واکنش نورالدین زرین‌کلک به بی‌خانه‌شدن انجمن تصویرگران

واکنش نورالدین زرین‌کلک به بی‌خانه‌شدن انجمن تصویرگران: دولت از وظایفش عدول کرده است
فرهنگ به نظر من مثل یک ارکستر موسیقی است. اگر جمع‌های فرهنگی و هنری را تعطیل کنند مثل این می‌ماند که سازهای این ارکستر را از کار بیندازند. مطمئنا با چنین برخوردهایی نت‌های موسیقی درست نواخته نخواهد شد

چهارشنبه ۲۹ شهریور ۱۳۹۱
قانون
«انجمن تصویرگران، بی‌نشانی شد»؛ این جمله به ظاهر ساده و کوتاه، در توصیف سختی‌های حمل‌شده بر گُرده‌ انجمنی است که سال‌هاست نان از بازوی خویش خورده و حالا ناتوان و بی‌پول، آواره انبارهای خانه هنرمندان شده است.
سخن از انجمن تصویرگران است که این روز‌ها در شرایط سخت اقتصادی به سر می‌برد و گویا هیچ سازمان و ارگان دولتی تمایلی برای کمک به آن ندارد و بنابراین لاجرم همه ایستاده‌اند و دست و پا زدن آن را نظاره می‌کنند و می‌بینند سرانجام آنچه که این‌ سال‌ها با همت اعضای انجمن تصویرگران و بدون کمک هیچ نهادی باپرجا بود، از دست رفت و انجمن بی‌نشانی شد. انجمنی که از بیم از دست‌دادن استقلالش، زیر بار مدیریت دولتی نرفته‌ و گویا وضعیت نابه‌سامان اقتصادی تنها انجمن تصویرگری، توجه مدیریت نهادهای دولتی را که در رأس مأموریت و وظایف ذاتیشان حمایت‌ از نهادهای مستقل فرهنگی است، برنینگیخته است.
در این‌باره نورالدین زرین‌کلک، از بینادگذاران و اعضای انجمن تصویرگران ضمن ابراز نگرانی از اتفاق پیش‌آمده به خبرنگار قانون گفت: امروز در تهران نیستم و در یکی از شهرستان‌ها مشغول کار هستم و از وقتی خبر بی‌خانمانی انجمن را شنیده‌ام، بی‌تابانه منتظر روز برگشت به تهران و جویاشدن حال دوستانمان در انجمن هستم.
او که اهمیت انجمن تصویرگران را مانند دیگر انجمن‌های مستقل هنری مانند انجمن فیلم‌سازان انیمیشین و انجمن گرافیست‌ها در اعتلای هنر بصری کشور می‌داند گفت: باید بدانید و بدانند که انجمن‌های هنری این چنینی به مثابه نهادهای مدنی هستند. این انجمن‌ها را می‌توان به مثابه احزاب فرهنگی دانست که وظایفشان هم حول محور تعالی آن رشته هنری و جلوگیری از ابتذال آن است.
زرین‌کلک با تاکید بر اهمیت وجود این احزاب فرهنگی در محیط فرهنگی کشور گفت: باید این نهاد‌ها وجود داشته باشند تا یک هنر رشد کند. دستگاه‌هایی که بابت مدیریت امور فرهنگی به وجود آمده‌اند و سالانه بودجه دریافت می‌کنند باید که از این انجمن‌ها حمایت کنند نه اینکه بگذراند آن‌ها به فلاکت بیفتند. باید که از خزانه دولت که در واقع جیب ملت است برای کمک به این نهاد‌ها خرج کنند.
وی در ادامه، لزوم حمایت از این نهاد‌ها را یادآور شد و گفت: تصویرگری بخش مهمی از فرهنگ این کشور است. من فرهنگ را مثل یک ارکس‌تر می‌بینم که حالا یکی از ساز‌هایش را از کار انداخته‌اند. با از کارانداختن یکی از ساز‌ها معلوم است نت‌ها درست نواخته نخواهند شد؛ چون دولت که وظیفه‌اش رهبری ارکس‌تر است باید تک‌تک ساز‌ها را برای تشکیل یک کنسرت خوب کوک کند؛ اما گویا تمایلی به برگزاری کنسرت نیست. البته که اگر می‌خواهند به جای تولید موسیقی فاخر، داد بزنند نیازی هم به ساز و نوازنده و نت نیست. راهش از کارانداختن سازهاست؛ یعنی اینکه همه انجمن‌ها را تعطیل کنند. همانطور که حالا هم خانه سینما، انجمن فیلمسازان انیمیشن و در مورد اخیر انجمن تصویرگران را بسته‌اند.
این کارگردان انیمیشن در ادامه گفت: انجمن تصویرگران را من به یک ملت با آرمان‌ها و افکار مشترک تشبیه می‌کنم؛ ملتی که حالا مانند فلسطینی‌ها آن‌ها را از خانه‌شان بیرون کرده‌اند و این یک بی‌عدالتی آشکار است.
وی در پایان با تاکید بر لزوم پیگیری مطالبات فرهنگی از دولت افزود: من به عنوان عضوی از انجمن تصویرگران به این حمایت‌نکردن‌ها اعتراض دارم و گمان می‌کنم که دولت با تصمیماتی که در حوزه فرهنگ گرفته از وظایف خودش عدول کرده است.