درماه‌های گذشته آشکار شد که همهٔ ما به حد وحشتناکی زیر نظر قرار گرفته‌ایم. دولت‌ها می‌توانند با چند بار فشردن موشک کامپیو‌تر، تلفن دستی ما، مایل ما، کامپیو‌تر ما و افرادی را که از سایت اینترنتی ما دیدار می‌کنند شناسایی کنند. آن‌ها به باورهای سیاسی و فعالیت‌های ما دسترسی دارند و می‌توانند به کمک شرکت‌های تجاری اینترنت نه تنها وضعیت مصارف روزمره ما، بلکه کلیه رفتار و کردار ما را نیز پیش بینی کنند.
یکی از مبانی اساسی دمکراسی مصونیت و خدشه ناپذیری حیثیت و کرامت انسان است. همهٔ انسان‌ها حق دارند در افکارشان و در فضاهای شخصی و خصوصیشان، در نامه نگاری‌ها و در گفتگو‌ها یشان آزاد باشند و زیر نظر قرار نگیرند.
دراین میان، این حق اساسی که حیاتی است ملغی و باطل شده، چون دولت‌ها و کنسرن‌ها از پیشرفت و تکامل تکنولوژی به منظور زیر نطر گرفتن انبوه وار شهروندان سوء استفاده می‌کنند.
انسان زیر نظر، هرگز آزاد نیست و جامعه‌ای که پیوسته زیر نظر است دیگر جامعه دمکراتیک نیست. از اینرو ضروری است حقوق اساسی دمکراتیک ما در دنیای مجازی نیز مانند دنیای واقعی اجرا شود.
زیرنظر گرفتن، نقض و خدشه‌دار کردن عرصه‌های خصوصی و نیز نقض و خدشه دارکردن آزادی افکار و بیان است.
زیرنظر گرفتن انبوه‌وار، هر شهروندی را مظنون تلقی می‌کند. این امر یکی از دستاوردهای تاریخی ما را که اصل برائت است نا‌بود می‌کند. (تا موقعی جرم کسی در دادگاه ثابت نشود آن شخص مبرا است مترجم).
زیرنظر گرفتن افراد را شناسایی می‌کند، در حالی که دولت‌ها و کنسرن‌ها به طور پنهانی و در خفا دست به کار می‌شوند و همانطور که دیدیم از این قدرت به طور سیستماتیک سوء استفاده می‌شود.
زیرنظر گرفتن سرقت است. چون این داده‌ها و اطلاعات اموال عمومی نیستند: این‌ها به ما تعلق دارند. هرگاه از آن‌ها استفاده شود تا از این طریق رفتار و کردار ما پیش‌بینی شود چیز دیگری هم از ما به سرفت رفته: آزادی اراده که برای آزادی در دمکراسی ضروری است.
از انیرو ما درخواست می‌کنیم، هر شهروند باید حق داشته باشد خودش در تصیمات شرکت کند که چه قدر و تا کجا داده‌ها و اطلاعاتش جمع آوری، ذخیره و ارزیابی شده و به وسیله چه کسی. هر شهر وند باید حق داشته باشد مطلع شود این داده‌ها و اطلاعات در کجا و به چه منظور و با چه هدفی جمع آوری می‌شوند و اگر به طور غیر فانونی جمع آوری و دخیره شده‌اند بتواند آن‌ها را بزداید.
- ما همهٔ دولت‌ها و کنسرن‌ها را فرا می‌خوانیم، به این حقوق احترام بگذارند.
- ما همهٔ شهروندان را فرا می‌خوانیم، از این حقوق دفاع کنند.
- ما سازمان ملل متحد را فرا می‌خوانیم، اهمیت مرکزی حقوق شهروندی در عصر دیژیتال را به رسمیت بشناسد و کنوانسیون بین المللی الزام آور حقوق دیژیتال را تصویب کند.
- ما همهٔ حکومت‌ها را فرا می‌خوانیم، این کنوانسیون را بپذیرند و بدان پای بند باشند.
______________________
ترجمه‌ی محمد ربوبی
برگرفته از: FAZ;10` DEZEMBER 2013