رسیدن به ایران دموکراتیک و حاکم شدن ملت بر سرنوشت خویش، نیازمند جامعه ی مدنی نیرومندی است که بتواند مطالبات خود را تا تحقق کامل آنها پیگیری کند. زنان بسیاری با لایحه‌ی ننگین حجاب و عفاف مخالفت کرده، خواستار لغو هر گونه قانونی در رابطه با حجاب شده‌اند، اما لایحه‌ی مذکور فقط کنار گذاشته شد تا شاید روز مبادا دوباره آن را همچون سلاحی برکشیده و علیه زنان به کار گیرند.
اگرچه این قانون بی‌اعتبار ظاهرا ابلاغ نشده اما عملا در حال اجراست، زیرا همه جا از مدارس و دانشگاهها گرفته تا ادارات و غیره، زنان در رابطه با پوشش و حجاب در معرض مزاحمت، تذکر، آزار گفتاری و رفتاری قرار دارند. دختران ورزشکار ما به دلیل تبعیض‌ها و محدودیت‌ها از جمله حجاب اجباری حتی مجبور به ترک میهن می‌شوند که این خود، خسارت مادی و معنوی بزرگی است.
ما اکیدا خواستار برچیده شدن تمام فشارها بر زنان در رابطه با نحوه‌ی پوشش آنان هستیم. جامعه‌ی مدنی در این رابطه می تواند نقش مهمی ایفا کند. اتحاد مردان و زنان در همه‌ی عرصه‌ها می‌تواند جامعه‌ی مدنی نیرومند را به نمایش بگذارد.
ما از جامعه‌ی ورزشی ایران، خصوصا مردان ورزشکار، انتظار داریم که برای رفع کلیه ی محدودیت ها از جمله حجاب اجباری، کنار زنان ورزشکار بایستند.
ما همچنین از نهادهای بین‌المللی ورزشی می خواهیم که با وضع مقررات مناسب مانع تحمیل محدودیت ها به ویژه حجاب اجباری بر زنان ورزشکار شوند.
صدیقه وسمقی - نسرین ستوده