ايران امروز

باید به جنایت اخیر دولت اسرائیل رسیدگی شود

امیر مومبینی
.(JavaScript must be enabled to view this email address)

یک دادگاه بین‌المللی باید به جنایت اخیر دولت اسرائیل رسیدگی کند

روز سی و یکم ماه مای ۱۹ انسان خیر و صلح‌خواه در جریان تلاش کاروان کشتی‌های صلح و همیاری برای رساندن کمک‌های انسانی به مردم بی دفاع غزه توسط مهاجمان نظامی اسرائیل در آبهای بین‌المللی به قتل رسیدند. هم چنین حدود ۶۰ نفر از تلاش‌گران به سختی زخمی شدند و شمار زیادی دستگیر و به زندانهای اسرائیل منتقل شدند. در شش کشتی تشکیل دهنده‌ی کاروان یاری به غزه صدها نفر از کشورهای مختلف جهان بودند. در میان این جمع شمار زیادی نویسند و هنرمند صلح‌دوست بودند که قصد داشتند به یاری مردم در محاصره بشتابند.

تشکیل کاروان فعالان صلح و همیاری برای یاری به مردم غزه یک حرکت انسانی و صلح‌آمیز بوده است که نمی‌توانست منشأ خطری برای اسرائیل باشد. اگر دولت اسرائیل برای حقوق بشر اهمیت قائل بود می‌توانست با مجاز شمردن این کمک رسانی چهره‌ای بهتر از خود نشان دهد. اما هجوم نظامیان اسرائیلی به شش کشتی یاری رسان، آن هم در آبهای بین‌المللی، و کشتن و زخمی کردن شمار زیادی از این سفیران صلح، یک بار دیگر نشان می‌دهد که این دولت زورگو و راسیست به هیچ قانون و مقرراتی پایبند نیست و برای منافع قوم‌پرستانه‌ی خود به هر کاری ممکن است دست بزند.

این جای بسی تأسف است که برخی فرصت‌طلبان در منطقه و جهان می‌کوشند مردم ستم‌دیده‌ی یهودی را به وسیله تبهکاری‌های این دولت بدنام کنند. تاریخ نشان می‌دهد که یهودیان یکی از عدالت‌خواه‌ترین اعضای جامعه‌ی بشری بوده و هستند و در هر کجا که مبارزه‌ا‌ی برای آزادی و عدالت جریان داشته باشد این مردم سهم خود را در آن ادا می‌کنند. اعمال دولت اسرائیل علیه منافع مردم یهود نیز هست.

سیاست دولت اسرائیل را نمی‌توان نمودار هیچ گرایشی جز گرایش توسعه‌طلبانه‌ی یک جریان راسیستی قلمداد کرد. این دولت هر روز که می‌گذرد گام جدیدی در ماجراجویی به جلو بر می‌دارد و هم اکنون در تلاش است که یک جنگ فراگیر منطقه‌ای به راه بیندازد تا در سایه‌ی آن نقشه‌های خود را پیش ببرد. عدم ایستادگی مؤثر جامعه‌ی جهانی در برابر اقدامات حق‌کشانه‌ی این دولت به زیان صلح و دموکراسی در منطقه و جهان است.

با هر قضاوتی که در باره‌ی جنبش حماس وجود داشته باشد نمی‌توان مردم غزه را به آن خاطر تنبیه کرد. نمی‌توان حق انتخاب را از مردم غزه گرفت و یا بدتر از آن این مردم را به خاطر حماس تنها و بی یاور جلو تانک‌های اسرائیل رها کرد. اگر منشور حقوق بشر مورد پذیرش جوامع دموکرات است پس طبق همین منشور می‌توان تشخیص داد که تجاوز به آبهای بین‌المللی و کشتار انسان‌های صلح‌دوست و بی‌گناه در آنجا یک جرم آشکار علیه حقوق بشر است و باید به آن رسیدگی قانونی شود.

باید با قاطعیت از درخواست سخنگویان کاروان یاری‌رسانی به غزه برای رسیدگی به این جنایت در یک دادگاه بین‌المللی حمایت کرد. یک دادگاه صالح بین‌المللی باید به دقت این ماجرا را بررسی کند و روشن سازد که چرا و چگونه این جنایت صورت گرفت و حکم جامعه‌ی جهانی در این باره چیست. آیا بر پایه‌ی همان پرنسیپ‌هایی که حماس تروریست شناخته می‌شود نمی‌توان ثابت کرد که دولت اسرائیل یک تروریست تمام عیار است؟

واقعیت این است که یکی از کامل‌ترین مصداق‌های تروریسم را می‌توان در استراتژی و تاکتیک دولت اسرائیل یافت. اما حامیان مقتدر اسرائیل این دولت را همچون بازوی ترور خود و جزئی از پیکر خویش می‌شناسند و تا کنون هر گز گامی جدی برای مهار گردن‌کشی‌های آن برنداشته‌اند. متأسفانه نفوذ اسرائیل در دولت آمریکا بیشتر از نفوذ آمریکا در دولت اسرائیل است. تا چنین است دولت اسرائیل دست خود را برای قانون‌شکنی و تروریسم باز می‌بیند. اما وسوسه سودجویی از این وضع بدتر از هر چیز دولت اسرائیل را در دراز مدت به خطر می‌اندازد. به حساب نیاوردن نظر و حکم جامعه‌ی جهانی سر شاخه بنشستن و بن بریدن است.

برای ملت‌های این منطقه، مثل هر جای دیگری در جهان، هیچ استراتژی پیروزمندانه و شرافت‌مندانه‌ای جز احترام به حقوق همدیگر و همزیستی مسالمت آمیز و همکاری و همیاری وجود ندارد. اگر دولت اسرائیل در فهم این مطلب ناتوان است قبل از همه وظیفه‌ی مردم اسرائیل است که این امر را به دولت خود تفهیم کنند. اگر ما در ایران هنوز از این وسیله، یعنی دموکراسی داخلی، محروم هستیم آنها که آن را دارند.