ايران امروز

رفراندم امیرانتظام و جنب‌وجوشی نوین

دكتر محسن قائم‌مقام
چهارشنبه ١١ خرداد ١٣٨٤

"برای آنکه "چکش" بدست دارد همه چیز " میخ " می‌نماید"
مارک تواین

در شرایط سیاسی امروز ایران "رفرانذم" تنها راه ادامه جنبش آزادیخواهی مردم ایران است. اینکه چگونه "رفراندم" را پیاده کنیم و چگونه این فکر را در میان مردم بگسترانیم و به شرایط ایجاد جنب و جوشی نوین در میان مردم کمک نمائیم چالش روز ما را می‌سازد. این چالش اساسی روز در برابر شرکت در نمایشات رنگ و رو باحته و شکست خورده رژیم که امروز "انتخابات فرمایشی و امر حکومتی" را میسازد قرار گرفته است.

شرکت در هر برنامه ایکه نام "انتخابات" بخود میگیرد کمکی به رونق و پیشرفت نهضت آزادیخواهی نماید. تکرار حرکت‌های شکست خورده و توأم با فریب مردم ما را بعقب می‌راند. متفکرین و روشنفکران مردمی باید مشعلدار راه باشند. امروزه مردم با فریفتگان "جمهوری اسلامی"، آنهائیکه اعتماد ملیونها مردم را با درجا زدن در رژیم جمهوری اسلامی و قدمی برای مردم برنداشتن، از دست دادند، دیگر کاری ندارد! اینکه عده‌ای بزعم خود بدنبال فروش دوباره این عقاید پوسیده بمردم هستند ، اشتباهی بی‌معنی است. ایشان برای مردم "کتابی خوانده" را بیاد می‌آورند. مردم را که بزور نمی‌توان به پشتیبانی هر گروه یا فردی کشانید. امروزه پشتیبانی از کاندیدهای "اصلاح طلبان دولتی و فریفته‌ی رژیم" همانا ادامه‌ی وضع موجود و شرکت در این " خیمه شب بازی" حکومتی استمرار وضع موجود است.

رفراندم حرکتی به پیش است

بن بست سیاست امروز آزادیخواهان ایران احتیاج به شهامت و بریدن از راه‌های متداول روز را دارد. آنهائیکه با شهامت در مقابل حاکمین جمهوری اسلامی اعلام نمودند و دلیرانه پای آنرا امضا نهادند که: "مشارکت حد اکثری در انتخاباتی که به دمکراسی و حاکمیت ملی ختم نمی‌شود و نقش تزئینی و ظاهر مشروعیت بخش را برای حاکمیت موجود ایفا میکند، نه تنها بیگانگان را در ترغیب چنگ اندازی بر حاکمیت ملی باز نمی‌دارد بلکه امید تعییر و تجول از درون کشور را از بین برده و نگاهها را بسمت بیرون معطوف می‌دارد. راه خروج از بن بست‌های ساخته و پرداخته حاکمیت، ممانعت و دخالت بیگانگان و حفظ استقلال و تأمین منافع ملی، تسلیم و تمکین به خواست ملت می‌باشد. "بدرستی دانسته‌اند که راه آزادی ایران از بیراهه‌ی "خیمه شب بازی‌های رژیم" عبور نمی‌کند.

عباس امیر انتظام با شهامت فوق العاده‌ای با انتشار پیشنهاد رفراندم و اصول میثاق ملی ایرانیان برای شکل دهی حکومت دمکراتیک در دوازده ماده این راه برد را به نظم کشید. و در آن به تفصیل درباره استقرار حاکمیت ملی، استقرار نظام پارلمانی، جدائی دین از حکومت، ویژگی‌های دستگاههای اجرائی و قصائی، صرورت پیوستن به کنوانسیونهای حقوق بشری، تضمین آزادی بیان و عقیده و مذهب و مطبوعات، طرد حشونت، همزیستی مسالمت آمیز با دیگر کشورهای جهان، انزجار از تروریسم، و همکاری با جامعه جهانی، سخن گفته است. این اصول میثاق ملی ایرانیان بدرستی می‌تواند راه برد ما در این نقطه از مبارزه باشد.

چگونه رفراندم را اجرا کنیم؟

اگر بپذیریم که با این رژیم و لوازم تثبیت قدرتش، از ولایت فقیه گرفته تا شورای نگهبان و شورای مصلحت نظام و ... و سایر مراجع تحمیلی آن، که بندی پس از بندی مردم ما را به بند کشیده‌اند، بجائی نمی‌توان رسید، درآن صورت می‌پذیریم که رفراندم بهترین راه رهائی از این حکومت خانمان برانداز است. اینکه چگونه "رفراندم " را انجام دهیم موضوعی است که در حرکت و گسترش این فکر آنرا می‌آموزیم. وقتی این فکر بصورت جنبشی در آمد راه و روند خود را پیدا خواهد نمود!

بآنها که می‌پرسند که چگونه با حضور چنین قدرت حکومتی، انجام چنین طرحی که وضع و اساس خکومتیان را برهم خواهد ریخت عملی خواهد بود؟ باید پاسخ داد که این مستبدین در صدر قدرت حکومتی با هیچ کاری که به مردم قدرت دهد موافق نخواهند بود. و در مقابله با آزادیخواهی مردم از هیچ جنایتی فروگذار نمی‌کنند. چه بقول مارک تواین برای آنها که چکشی بدست دارند همه چیز میخ می‌نماید. همین سؤال پیش ازآنکه مردم بشکل ملیونی بپاخیرند و از کاندیدی که صحبت از " جامعه مدنی " نماید دفاع نمایند می‌توانست مطرح باشد. ملیونها نفر علیرغم خواست حاکمیت بپا خواستند که اگر کس دیگری با همان خواسته‌ها جربزه بیشتری داشت و در جلو جنبش بود حرکت شکل دیگری را بخود میگرفت. لذا اگر منطق ایشانرا بپدیریم هیچگاه برای مبارزه و مقاومت مردم در برابر حکومت مسلح مناسب نیست. در جالیکه با این شواهد تاریخی می‌بینیم که قدرت حکومتیان شکست ناپذیر نیست و وضع ثابتی ندارد و مردم شهامت مبارزه با مستبدین را همیشه نشان داده اند.

با این اوصاف مشاهده می‌کنیم که راه دیگری بجز انجام رفراندم و تغییر این رژیم مذهبی و خودکامه باقی نمانذه است. آنهائی که مرتب و مکرر ما را از این " هیولای قدرت " میترسانند، با اینکارشان هم بر ترس خود می‌افزایند و هم راهی بجز تکرار راه‌های شکست خورده گذشته و تکرار " آزموده "‌های نادرست ارائه نمیدهند. آنان بی‌شهامتی و "فریفتگی" خود به " اصلاح طلبان " بدفرجام را، با عنوان کردن اینکه " رفراندم " " راهی عیر معقول و نشدنی در شرایظ حاضر " است، می‌پوشانند. شماری از آیان دنبال آن هستند که کاری کنیم که مورد قبول همه باشد. آنها با این " اصلاح طلبان " حکومتی، که قهرمانشان " امام راحل" آفای خمینی است و حفظ جمهوری اسلامی از هر موصوع و هدف دیگری برایشان مقدس تر است و آزمون خود را در هشت سال گدشته داده اند، پیوندی ناگسستنی بسته اند و معلوم نیست چه واقعیت دیگری باید روشن شود تا " فریفتگی " ایسان به این اصلاح طلبان دور از راه مردم را زایل نماید؟ چه حتی در شرایطی که می‌بینند که " اصلاح طلبان " رنگ و رو باخته حتی با قبول " امر حکومتی " در پی آنند که بزعم خود وعده‌های آقای خاتمی را این بار بصورت منفعل و توسری خورده " خسرالدنیا و الاخره " بانجام برسانند، باز صحبت از، هم دفاع از " تخریم انتخابات " و هم دفاع از " دلباختگان رژیم جمهوری اسلامی " می‌نمایند. دفاع از آنهائیکه به " تسلیم در برابرقدرت ولایت فقیه " بهر صورتی تن در داده اند. با این گونه روش‌ها نمی‌توان باعتماد مردم دست یافت. باید شهامت داشت و بدنبال واقعیت که همان طرح " رفراندم " در این زمان است شتافت و آزموده‌ها را دوباره در بوته آزمایش قرار نداد!

درخاتمه:

میهن ما ایران و مردمانش از سوئی در شرایط بی‌ثباتی و خفقان داخلی و از سوی دیگر در برابر نیروهای نظامی و غیر نظامی که به منابع ملی ما چشم دوخته‌اند، در خطر افتاده است.
در برابر این خطرات تنها حضور یک ملت آزاد در صحنه سیاست ایران و یک حکومت دمکراسی در کشور می‌تواند راه نجاتی برای کشور و مردمانش جستجو نماید!
آنچه در هشت سال یا ده سال گذشته گذشت نشان داد که هیچگونه اصلاحاتی در درون این رژیم مستبد و مذهبی و فاسد عملی نیست.
"اصول میثاق ملی ایرانیان برای شکل دهی حکومت دمکراتیک " عباس امیر انتظام ، بعبارتی راه برد "رفراندم" تنها راه خروج از این بن بست تاریخی میهن ماست.
انجام رفراندم کاری ساده نیست ولی در این دوران تاریک تاریخی راه دیگری نیز در پیش نیست. تکرار خیمه شب بازی‌های حکومتی بنام "انتخابات" نه تنها راهی بآزادی مردم ندارد بلکه ایشانرا بیشتر در چنبره‌ی حکومتی قرار میدهد.
لذا ما جمهوریخواهان دست بدست هم دهیم و با پیش رو قراردادن " اصول میثاق ملی ایرانیان " عباس امیر انتظام بدنبال پراکندن و گسترش فکر "رفراندم " و سرانجام شکل گیری جنبش رفراندم برای تعیین نظام حکومتی جامعه باشیم. کاری است بس دشوار ولی کارهای بزرگ بنا نیست که آسان هم باشند.
امروز بی‌ثباتی وضع حاکمین، قهر ملت از رژیم و فشارهای مردم آزادیخواه جهان که چنین حکومت‌هائی را بر نمی‌تابند و حضور نیروهای نظامی در مرزهای کشور و خطر تکرار آنچه در عراق پیش آمد یا نمونه‌های شبیه آن ، از یکسو خطر فروپاشی مملکت را دارد و از سوئی اسباب فروریزی بنیان و اساس این رژیم متکی به جکومت اختناق و ترور میتواند باشد.
با این احوال طرح " میثاق ملی امیر انتظام " در این لحظات تاریخی و با آنچه می‌گذرد بسیار بجا و بموقع عنوان شده و باید با بکار گرفتن آن راهی به آزادی مردم و نجات کشور گشود!

محسن قائم مقام – نیویورک
٢٩ ماه مه ٢٠٠٥
.(JavaScript must be enabled to view this email address)