناس)
نوشته حاضر بر اساس این پرسش می‌باشد که شیوع ویروس کرونا و تداوم آن در ایران چه اثرات و پیامدهایی را به همراه خواهد داشت؟
تا جایی که حوصله خوانده همراه این نوشته باشد در پاسخ به این پرسش می‌شود گفت اثرات و پیامدهای شیوع و تداوم این ویروس را درسه سطح می‌توان مورد بررسی قرار داد. سه سطحی که جدا از هم نبوده و کاملا در هم تنیده می‌باشند.
سطح نخست: کشور
ایران در سال ۱۳۹۹ با کسری بودجه‌ای در حدود ۱۳۰ هزار میلیارد تومان تخمین زده شده مواجه است که نیمی از آن را محقق دانسته‌اند و نیمی دیگر قابل تحقق نمی‌باشد، و این در حالی است که دولت عمده بودجه ۹۹ را به مانند سالهای پیشین بر مبنای فروش نفت تنظیم نموده و آن فروش حدود یک(۱) میلیون بشکه نفت در روز با قیمت پنجاه (۵۰) دلار؛ اما آنچه که در واقع مشاهده می‌گردد آنست که از یکطرف با توجه به تحریم نفتی، صادرات نفت ایران بسیار کاهش یافته و پایین‌تر از آنچه که در بودجه مد نظر قرار گرفته، می‌باشد و از طرف دیگر در این زمان شاهد کاهش قیمت نفت به زیر بیست و پنج (۲۵) دلار می‌باشیم و همچنین کاهش بخشی از درآمد دولت که از صادرات غیر نفتی است که عمده ی آن به کشورهایی است که با ایران مرز آبی و خاکی دارند و به جهت شیوع ویروس کرونا مرزهایشان بسته شده. که تمامی اینها بر آن کسر بودجه تخمینی، می‌افزاید.
دولت برای تامین بخشی از کسری بودجه راه‌های پیش روی خود دارد که از عمده‌ترین آنها می‌توان به: دریافت مالیات و کاهش معافیت‌های مالیاتی، استقراض از بانک مرکزی، فروش برخی از اموال متعلق به دولت، برداشت از صندوق توسعه ملی و همچنین راه‌های دیگری چون افزایش تعرفه‌های گمرکی برخی از کالاها و ....
با توجه به شیوع ویروس کرونا، دولت، یکی از منابع تامین کسری بودجه که همان دریافت مالیات از مشاغل می‌باشد را به میزان قابل توجهی از دست می‌دهد، زیرا شاهد تعطیلی بسیاری از مشاغل و کسب و کارها هستیم که قادر به پرداخت مالیات به مانند سالهای پیشین نمی‌باشند.
منبع عمده دیگر که استقراض از بانک مرکزی است اثرات و پیامدهای ناگواری از جمله تورم را با خود به همراه خواهد داشت که در دوران شیوع ویروس کرونا و صدمه دیدن کسب و کارها و کاهش سطح درآمدها این تورم فشار مضاعفی را بر طبقات و اقشار جامعه وارد می‌نماید، بویژه طبقه ضعیف اقتصادی.
منبع دیگر تامین کسری بودجه فروش اموال دولتی است که با توجه به فساد گسترده و روابط ناسالم در اقتصاد کشور خود زمینه ساز ایجاد رانت‌های بیشتر می‌گردد و از دست رفتن اموالی که در اصل متعلق به مردم است که این نابرابری و بی عدالتی اجتماعی را بیش از پیش افزایش می‌دهد.
در خصوص برداشت از صندوق توسعه ملی نیز چنانچه مبلغ برداشت شده به حساب بانک مرکزی واریز و ریال دریافت گردد و بانک مرکزی نیز این مبلغ را جزو دارایی‌های خارجی خود محسوب نماید و اسکناس منتشر کند سبب افزوده شدن بیشتر بر تورم و فشار بیشتر بر اقشار اسیب پذیر جامعه خواهد شد.
در سال ۹۹ در بخش اقتصاد کشور شاهد کاهش بیشتر تولید ناخالص داخلی (GDP) نسبت به سال ۹۸ خواهیم بود و همچنین شاهد اقتصادی با رشد منفی تر در سال ۹۹ نسبت به سال ۹۸ و... تداوم شیوع ویروس کرونا و تعطیلی مراکز اقتصادی در کشور سبب افزوده شدن بر میزان کار ساعتی و افراد بیکار می‌گردد.
سطح دوم: کارخانه‌ها، کارگاه‌ها و دیگر کسب و کارها
در ایران حدود ۵۱ درصد سهم شاغلان بخش اقتصادی به بخش خدمات تعلق دارد و پس از آن صنعت حدود ۳۲ درصد و بخش کشاورزی حدود ۱۸ درصد. در بخش خدمات که سهم بالایی از شاغلان کشور را در بر می‌گیرد حدود ۴۰ درصد در بخش خدمات عمومی مانند رستوران‌ها، هتل‌ها، حمل و نقل، خرده فروشی‌ها و... مشغول بکارند.
شیوع ویروس کرونا بیش از دیگر بخش‌ها به بخش خدماتی صدمه زده و کسب و کار آنها را با تعطیلی مواجه نموده است و می‌تواند با تداوم این تعطیلی‌ها شاهد یک ورشکستی گسترده در این بخش باشیم. از اثرات و پیامدهای شیوع ویروس کرونا در این بخش می‌توان به ایجاد مشکل در نقدینگی و سرمایه در گردش اشاره نمود، همچنین در مانده شدن از باز پرداخت وام‌های دریافتی، مالیات، بیمه و...
در بخش صنعت نیز باید گفت اگر چه بخشی از صنایع چون صنایع دارویی، بهداشتی و همچنین برخی از صنایع غذایی فرصتی برای کسب درآمد بیشتر را بدست آوردند اما برخی از صنایع که جزء صنایع بادوام و یا غیر ضروری محسوب می‌گردند نیز با مشکلات متعددی از جمله گردش و باز تولید سرمایه و سخت بودن پرداخت وام. مالیات، بیمه و... روبرو می‌شوند.
در بخش کشاورزی نیز باید گفت عمده صادرات کشاورزی ایران به کشورهای هم مرز (آبی - خاکی) می‌باشد که با شیوع ویروس کرنا از سوی آن کشورها ممنوعیت صادرات محصولات ایران به کشورشان اعلام شده است که این می‌تواند صدمات مالی و غیرمالی بر کشاورزی ایران وارد نماید و همچنین این احتمال وجود دارد، با طولانی شدن ممنوعیت واردات محصولات کشاورزی ایران به آن کشورها و عدم اعتماد آنان به محصولات کشاورزی ایران، بخش کشاورزی، بازار آن کشورها را از دست بدهد و در دراز مدت اثرات و پیامدهای ناگواری را برای بخش کشاورزی ایران به همراه داشته باشد.
همچنین به جهت عدم سفر و ممنوعیت گردشگری در دوران شیوع ویروس کرونا کسب و کارهای روستایی آسیب جدی می‌بیند و فروش محصولات آنها با افت شدیدی مواجه می‌شود.
سطح سوم: جامعه
افراد، طبقات، قشرها و خانواده‌ها مستقیم و غیر مستقیم، کوتاه مدت و بلند مدت در معرض اثرات و پیامدهای شیوع ویروس کرونا می‌باشند. آسیب‌هایی را که شیوع ویروس کرونا متوجه جامعه می‌نماید در حوزه‌های متعدد قابل بررسی و تحقیق است.
با وضعیت بحرانی موجود در اقتصاد کشور و شیوع ویروس کرونا که بی رمق تر شدن کسب و کارها را سبب می‌گردد در سال ۹۹ شاهد کوچک تر شدن سبد معیشت و کاهش مصرف خانواده‌ها خواهیم بود. در برخی مناطق و طبقات اجتماعی افراد و خانواده‌ها قادر به تامین مایحتاج ضروری خود نخواهند بود که این موضوع نشان از قرار گرفتن درصد بیشتری از جامعه در فقر نسبی و فقر مطلق است. اگر چه در سال ۹۹ شاهد افزایش دستمزدها هستیم اما میزان افزایش دستمزدها بسیار پایین تر از تورم و هرینه‌های تامین مایحتاج افراد و خانوارهاست.
شیوع ویروس کرونا سبب اضطراب، نگرانی و کاهش امنیت خاطر در افراد جامعه شده و بهداشت روانی جامعه را با مخاطره روبرو می‌نماید از نمونه‌های بارز به خطر افتادن بهداشت روانی می‌توان به تقویت و تشدید وسواس، افسردگی و خشونت اشاره نمود.
با تداوم قرنطینه و ماندن افراد در خانه‌ها بر اختلافات و خشونت‌های خانوادگی افروده می‌گردد و این در خانواده‌هایی که مردسالاری و اقتدارگرایی حاکم است بیشتر مشاهده خواهد شد؛ تداوم قرنطبنه می‌تواند ساختار قدرت در خانواده‌ها را در سه بعد تصمیم گیری، ساخت روابط قدرت و شیوه‌ی اعمال قدرت به چالش کشیده و یا تغییر دهد.
وضعیت بحرانی در اقتصاد کشور و شیوع کرونا که آن را تشدید می‌نماید از یکسو سبب محرومیت و کمبود منابع و درآمد و از سوی دیگر عدم انجام تعهدات مالی توسط افراد می‌گردد که این موضوع به اختلافات و خشونت‌ها در سطح جامعه دامن خواهد زد. و می‌تواند به شورش‌ها و حرکت‌های اعتراضی و قهرآمیر منجر شود.
برخی از مناطق کشور در محرومیت آب، اقلام، خدمات بهداشتی و پزشکی می‌باشند که شیوع ویروس کرونا در آن مناطق سبب می‌گردد تا افراد بیشتری به ویروس مبتلا شده و متاسفانه مرگ بیشتری از افراد جامعه را شاهد باشیم.
برای جلوگیری از شیوع ویروس کرونا فاصله فیزیکی افراد لازم و ضروری است، اما چنانچه این فاصله فیزیکی به فاصله اجتماعی بیانجامد سبب سست شدن همدلی، همراهی، پیوستگی و انسجام اجتماعی می‌گردد.
تداوم شیوع ویروس کرونا می‌تواند زمینه‌ساز تغییراتی در سبک زندگی افراد و خانواده‌ها شود بدین معنی که با توجه به بزرگنما شدن خانه در دوران قرنطینه، افراد و خانواده‌ها زیستن دیگری را در خانه تجربه کردند. خانه تبدیل شد به مکان ورزشی، مکانی هنری، مکان آموزشی ... همچنین از طرف دیگر تداوم شیوع ویروس کرونا می‌تواند در برخی از کسب و کارها، شیوه‌های کاری نوایی را ایجاد نماید؛ بدین معنا که صاحبان مشاغل از یکطرف برای حفظ سلامتی و از طرف دیگر برای انجام کسب و کار خود، به انجام شیوه‌های کاری دیگری روی می‌آورند و کسب و کار خود را اداره و مدیریت می‌نماید و کارکنان نیز کار خود را به شیوه دیگر که سلامتی آنان را تامین می‌کند انجام می‌دهند.
با تداوم شیوع ویروس کرونا و تعطیلی کلاس‌های آموزشی و فرهنگی در کشور و برگزاری آن به شکل مجازی و رسانه‌های جمعی مانند تلویزیون در طولانی مدت می‌تواند چالشی ایجاد نماید برای شیوه آموزش به شکل قبل از کرنا و ترقیب نظام آموزشی به بکارگیری شیوه نوینی از آموزشی.