ايران امروز

جای خالی وفاق اخلاقی در هماهنگی بزرگ ملی ما

ناصر کاخساز
بیست و دوم بهمن امسال، شکست مادی و معنوی حاکمیت دینی به نمایش گذاشته شد. حکومت با همه‌ی آرایش نیروهای امنیتی و نظامی خود، و استفاده از همه‌ی قدرت‌اش نتوانست امنیت گورستانی دلخواه خود را در کشور ما پیاده کند و در مبارزه‌ی آزادیخواهانه و رهائی بخش کنونی ترک و تردید بیاندازد.

گزند ناپذیر ماندن روحیه‌ی مبارزه، دست‌آورد بزرگی است که امروز (بیست و دو بهمن ۱۳۸۸) می‌توان به آن مباهی بود. رئیس جمهور دست نشانده این روز را « روز تشییع جنازه‌ی سرمایه‌داری لیبرال» نامیده بود اما امروز جنازه‌ی حاکمیت دینی بود که بر دوش سپاه و بسیج و دیگر نیروهای سرکوب‌اش حمل می‌شد.

مردم با جسارت‌شان دیکتاتوری مذهبی را گیج و عصبی کرده‌اند و او را واداشته‌اند که با دست زدن به سرکوبی که از همه‌ی مرزهای مرسوم گذشته است، روند نابودی خود را تسریع کند.

سرکوب وحشیانه‌ی حکومتی در بیست و دو بهمن امسال نشان داد که جنبش نمی‌تواند تنها روی یک پای خود حرکت ‌کند و از پای دیگرش سود نجوید. جنبش ما اکنون در آستانه‌ی ورود به اعتصاب‌های صنفی و سندیکائی است و باید به آن سو هدایت شود. انجام این مهم اما به وحدت ملی و یکپارچگی اخلاقی در جامعه‌ی ایرانی داخل و خارج نیاز دارد.

این یکپارچگی اخلاقی از دو سو تهدید می‌شود:

۱- از سوی گرایش‌های تندروانه و چپ‌روانه که خواست‌های حداکثر و حداقل‌ را از یکدیگر تمیز نمی‌دهند.

۲- از جانب گرایش محافظه‌کاری که در میان اصلاح‌طلبان در حال گسترش است؛ گرچه به هیچوجه همه‌ی اصلاح‌طلبان در بر نمی‌گیرد. این گروه می‌خواهد شعار زنده باد جمهوری اسلامی را به پیش صحنه بیاورد و مردم را با این شعار در میدان نگه‌دارد. در حالی که بدینسان ریشه‌های خود را در حاکمیت به ذهن مردم می‌آورد و مردم را از هزینه دادن و فداکاری به تردید می‌اندازد. و به اخلاق مبارزاتی آن‌ها آسیب می‌زند.

اگر ما نتوانیم بر اختلاف‌های اخلاقی میان خود چیرگی یابیم، چگونه خواهیم توانست نقش خود را در ژرف شدن جنبش ایفا کنیم؟

ما چگونه به جسارت جوانان در رویاروئی مستقیم با این رژیم وحشی احترام می‌گذاریم هنگامی که اسیر اختلاف‌های خود می‌شویم، به گونه‌ای که از برگزاری یک تظاهرات مشترک ناتوانیم؟ (به عنوان نمونه در شهر کلن به مناسبت ۲۲ بهمن سه تظاهرات برگزار شده است.) و همین پراکندگی به روحیه‌ی مشارکت در تظاهرات به سختی آسیب زده است.

تنها با وحدت عملی، گِردِ محورِ اخلاقیِ حرمت نهادن به مبارزه‌ی جسورانه‌ی هم‌وطنانمان، در خیابان‌های میهن است که می‌توانیم بر این گونه اختلاف‌ها، که بیشتر جنبه‌ی اخلاقی دارند تا عقیدتی، چیرگی یابیم.

از ایرانیان خارج از کشور انتظار نمی‌رود که اختلاف‌های خود را به سرعت حل کنند، اما انتظار می‌رود که بتوانند با حفظ اختلاف‌های خود، به احترام شجاعت و از خود گذشتگی مردم در خیابان‌های ایران، دستکم به همکاری عملی، برای نمایش حمایت خود از آنان، تن دهند.

ناصر کاخساز
۲۲ بهمن ۱۳۸۸

---

نظر کاربران:


پاسخ به نو آور: دوست عزیز، چپ رو، یک فرد نابالغ، یک کودک است که برای بدست آوردن خواست معینی، صرفنظر از امکانات والدین‌اش پای لج بر زمین می‌کوبد. لنین چپ رَوی را بیماری کودکی می نامید. و در رد نظریاتِ «کیشِ کارگری»ها یا« پرولتر کولتی»ها کتاب معروف اش را نوشت.
اما محافظه کار، معنائی نسبی پیداکرده. گروه های مختلفی را در بر می‌گیرد که حتا با هم مخالف اند. منظور من از محافظه کار در این نوشته آن دسته ای هستند که جزء جنبش اند ولی برای حفظ جمهوری اسلامی در صددند که در اولین فرصت با ولی فقیه سازش کنند . به عنوان مثال حرف های آقای خاتمی در هفته های گذشته نماد چنین گرایشی است. به شماری از گروه های محافظه کار در مصاحبه با تلویزیون میهن در سی و یکم ژانویه ی 2010 پرداخته ام. ویدیوی این مصاحبه را در youtube می توان دید.
کاخساز

*

بسیارعالی آقای کاخساز عزیز، مقاله‌ای کوتاه و پرباراما همراه با نیازهای بسیار درعین پربهائی. نیازهائی ازقبیل مثالهائی در زمینه اینکه چپ روها کیانند واز دید شما شعارهای چپی کدامند یا اقلا ازدید شما چیست وآنان کیانند وبلاخره بهمینگونه محافظه کار ومحافظه کاران کدامند وعمل کردهایشان درست یا نه از منظرشما چیست وکدام است خیلی خیلی تشکر از شما.
با درودهای فراوان .....نوآور ــ آتلانتا

*

پاسخ به «barayeh Vatan» : دوست عزیز در نظر بگیرید گروهی از اصلاح طلبان که همانگونه که دیده‌‌ایم دائم نگران حفظ جمهوری اسلامی هستند وقتی که به قول خودشان کیان آن را در خطر ببینند، با ولی فقیه سازش کنند و در مقابل از او قول هائی بگیرند. کسی که چنین به دروغ آلوده است، با آن ها بازی خواهد کرد جنبش را با استفاده از این سازش ضعیف خواهد کرد و سپس خود آن ها را نیز سرکوب می کند. نتیجه‌ی این بازی تشدید اختلاف های درون - خلقی است.
کاخساز

*

ba arzeh ehteram barayeh aghayeh kakhsaz va ba tavafogh koli ba anche keh dar in neveshteh irad kardeaand, be nokteyee ra mikhaham eshareh konam va aan inkeh ke har thavol va taghiri be nacahr mibayast az canal joomhoryeh eslami oboor konad. injaneb keh na fardeh mazhabi hastam va ya taaloghati be joomhory eslami ham nadaram vali be onvan kesy keh khahan tagheer na az raheh enghelab balkeh az tarigh yek entekhaab omoomy hastam chari=eyeh digari nemibinam keh barayeh residan be h maghsood bayd ta an lahzeh Joomhoorieh eslami ra tahamol kard va az dakehl mekanizhayeh khodeh system sharayet barayeh entekhbat oommoomy ra faraham sakht. leza aan tahdid dovomy keh bedan eshareh mikonid barayeam kamelan roshan nist. agar dar in mored kami be roshansazi estedlaletan bepardazid sepasgozar khaham shod. agar mayel bashid mitavanid be tour mostaghim be email injaneb javab dahid.
ba tashakor faravan
Barayeh Vatan

*

با تشکر از ناصر عزیزمان وارزو سلامتی وطول عمر و قلم پر توان خیلی به جا نوشتید که نعش حکومت گوربانان در دست یکعده وطن فروش مفت خور مانده و حالا ماهستیم با تکیه به آزادی وبا وجدان های آگاه بشر دوستانه وبا همستکی تمام خلق های ایران بپا ایستیم واجازه ندهیم که سلیقه خود محوری مانع خواستهای بر حق بشود و در خواست عاجزانه را دارم که دراین راه قدمهای مثبتی را برداریم پیروز باشید. یاشاسین