یادداشت تلگرامی محسن جلال‌پور، رییس پیشین اتاق بازرگانی ایران و تحليلگر اقتصادی:
انتخابات به پایان رسید؛ اما مشکلات کشور همچنان باقی است. زودتر باید از حال و هوای انتخابات خارج شویم.
رقابت‌های انتخاباتی می‌توانست فرصتی برای بیان مهم‌ترین مشکلات کشور و نقد شیوه‌های حل و فصل آن توسط دولت مستقر باشد، اما متأسفانه به دلیل شیوه‌های نادرستی که نامزدهای انتخاباتی در مناظره‌ها در پیش گرفتند، نه عملکرد دولت نقد شد و نه فرصتی برای اطلاع از برنامه نامزدها برای اداره کشور به وجود آمد.
با توجه به شناختی که نسبت به مسايل اقتصادی دارم، معتقدم حتی نقاط ضعف دولت در چیدمان کابینه، سیاستگذاری و عمکرد اقتصادی، به درستی مطرح نشد. اگر نه، دوره رقابت‌های انتخاباتی برای آقای روحانی می‌توانست خیلی دشوارتر به پایان برسد.
به هرحال، انتخابات تمام شد. روحانی دوباره رییس جمهور ماست. آنها که به او رأی دادند،خوشحالند؛ اما آنها که به او رأی نداده‌اند هم باید خوشحال باشند.
از میان نامزدهای این دوره انتخابات، هیچ کس جز روحانی توان حل این مشکلات را ندارد. این را در طول رقابت‌ها به وضوح دیدیم. هیچکدام از رقبای روحانی اشراف لازم را در زمینه مسائل اقتصادی نداشتند. هیچکدام با برنامه نیامده بودند.
زوج روحانی و جهانگیری به قدری در زمینه مسايل اقتصادی مسلط بودند که مناظره سوم را بی‌چون و چرا فتح کردند. به هرحال، رقابت‌ها تمام شد و روحانی یکبار دیگر سکان این کشتی توفان زده را در دست گرفت. کارهای زمین مانده زیاد است.
رییس جمهور برای حل مشکلات کشور زمان می‌خواهد. زمان و کمی حمایت. ویژگی روحانی این است که می‌تواند کابینه‌ای کارآمد تشکیل دهد. در او جنمی هست که می‌تواند نخبگان را جذب کند. در چهار سال گذشته، کابینه روحانی قوی بود؛ اما نقاط ضعف زیادی داشت.
ما به روحانی رأی دادیم؛ اما پس از یک دوره، نگرانی و اضطراب، انتظار داریم کابینه‌ای به مراتب قوی تر از قبل تشکیل دهد. بی‌تعارف، دولت به وزرایی چالاک و خلاق نیاز دارد. وزرایی که به اندازه اسحاق جهانگیری، اقتصاد را بشناسند و بخش خصوصی را باور داشته باشند.
چه خوب می‌شود اگر در دولت جدید، روحانی تقسیم کار کند. کار سیاست و دیپلماسی را خود پیش ببرد و کار اقتصاد را به اسحاق جهانگیری، محمد نهاوندیان و مسعود نیلی واگذار کند.
بخش خصوصی ۱۰ درخواست از روحانی دولت دوازدهم دارد:
اول: برای بازگرداندن امید به اقتصاد، کابینه‌ای کارآمد تشکیل دهد.
دوم: برای بازگرداندن اعتماد به جامعه، برنامه‌ای جامع برای کاهش فساد تدوین کند.
سوم: برای خروج اقتصاد از بن‌بست، تکلیف ما را در زمینه تعامل با کشورهای جهان مشخص کند.
چهارم: برای تشویق سرمایه‌گذاران، حد و مرز فعالیت‌های دولت را مشخص کند.
پنجم: برای بهینه شدن تخصیص منابع، سیاست‌های حمایتی و مساله یارانه‌ها را به شکلی اصولی حل و فصل کند.
ششم: برای بازگرداندن نشاط به اقتصاد، کام بخش خصوصی را با آزادسازی و رفع موانع کسب‌وکار شیرین کند.
هفتم: برای حل بزرگ‌ترین مشکل فعلی اقتصاد ایران، بگوید برای بانک‌های بحران زده چه در سر دارد.
هشتم: برای گام برداشتن در مسیر توسعه، محیط زیست و مسأله خشکسالی را بیشتر از گذشته جدی بگیرد.
نهم: برای ایجاد فضای رقابتی، حد و مرز فعالیت بنگاه‌های اقتصادی غیردولتی را مشخص کند.
دهم: برای اینکه به رأی دهندگان احترام مضاعف بگذارد، فرصت اصلاح و تغییر را از دست ندهد.
روحانی این بار بیشتر از گذشته به مردم مدیون است. مردمی که با همه کاستی‌ها ساختند و گوش به القائات و تبلیغات ندادند و ساعت‌ها در صف ایستادند تا دوباره به او سلام کنند. روحانی الحق و الانصاف، باید قدر این مردم را بداند.