حمله پیش دستانه امریکا به پایگاه هوایی شعیرات در حمص سوریه اگر چه در ابعاد محدودی انجام گرفت و تضمینی برای تداوم آن تا سقوط بشار اسد وجود ندارد(روسیه به این راحتی زیر بار این امر نمی‌رود!) ولی از این لحاظ نگران کننده است که نشان داد تا چه میزان ترامپ می‌تواند در عرصه سیاست خارجی بی‌پروا و افسارگسیخته عمل کند.
پیش‌بینی ناپذیری ترامپ در این عرصه هم اکنون خطر بالقوه‌ای را متوجه ایران کرده است. آیا ایران هم در معرض چنین حملات غافلگیرانه‌ای قرار خواهد گرفت؟ کسی نمی‌داند ولی هیچ چیز هم از ترامپ بعید نیست! سیاست پیش‌بینی‌ناپذیر ترامپ تنها محدود به حمله نظامی نمی‌شود بلکه با حاکمیت چتر ناامنی و بلاتکلیفی بر کشورهای مورد تهدید ریسک سرمایه‌گذاری‌های اقتصادی را در آنها افزایش داده و ماهیتا خصوصیتی بی‌ثبات کننده دارد! بدون تردید و در صورت تداوم حملات امریکا به سوریه می‌توان از حضور جدی‌تر یک متغیر خارجی به نام امریکا در صحنه مبارزات انتخاباتی ایران سخن به میان آورد.
یکی از مشاوران احمدی‌نژاد دیروز نوشته بود؛ «نواختن ناقوس جنگی ترامپ در منطقه، همزمان با انتخابات ریاست جمهوری در ایران، زمینه‌ساز امنیتی شدن فضا و صعود اقتدارگرایان در دولت ایران خواهد بود.» بعید است حتی در صورت تهدیدات جدی ایران از سوی امریکا، بتوان این چنین آسان از امنیتی شدن فضای کشور و پیروزی اقتدارگرایان سخن گفت مگر آنکه در بالاترین سطوح نظام این توافق صورت بگیرد که نیاز است برای افزایش یکپارچگی کشور در مقابل تهدیدات امریکا، فرد دیگری جایگزین روحانی شود(امری که دارای ریسک بالایی برای جامعه ایران است!).
لذا این پیش‌فرض که می‌توان در روزهای پیش‌رو آنچنان مردم را حول هراس از حمله امریکا بسیج کرد که از درون آن رای بسیاری از ایرانیان به نامزدهایی همچون رییسی را نتیجه گرفت با واقعیت‌های جامعه ایران سازگار نمی‌باشد! جامعه ایران به شدت متکثر و صلح‌طلب است. نسلی از جوانان پا به عرصه زندگی نهاده‌اند که بیش از همه شیفته یک زندگی آرام و بی‌دغدغه هستند.
جوانانی که می‌کوشند با کسب تخصص‌های مختلف بهترین رابطه را با جهان رقم زنند. طبقه متوسط ایران هم اگرچه هنوز به طور جدی انتخاباتی نشده‌اند ولی به شدت از سیاست‌های ماجراجویانه دوران احمدی‌نژاد مکدر و زخم‌خورده هستند. بنابراین هنوز هم امیدهای خود را در شخصیت صلح‌طلب و سیاستمداری همچون روحانی می‌جویند که توانست در عین ناباوری برجام را به فرجام برساند.
روحانی نشان داد که با عقلانیت می‌توان بسیاری از تهدیدات را به فرصت تبدیل کرد. سایه جنگ را از روی کشور محو کرد و به ایران فرصت‌های جدیدی برای حضور در عرصه‌های جهانی بخشید. بنابراین در روزگاری که بسیاری از صاحب نظران بهترین راه رویارویی با ترامپ را عقلانیت و پرهیز از تحریک وی می‌دانند، می‌توان پیش بینی کرد که ایران خسته از فرصت‌های سوخته دوران احمدی‌نژاد همچنان می‌تواند رای به شخصیتی صلح‌طلب، خردمند و دوراندیش مانند روحانی را بهترین مسیر مواجهه با تهدیدات خارجی امریکای دوران ترامپ بداند.